NON AMEMOS DE PALABRA, SENÓN CON OBRAS
(I XORNADA MUNDIAL DAS PERSOAS POBRES)
Descarga o ficheiro
CANTO GOZOSO
ENTRADA:
Unha xuntanza de amor (Nº 7)
LECTURAS:
Escoita ti (Nº 26)
OFERTORIO:
Déixate querer (Nº 61)
COMUÑÓN:
Benaventurados (Nº 119)
ESCOITA ACTIVA
Celebramos hoxe por vez primeira a Xornada Mundial
das Persoas Pobres, que o papa Francisco estableceu que se celebre todos os
anos e en toda a Igrexa o derradeiro domingo do tempo ordinario, previo á festa
de Cristo Rei.
Trátase dunha Xornada verdadeiramente significativa
por estar centrada nas persoas pobres, destinatarias preferenciais das palabras
e xestos salvadores de Xesús e chamadas a ser, tamén hoxe, “sen dúbidas nin explicacións que debiliten
esta mensaxe tan clara”, destinatarias privilexiadas da vocación e da
misión da Igrexa, referentes dos seus proxectos e plans pastorais. Trátase de
cambiar o xeito de mirar, adoptar o ángulo de Deus, que mira desde os últimos para
poder ver, pensar e actuar desde as vítimas. Non podemos, non debemos e non
queremos esquecer que no camiño da nosa Redención atopamos as pegadas desta
pobreza: María, unha manxadoira, dous pichóns, traballo manual... Ninguén
dentro da Igrexa pode sentirse exceptuado da preocupación polas persoas pobres
e pola xustiza social. A Xornada úrxenos a converter as palabras en xestos
concretos, tomando a iniciativa e saíndo dos nosos lugares de conforto. Non
fagamos oídos xordos.
CORAZÓN
MISERICORDIOSO
*
Porque en demasiadas ocasións miramos por riba do ombreiro ás persoas
pobres, créndonos superiores a elas; SEÑOR,
ÉNCHENOS CO TEU AMOR.
*
Porque en demasiadas ocasións os nosos medos, complexos e inseguridades
converten a experiencia de fe nun mero fanatismo ou fundamentalismo, que só se
adica a conservar e non a recrear, CRISTO,
ÉNCHENOS CO TEU AMOR.
*
Porque en demasiadas ocasións confundimos solidariedade e
asistencialísimo; SEÑOR, ÉNCHENOS CO TEU
AMOR.
OLLOS ABERTOS E PÉS
NO CHAN
Nuns
momentos nos que constantemente a creatividade das propostas do papa Francisco
é posta en tea de xuízo, cómpre que tomemos nota do recadiño que nos manda
Xesús en forma de parábola. Ninguén se atrevería hoxe a facer unha crítica tan
radical ao conservadurismo cristián coma a que fai El coa parábola dos talentos
que vimos de proclamar. Non podemos esquecer que o terceiro servo é condenado
non porque cometera ningunha maldade, senón por terse limitado a conservar
esterilmente o recibido, sen facelo frutificar.
A
mensaxe de Xesús está, polo tanto, moi clariña:
- non ao conservadurismo; si á creatividade
- non a unha vida estéril; si á resposta activa a Deus
- non á obsesión pola seguridade; si ao esforzo arriscado por transformar o mundo
- non á fe enterrada baixo o conformismo; si ao seguimento comprometido que leva a ler os sinais dos tempos.
Porque é moi tentador vivir sempre
evitando problemas e buscando tranquilidade: non comprometernos en nada que nos
poida complicar a vida, defender o noso pequeno benestar. De certo que non hai
mellor xeito de vivir unha vida estéril, pequena e sen horizonte. O noso maior
risco non é saír dos esquemas de sempre e caer en innovacións esaxeradas, senón
conxelar a nosa fe e matar a frescura do evanxeo. Temos que preguntarnos que
estamos a sementar na sociedade, a quen contaxiamos esperanza, onde aliviamos
sufrimento.... Velaí onde temos que poñer o acento e a intensidade, e non en
banalidades coma axeonllarse na consagración, rezar en latín, levar vestidura
talar ou botar unha chea de tempo diante do Santísimo.
Pero
sería un grave erro presentarnos diante do Señor coa actitude do terceiro
servo: “Aquí tes o teu. Aquí está o teu evanxeo, o proxecto do teu Reino, a túa
mensaxe de amor cara aos que sofren. Conservámola fielmente. Non serviu para
transformar a nosa vida nin para introducir o teu reino no mundo. Non quixemos
correr riscos e vivimos na mediocridade e no “sempre se fixo así”; pero aquí
está intacto”. En realidade estas persoas non se senten identificadas co Señor
nin cos seus intereses. En ningún momento actúan movidas polo amor, senón polo
medo. E é precisamente o medo o que as leva a actuar buscando a súa propia
seguridade.
Por
iso, que ben nos acae este Evanxeo no día no que celebramos a Xornada Mundial
das Persoas Pobres. En primeiro lugar, ha ser estímulo na nosa loita contra a
cultura do descarte e do derroche, facendo nosa a cultura do encontro. En
segundo lugar, é unha chamada a compartir coas persoas pobres, irmás nosas,
coas que estamos en débeda, xa que Deus creou o ceo e a terra para todos os
seres humanos e somos nós, as persoas, as que levantamos muros e fronteiras,
traizoando o don orixinal, destinado á humanidade enteira. Compartir coas
persoas pobres permítenos entender o Evanxeo na súa verdade máis fonda. As
persoas pobres non son un problema, senón un recurso ao que temos que acudir
para acoller e vivir a esencia do Evanxeo. A fe non é unha pesada canga sobre
os nosos ombreiros, senón un camiño de liberación e felicidade plena, un camiño
que pasa por sermos samaritanos e samaritanas do amor de Cristo, axudando a
tanta xente que, nunha sociedade pensada só para as persoas fortes,
triunfadoras e poderosas, queda ferida de morte no camiño da vida e que espera
unha man que lles axude a erguerse e a camiñar. Desde esa óptica agradecemos e
entendemos o por que desta Xornada.
FRATERNIDADE ORANTE
Compartimos
agora a nosa oración comunitaria dicindo xunt@s:
BENAVENTURADAS
AS PERSOAS POBRES PORQUE DELAS É O REINO DOS CEOS
Pola
Igrexa, para que nunca esquezamos que o noso é poñernos aos pés de tanta xente
crucificada polas desgrazas e inxustizas da vida, manter fixos os nosos ollos
no Señor e, desde a diversidade, sermos un para que o mundo crea, OREMOS.
BENAVENTURADAS
AS PERSOAS POBRES PORQUE DELAS É O REINO DOS CEOS
Para
que as nosas comunidades sexan verdadeiramente solidarias, sempre dispostas a
evanxelizar e a deixarse evanxelizar polas persoas pobres; OREMOS.
BENAVENTURADAS
AS PERSOAS POBRES PORQUE DELAS É O REINO DOS CEOS
Por
cada un e cada unha de nós, para que adoptemos o ángulo de visión de Deus e así
sexamos capaces de identificar de xeito claro os múltiples rostros da pobreza,
que diariamente nos desafían e nos interpelan, OREMOS.
BENAVENTURADAS
AS PERSOAS POBRES PORQUE DELAS É O REINO DOS CEOS
Señor
de misericordia, escoita a oración das persoas que temos posta a nosa confianza
en Ti e fainos persoas xenerosas. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DIFERENCIADA
“Coñecemos
a grande dificultade que xorde no mundo contemporáneo para identificar de xeito
claro a pobreza. Porén, ela desafíanos todos os días coas súas múltiples caras
(...) A pobreza ten o rostro de mulleres, homes e nenos explotados por viles
intereses, pisoteados pola lóxica perversa do poder e dos cartos. Hoxe en día,
desafortunadamente, mentres emerxe cada vez máis a riqueza descarada que se
acumula nas mans duns poucos privilexiados, con frecuencia acompañada da
ilegalidade e a explotación ofensiva da dignidade humana, escandaliza a
propagación da pobreza en grandes sectores da sociedade enteira. Diante deste
escenario, non podemos permanecer inactivos, nin tampouco resignados. Debemos
responder á pobreza cunha nova visión da vida e da sociedade.
Todas as persoas pobres pertencen á Igrexa por
dereito evanxélico e obrigan á opción fundamental por elas. Benditas as mans
que se abren para acoller ás persoas pobres e axudalas: son mans que traen
esperanza. Benditas as mans que vencen as barreiras da cultura, a relixión e a
nacionalidade, derramando o aceite do consolo nas chagas da humanidade.
Benditas as mans que se abren sen pedir nada a cambio, sen “peros” nin
“condicións”: son mans que fan descender sobre os irmáns e as irmás a bendición
de Deus”.
Francisco
(Mensaxe para a I Xornada Mundial das Persoas Pobres, 5)
Señor, no silencio deste día que nace,
veño
pedirte paz, sabedoría e forza.
Hoxe
quero mirar ao mundo con ollos cheos de amor.
Ser
paciente, comprensivo, humilde, suave e bo.
Ver
aos teus fillos e ás túas fillas detrás das aparencias,
como
Ti mesmo os ves,
para
así poder aprezar a bondade de cadaquén.
Cerra
os meus oídos a toda murmuración.
Garda
a miña lingua de toda maledicencia.
Que
só os pensamentos que bendigan permanezan en min.
Quero
ser tan ben intencionado e bo
que
todos os que se acheguen a min sintan a túa presenza.
Revísteme
da túa bondade Señor
e
fai que neste día eu poida agradarche en todo.
Comentarios