Asunción 2019

NIN MANADAS NIN LOBOS SOLITARIOS: O CORPO DA MULLER NON É UN CAMPO DE BATALLA

CANTO GOZOSO

ENTRADA: Xa nos tes aquí (Nº 71)
LECTURAS: Noraboa María (Nº 74)
OFERTORIO: Camiñar sen Xesús, sen amor (Nº 68)
COMUÑÓN: Coa nosa naiciña do ceo (Nº 69)

OLLOS ABERTOS

Estamos de festa. E non unha festa calquera, senón unha festa de festas, porque hoxe lembramos a unha muller sinxela que foi, é e será modelo de crente, de nai, de compañeira, de camiñante, de compromiso coa terra, de valentía e de superación de prexuízos. Si, hoxe a nosa celebración ten nome propio: María, a muller que acolle o silencio para dar a luz á Palabra que xera vida.

E con María queremos lembrarnos hoxe das máis de mil mulleres asasinadas por mor da violencia de xénero. Aínda que algunhas persoas o neguen ou lles pareza un retrouso ou unha moda, a realidade dinos que é esta un tipo de violencia que se cobrou máis de 40 vidas no que levamos de ano, que segou a existencia de máis de cinco crianzas e as ilusións dunha manchea de xente: as vítimas colaterais.

Asasinatos, violacións, acosos nas rúas, mutilacións, agresións... por que o corpo da muller se ten convertido nun campo de batalla?

Que María, muller forte que nunca recuou e que nos abriu camiños de igualdade, nos axude a non dar nin un paso atrás no noso compromiso coa causa da igualdade, pois só nunha sociedade con igualdade pode medrar a xustiza.

CO CORAZÓN ENCOLLIDO

Polas veces nas que nós tamén nos temos burlado ou temos menosprezado ás mulleres que non se deixan levar polo socialmente establecido; SEÑOR, CAMBIA O NOSO CORAZÓN.
Por terlle esixido moito máis ás mulleres á hora de ser valoradas e escoitadas; CRISTO, CAMBIA O NOSO CORAZÓN.
Porque son demasiados os comportamentos machistas que consentimos e cos que nós actuamos; SEÑOR, CAMBIA O NOSO CORAZÓN.

UNHA PALABRA QUE DÁ VIDA

Nesta sociedade que todas e todos nós construímos prodúcese, no que á muller se refire, un paradoxo difícil de entender. Por unha banda, é innegable que se van dando pequenos pasos cara á igualdade entre homes e mulleres e mesmo por veces parece que se van derrubando os muros nos que se encerraban a creatividade, a opinión, o papel e a voz feminina. Mais ao lado desta realidade, atopamos outra, tamén innegable, que contrasta claramente coa primeira: cada día espertamos cunha nova muller vítima da violencia de xénero; cada día escoitamos ou lemos noticias dunha nova manada de lobos que impune e letalmente sae á caza dunha muller aproveitando a súa forza e o seu poder; cada día sufrimos distintos acosos machistas en forma de “piropos” que intimidan, de insultos que degradan, de silencios cómplices ou de medos que paralizan; cada día temos que loitar duramente para que os homes se fagan cargo dunhas tarefas, as domésticas, que semellan ser patrimonio das mulleres; cada día facemos unha dobre xornada pola que cobramos un 20% menos ca eles nunha única xornada, a laboral... xa que as tarefas domésticas non teñen prezo; cada día temos que renunciar á nosa formación e á nosa independencia para levar a cabo o papel de coidadoras que a sociedade nos outorga. En fin... non é doado ser muller nesta sociedade pensada e feita por homes e para homes. Os datos obxectivos amósannos que, máis alá de leis e boas intencións, a realidade segue a estar marcada polas diferenzas en todos os ámbitos sociais.
A esta realidade non é allea a nosa Igrexa, unha institución que conta con milleiros de anos de solera e na que, no nome dunha falsa fidelidade a Xesús, todo, absolutamente todo, se pensou por, para e desde os homes como únicos integrantes, silenciando a voz feminina e, o que é máis grave, relegándoa ao cuarto das cousas inútiles. Non podemos negalo. Non queremos negalo. As mulleres, no mellor dos casos, podemos ser catequistas, cantoras, decoradoras de interiores, limpadoras... pero sempre en silencio, sempre sen poder de decisión, sempre sen voz nin voto.
Mais os plans de Deus non eran, non son estes. Deus enxalzou a María, nai de Xesús, nai da Igrexa e con ela e en ela a todas as mulleres do mundo que hoxe loitamos e traballamos polo camiño que ela nos abriu, un camiño de igualdade, un camiño de corresponsabilidade, un camiño de decisión, un camiño de autonomía e independencia, un camiño sen medos. Desde o principio, desde Eva, o corpo da muller, o mesmo que o corpo do home, é un corpo sagrado, non pode utilizarse, non pode mercarse, non pode venderse, non pode converterse nun campo de batalla, non pode converterse nun lugar no que verter a carraxe e os peores instintos.
Que María, muller, crente, sinxela, pequena, acolledora, autónoma, independente... nai, nos axude a que esta Igrexa, patriarcal e machista, mude o seu rostro para facer resplandecer nela o rostro materno de Deus, que derruba do trono aos poderosos, aos machistas, aos carreiristas e ergue á xente pequena, servidora e sinxela, que traballa pola felicidade das persoas irmás.

ORAMOS EN COMUNIDADE

Como comunidade crente, alegre e esperanzada que celebra a festa na honra da Nosa Señora, presentamos a Deus as nosas peticións e dicimos:

DITOSAS NÓS, POR TEMOS CRIDO

Pola Igrexa, para que nunca esqueza, silencie ou rexeite ás mulleres, e así sempre estea disposta a mostrar o rostro materno de Deus, que acolle sen pedir contas, OREMOS.

DITOSAS NÓS, POR TEMOS CRIDO

Para que nas nosas comunidades saibamos valorar o labor e o esforzo de tantas mulleres que unen traballo, maternidade e coidado dos maiores, poñéndolle rostro e nome ao amor e ao servizo, OREMOS.

DITOSAS NÓS, POR TEMOS CRIDO

Para que non se afaga o noso corazón á indiferenza de ver cada día como hai mulleres que son asasinadas, violadas, maltratadas, vendidas ou mercadas mentres nós permanecemos calados, OREMOS.

DITOSAS NÓS, POR TEMOS CRIDO

Para que, sen deixar de mirar ao ceo de onde recibimos a forza e o estímulo para non quedar nunca quedos, nos esforcemos por poñer os pés no chan traballando cada día para que o corpo da muller deixe de ser un campo de batalla, OREMOS.

DITOSAS NÓS, POR TEMOS CRIDO

Grazas, Señor, por invitarnos hoxe e sempre a valorar o corpo da persoa como algo sagrado. P.X.N.S. Amén.

PREGARIA

Grazas, Deus Pai, por regalarnos a María,

nai nosa na fe, na esperanza e no amor,

muller de pobo, humilde, labrega.