Fagamos do Advento unha escaleira de igualdade
SINAL DE ADVENTO
Nesta segunda semana colocamos a segunda lenda da nosa escaleira: Deixemos atrás o chanzo da falta de respecto a outras opinións:
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Volve Señor (Nº 90)LECTURAS: Vén axiña visitarnos (Nº 86)
OFERTORIO: Na nosa terra (Nº 36)COMUÑÓN: Coa nosa naiciña do ceo (Nº 69)
ESPERTANDO Á RENOVACIÓN
Seguimos subindo, neste tempo de Advento, a nosa escaleira da igualdade. Hoxe, no día no que celebramos o segundo domingo de Advento e a Inmaculada Concepción de María, invítasenos a deixar atrás a nosa prepotencia e o noso orgullo que, tantas veces, nos impiden aprender dos irmáns e das irmás. Si. Hoxe a nosa escaleira invítanos deixar atrás o chanzo da falta de respecto cara outras opinións; mais como nos custa!!!!!!!Porén, nun mundo poliédrico, temos que aprender a respectar e a dialogar. Este é o único camiño válido: un diálogo construtivo, sen caer no relativismo, sen renunciar ás nosas conviccións nin á nosa identidade cristiá; pero abertas e abertos a comprender á outra persoa para enriquecernos mutuamente.
Como María, apostemos pola cultura do encontro, unha cultura que inicia a revolución da tenrura, que nos fai sentirnos responsables uns doutros.
ABRÍNDONOS Á MISERICORDIA
- Para que nos esforcemos por ser persoas dialogantes: SEÑOR, QUE OS CHANZOS SEXAN DE CONVERSIÓN.
- Para que nos esforcemos por escoitar sen prexuízos a quen pide o noso tempo; CRISTO, QUE OS CHANZOS SEXAN DE CONVERSIÓN.
- Para que a voz das mulleres sexa escoitada e tida en conta; SEÑOR, QUE OS CHANZOS SEXAN DE CONVERSIÓN.
NA ESCOITA DA PALABRA
Escoitabamos na primeira lectura unha frase que nos dá unha clave fundamental neste camiño de conversión que é o Advento. Dicíasenos: “Non xulgará conforme á aparencia dos seus ollos, nin sentenciará conforme ás faladorías dos seus oídos”. Canto temos que aprender! Canta atención lle debemos prestar á Palabra de Deus que proclamamos nas celebracións!. Verdade que nos sona a todos iso de xulgar pola aparencia e falar de oídas?. Por iso é fundamental pensar as cousas antes de dicilas, evitar deixarnos levar polo primeiro comentario que sobre alguén escoitamos, e non facer xuízos sobre ninguén. Verdade que non nos gusta cando eses comentarios, miradas, xuízos... se refiren a nós? Apliquemos, xa que logo, o mesmo criterio para darnos conta que, do mesmo xeito que nos sentimos mal cando nolo fan; outros tamén se sentirán mal cando llo facemos. En xustiza e reciprocidade, aquilo que non nos gusta para nós, non o poñamos en práctica cos demais. Esta é a primeira idea que nos ofrece a Palabra de Deus neste segundo domingo de Advento. Se somos capaces de interiorizala ben e ila poñendo en práctica, estamos no camiño axeitado que nos leva a subir a nosa escaleira..Pero, aproveitando que este segundo domingo do Advento coincide coa festa da Inmaculada, queremos dar un paso máis cara adiante. E así queremos recoñecer que moitas veces cando a persoa que é obxecto das nosas burlas ou comentarios é unha muller, estes comentarios son moito máis violentos, despiadados e se cadra, humillantes. Si, en pleno século XXI, as mulleres seguimos tendo que esforzarnos o duplo ou o triplo que os varóns para que a nosa voz sexa escoitada, a nosa opinión respectada e o noso traballo recoñecido. Seguimos relegadas a un segundo plano, a ser simples espectadoras do que os varóns pensan e deciden.
Sempe se fixo así! Esa é a razón na que queremos soster a inmobilidade do papel da muller. E non é unha razón válida, porque o mundo muda, porque a historia avanza e non é de recibo que non avance do mesmo xeito para homes e mulleres. É evidente que se queremos construír sociedades xustas, un dos alicerces sobre os que debemos fundamentalas é a igualdade, entendida coma a situación na que todas as persoas teñen os mesmos dereitos. Isto implica necesariamente un proceso no que sexamos capaces de desenmascarar e corrixir situacións de desigualdade coas que nos atopamos cada día na nosa vida cotiá.
COMPARTINDO O QUE NOS UNE
Desde a escaleira da vida que neste tempo de Advento estamos a subir, dicimos GRAZAS POR ALENTARNOS A SUBIR A ESCALEIRA
- Para que tod@s traballemos por construír unha Igrexa inclusiva e igualitaria que fai do diálogo e do respecto camiño de evanxelización, Oremos
- Para que nas nosas parroquias saibamos escoitar coa oídos e co corazón, e facelo sempre sen xulgar, Oremos.
- Por cada un e cada unha de nós, para que sempre traballemos por unha sociedade máis igualitaria, xusta e inclusiva, onde as diferenzas veñan dadas pola capacidade ou incapacidade de facer as cousas ben, e non polo xénero ao que pertencemos, Oremos.
AGRADECENDO O DON DA FE
Saudámoste, María,porque o Señor está contigo,
na túa casa, na túa rúa, no teu pobo,
na túa aperta, no teu seo.
Saudámoste, María,
porque te turbaches
-quen non o faría diante desa noticia?-
pero deseguida recobraches paz e ánimo
e criches a un enviado calquera.
Saudámoste, María,
porque preguntaches o que non entendías
-aínda que fose mensaxe divina-,
e non deches un si inxenuo nin un si cego,
senón que tiveches diálogo e palabra propios.
Saudámoste, María,
porque concibiches e pariches
un fillo, Xesús, a vida;
e ensináchesnos canta vida
hai que xestar e coidar
se queremos facer presente.
Saudámoste, María,
porque te deixaches guiar polo Espírito
e permaneciches á súa sombra,
tanto en treboada como en tempos bos,
deixando a Deus ser Deus
e non renunciando a ser ti mesma.
Saudámoste, María,
porque lle abriches horizontes novos ás nosas vidas,
fuches coidar á túa curmá,
compartiches a boa nova,
e non te fixeches antolladiza.
Saudámoste, María,
irmá peregrina dos pobres de Iavé.
Camiña con nós,
lévanos onda as outras persoas
e mantén a nosa fe.
Comentarios