AS PERSOAS DÉBILES E COVARDES “DEFENDEN” O AMOR CON LEIS....
AS PERSOAS FORTES SUPERAN AS LEIS CO AMOR
Descarga o ficheiro
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Andarei na presenza do Señor (Nº 11) LECTURAS: O Señor é o meu Pastor (Nº 27)
OFERTORIO: Señor Xesús, bendito sexas (Nº 52)
COMUÑÓN: Déixate querer (Nº 61)
OLLOS ABERTOS
Nunha sociedade coma a nosa na que se estila a cultura do “sálvese quen poida”, na que o individualismo campa ás súas anchas, na que a corrupción e a desconfianza xorden por arte de maxia, na que o feito de fiarse da palabra de alguén é unha inxenuidade, na que o engano, o encubrimento ou as medias verdades son moeda de curso non só corrente, senón legal; na que se dubida de todo e de todas as persoas; na que os avales xa non avalan.... convén volver sobre a palabra que hoxe nos dirá Xesús no evanxeo: a sinceridade é posible, a confianza existe, a dignidade non está perdida, a honestidade é semente do Reino, a coherencia é a nosa meta.Que a celebración que agora comezamos nos axude a non esquecer que o mundo será o que nós queiramos que sexa.
PRECISANDO DA TÚA MISERICORDIA
- Pola nosa falta de constancia, que nos impide desbotar do noso lado as amarguras, a ira, os enfados e os insultos, SEÑOR, ENDEREITA O NOSO RUMBO
- Pola nosa falta de confianza, que nos impide camiñar pola vida coma persoas esperanzadas na busca da vida plena, CRISTO, ENDEREITA O NOSO RUMBO.
- Pola nosa falta de amor, que nos converte en persoas necias, incapaces de entender aos demais, os seus problemas e as súas circunstancias, SEÑOR, ENDEREITA O NOSO RUMBO.
PÉS NO CHAN
Pero non nos enganemos!!!!!!!!!. Isto complica moito máis o asunto. Unha vez que nos atopamos con Xesús na nosa vida, xa nada será o mesmo, seremos moito máis esixentes con nós mesmos, faremos da coherencia o abc da nosa vida.... El que vén a darlle plenitude á lei, tamén vén a complicar a nosa vida, para chamarnos a vivila dende unha opción fundamental pola xustiza, a solidariedade e o desenvolvemento. Vén para que sexamos capaces de discernir. Xustamente porque Deus é Amor, porque El é Pai e Nai, nós temos que pagarlle tamén con amor, non con amor estático de contemplación e de horas mortas diante do Santísimo (que opción tan doada), senón co amor dinámico que enche o depósito na oración e no trato confiado con Deus para logo facerse realidade nos irmáns e nas irmás, especialmente naqueles máis desfavorecidos. Estes principios sobre os que asentamos a nosa vida son máis que flor dun día, son valores permanentes que engrandecen e dan sentido á vida dos seres humanos. Xustiza, liberdade, paz, amor, e verdade son así o eixo fundamental da nosa ortopraxe e da nosa ortodoxia. Porque se queremos facer algo polos demais, non hai escusas, hai moitos motivos. a que esperamos para facelos realidade?.
FRATERNIDADE ORANTE
Abrimos o corazón a Deus e confiémoslle a nosa vida, para que a alente e acompañe. Dicimos xunt@s:QUE A NOSA FE SEXA HUMANIZADORA
- Pola Igrexa, para que tod@s @s que a formamos venzamos a tentación de converternos nunha sociedade anónima, de frías estruturas, e construamos unha nai de corazón quente e solidario con todas as persoas, OREMOS.
- Polas nosas comunidades, para que sexamos capaces de erguernos da nosa prostración e da nosa rutina para comezar a vivir á luz do evanxeo, visitando a quen está enfermo, alentando a quen está triste, acompañando a quen non ten esperanza, OREMOS.
- Por cada unha e cada un de nós, para que nos esquezamos que non todo vale e que non todo é o mesmo, senón que a través da formación nos adestremos no discernimento, OREMOS.
Grazas, Señor, porque queres ser o pan que alimenta o noso camiñar cotián, no que Ti te fas compañeiro de camiño. PXNS. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Señor, danos forza
para soportar as adversidades,
para non fraquear na loita,
para non crer ter chegado e sabelo todo.
Danos forza
para aprender sempre dos demais,
para crer, buscar e traballar pola verdade,
para acompañar sen descanso.
Danos forza para vivir con sentido, sen medos,
para vivir como pensamos,
para pensar como vivimos.
Danos forza
para cambiar o noso camiño se nos fai falla cambiar,
para non cambiar de camiño, se non nos fai falla cambiar,
para abrir novos camiños, se fai falla abrilos.
Danos forza
para dicir o que cremos,
para crer o que pensamos,
para darlle a man ao outro.
Danos forza para vivir como paga a pena vivir:
sen medos e dando a vida, que é tempo, esforzo, traballo e compaña.
Comentarios