Ir al contenido principal

Domingo de Ramos 2020 A

( Se é posible, poñemos unha rama, non necesariamente de oliveira, no lugar onde imos rezar)
Olive branch. Símbolo de la paz. - Foto de stock de Olivo libre de derechos
Domingo de Ramos
“ Rezando na casa”

No Nome do Pai...

Canto.-

Moito me alegrei, cando me dixeron,
Rezamos na casa, pois é casa do Señor.( Bis)               

Aquecendo o corazón

Despois dun final de Coresma atípico, celebramos hoxe este Domingo de Ramos, tamén atípico. Non polo que compartimos e agradecemos, senón por facelo desde a nosa casa, a “Igrexa Doméstica”. A Igrexa onde vivimos e convivimos, onde nos alegramos e , as veces, tamén discutimos; onde somos familia e sentímonos familia axudándonos, corrixíndonos e facendo da nosa convivencia unha experiencia de comunicación, escoita e diálogo. Que mellor, entón, que neste ser “Igrexa Doméstica” recemos nesta mañá de domingo e , coma Xesús, entremos na Xerusalén que nos acolle e canta o gloria da esperanza.

Bendición

Señor, imos comezar este momento de oración, sabendo que Ti nos acompañas. Pedímosche que a túa bendición se faga presente entre nós; de xeito que poidamos ser testemuñas de unión e colaboración para facer de nós Igrexa Doméstica de escoita e diálogo. Bendí + este ramo, co que expresamos a nosa disposición a acollerte para que segas a ser o compañeiro nesta viaxe que nos leva do confinamento á liberación. Por Xesucristo o noso Señor.

Mirando ao noso interior

  • Polas veces nas que non fixemos da nosa casa Igrexa Doméstica. Señor, grazas ofrecernos o teu sorriso.
  • Porque cústanos abandonar o ritualismo e facer oración desde a vida de cada día. Cristo, grazas ofrecernos o teu sorriso.
  • Por non ser sempre conscientes de que a nosa responsabilidade persoal é semente de ben común individualmente. Señor, grazas ofrecernos o teu sorriso.

Escoitando a súa Palabra

Do Evanxeo segundo Mateo
E cando se aproximaban a Xerusalén e chegaron a Betfagué, ó pé do Monte das Oliveiras, mandou Xesús a dous discípulos, dicíndolles: ‑Ide á aldea que tendes aí de fronte, e de seguida atoparedes unha burra atada e un burriño con ela; ceibádeos e traédeos. Se alguén vos pregunta algo, respondédeslle que lle fan falta ó Señor, e que de seguida llos mandará de volta.
Isto sucedeu para que se cumprise o que fora dito polo profeta: Dicídelle á filla de Sión: Velaí o teu Rei que vén onda ti, humilde e montado nunha burra, nun burro, fillo de animal de carga.
Foron os discípulos, e fixeron o que Xesús lles mandara. Trouxeron a burra e mais o burriño, botáronlle enriba os mantos, e Xesús montou. Moita xente estendeu os mantos no camiño; outros cortaron pólas das árbores, e estendéronas tamén no camiño. E a xente que ía diante e mais os que o seguían gritaban:
‑ Hosanna ó Fillo de David! Bendito o que vén no nome do Señor! Hosanna nas alturas!
E ó entrar en Xerusalén, toda a cidade conmovida preguntaba:‑ Quen é este? A xente respondía: ‑Este é o profeta Xesús, o de Nazaret de Galilea. Palabra do Señor. Gloria a Ti, Señor Xesús.

Remoendo a con esperanza

Estamos a celebrar de modo distinto, si, pero sen restarlle importancia, o comezo da Semana Santa. O evanxeo de Mateu que temos lido, sitúa a Xesús ás portas de Xerusalén. É dicir, xa está en camiño. Como tamén o estamos nós. Metid@s na casa, pero sabendo que nos queda un día menos para poder saír, vernos, abrazarnos... experimentar a ledicia de vernos e sentírmonos preto e xa sen videoconferencias nin “ juasapes”. E como lle pasou a Xesús, tampouco para nós o camiño é doado. A pesares das dificultades el non deu volta; verdade que nós tampouco a imos dar?
Detrás desta palabra escóndese todo o sentido que os cristiáns lle queremos dar á vida. Un sentido que nos manifesta que desde a fe, aquilo que para outros é fracaso, e polo tanto abandono, para un crente non son máis que dificultades que hai que sortear para poder acadar a meta. Unha fermosa metáfora da vida! A pandemia, sendo unha situación dura e difícil, pode ser tamén un momento para que paremos e revisemos onde queremos poñer os obxectivos e horizontes da nosa vida. E ao mellor descubrimos tod@s que, quizais, temos que reorientala, porque tiñamos un obxectivo equivocado. Porque chegar a Xerusalén supón asumir, que a cruz está antes ca o triunfo. Pero este , inda que as veces custe, acaba chegando.
A Esperanza da que falamos tantas veces @s crentes, non é unha palabra baleira e abstractas, senón capacidade de non deixarnos derrubar nin desesperar. Cara ela camiñamos, e desde ela somos capaces de erguernos cando caemos e de volver comezar cando parece que xa non hai máis camiños. Xesús, non se desalentou ante as dificultades. Foi capaz de vencer esta tentación, e por iso nós hoxe podemos falar de sentido da vida e da xenerosidade colaborativa.

Facendo comuñon orante

Unímonos neste momento a tantas persoas que no mundo tamén, de xeito comunitario, senten a forza da comuñón cidadá poñéndose ao abeiro da tenrura de Deus.. Por iso dicimos:
Sabéndonos Igrexa Doméstica, unímonos en comuñón universal
Sendo Igrexa na Casa concretada nas familias de todo o mundo, fagamos da celebración deste domingo un pulo de forza e optimismo que non nos desanime nin nos entristeza. Oremos.
Sabéndonos Igrexa Doméstica, unímonos en comuñón universal
Para que a bendición dos ramos non a reduzamos a un simple rito, senón que supoña un compromiso de unión, crecemento e maduración como familia onde nos queremos e axudamos cando precisemos uns dos outr@s. Oremos.
Sabéndonos Igrexa Doméstica, unímonos en comuñón universal
Para que este novo xeito de celebrar e experimentar a alegría do evanxeo, nos descubra que na nosa relación con Deus e coa comunidade, hai moitos xeitos e maneiras de vivila, celebrala e compartila. Oremos.
Sabéndonos Igrexa Doméstica, unímonos en comuñón universal
Acolle, Señor, canto sae do noso corazón que agora expresamos como Igrexa na Casa. Por Xesucristo o noso Señor. Amén.
Nosa Pai que estás no ceo ...

Para que o Remol siga aquecendo

“Pidamos ao Señor que nos conceda pureza e sinxeleza de corazón para descubrir a súa Providencia nos sucesos da vida cotiá. E teñamos presentes, nestes momentos de proba e escuridade, a todos os nosos irmáns e irmás que sofren, e aos que os axudan e acompañan con amor e xenerosidade. Que os vosos corazóns atopen na Cruz de Cristo apoio e consolo no medio das tribulacións da vida; abrazando a Cruz coma el, con humildade, confianza e abandono filial á vontade de Deus, participaredes na gloria da Resurrección. Que Deus vos bendiga”.
( Francisco )

Canto.-

Non vou só, teño un amigo ao meu lado; non vou só, eu sei que Deus está comigo.

Cando a xornada for dura, e a forza xa che faltar; levanta os ollos ao ceo, só Deus te pode axudar. (bis)

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

3 Coresma 2024

DIANTE DA TENTACIÓN DE MERCADEAR COA FE, PROPOÑAMOS GRATUIDADE CANTO GOZOSO o     ENTRADA .- Eu sei de quen me fiei  ( 64) o     LECTURAS .- Oh, Señor, escólleme ( 62 ) o     OFERTORIO.-  Grazas Señor na mañá ( 34) o     COMUÑÓN.-   Ti es camiño e verdade ( 57)   Sinal de Coresma.-  Engadimos unha nova parte do corazón roto que estamos a conformar.   ESPERTANDO Á RENOVACIÓN              As comunidades cristiás vanse conformando ao redor da persoa e a palabra de Xesús. Persoa e palabra desde as que se nos invita a interiorizar a fe, as conviccións, os valores e actitudes desde os que vivir. Pero ocorre que moitas veces, por razóns diversas, imos esquecendo estes dous aspectos fundamentais da fe para caer na inconsistencia das rutinas, os costumes, o aburrimento desde os que acabamos vivindo a fe. No evanxeo de hoxe escoitaremos co...

6 Pascua 2024

  CONSTRUÍNDO CASA COMÚN SEN FACER DISTINCIÓNS NIN PERDER A IDENTIDADE CANTOS ·        ENTRADA:  Con ledicia vimos todos ao altar (Nº 2) ·        LECTURAS:  Cantádelle ao Señor unha cantiga nova (Nº 23) ·        OFERTORIO:  O amor é o meirande (Nº 120) ·        COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   AQUECENDO O CORAZÓN              Neste sexto domingo de Pascua invítasenos a prestar atención, poñendo corazón, ollos, mans, pensamento, pés... para vivir facendo do amor cerne da nosa vida. A isto chámanos o Evanxeo de hoxe. Non é doado, sabémolo, pero non podemos renunciar a tentalo, porque só quen se esforza pode recoller logo o froito do seu esforzo.          Cando Xesús fala do amor, non está a teorizar nin tampouco a dicir palabras pa...