Domingo de Pascua 2020

“ Rezando na casa”

(Se fose posible, poñeriamos unha mesa con un mantel branco e unha candea aínda sen prender, símbolo da vida nova que comeza coa resurrección de Xesús. Tamén podemos poñer, se é que a hai, un anaquiño de rosca, que nos lembrará as moitas veces que neste día a temos compartido logo da celebración na igrexa)
No nome do Pai...

Canto.- 

Hoxe o Señor, resucitou dándolle ao mundo paz e amor.
Alegría e paz, Irmáns, que o Señor resucitou.

Traede para quen escoite palabras de luz

Comezamos, coa calma que nos trae Xesús; calma que esta mañá de domingo en confinamento, nos invita a poñernos na presenza e na man de Deus para compartir a alegría da resurrección. O triunfo da vida sobre a morte, da alegría sobre a tristeza, da esperanza sobre o desespero e o pesimismo. É domingo de Pascua, volvemos comezar o ciclo da construción da nosa vida desde a luz da vela pascual que temos ao lado, e que, sempre prendida nos vai dicindo que inda que os camiños son longos, e este do confinamento o está sendo para todas e todos nós, ao final; se non nos deixamos levar polo desacougo, acabaremos chegando. E miraremos o tempo pasado na casa como un tempo para descubrir se Deus ocupa ou non lugar na nosa vida; e desde El, a tódalas persoas que estamos a descubrir na súa capacidade de poñer o seu tempo, a súa palabra, a súa conversa polo teléfono e mesmo os aplausos cada día ás oito, como xente de ben, ao servizo da causa da dignidade humana e do ben común. Sen présas, celebremos a esperanza.
  

Acendemos o cirio e rezamos:

Señor, por medio do teu Fillo Xesús, puxeches nas nosas mans a forza da vida e da esperanza. Neste domingo da Pascua, como “Igrexa Doméstica” prendemos esta candea, sinal da presenza da túa luz en nós, para que sexa xermolo de transformación renovadora das nosas vidas, e que a pascua que agora comeza prenda en cada un/ha de nós, de xeito que non esquezamos a quen precise do noso tempo, man e axuda. Por Xesucristo o noso Señor. Amén.

Pregón pascual no domingo de resurrección e esperanza

(Lese a modo e vaise meditando)
Busquemos logo en ti a paz, construamos misericordia,
fagamos do tempo na casa coñecemento e reflexión.
Afastemos de nós os pensamentos pesimistas, tristeiros e derrotistas. Non fagamos da nosa presenza na casa illamento nin incomunicación. Manteñamos o contacto coa xente da casa, cos veciños, cos amigos... E se non pode ser fisicamente, aproveitemos os medios que temos para non facer da soidade incomunicación.
E con todo convencemento dicimos:
Ti, SEÑOR RESUCITACHES, QUE TAMÉN RESUCITEMOS NÓS!
A tebra quedou atrás, algo novo comezou.
Alguén que chaman Xesús quixo ser uns mais de nós. A vida está a xermolar, o camiño vaise abrindo,
A esperanza non se foi. A morte volveuse vida.
A pandemia quedará atrás, por iso volvemosdicir:
      Ti, SEÑOR RESUCITACHES, QUE TAMÉN RESUCITEMOS NÓS!

Cristo xa resucitou!
A terra berra contenta
O aleluia chegou, o vello quedou atrás.
A morte xa foi vencida e a ledicia xa chegou. Grazas, Señor, da vida;
Grazas pola ilusión que vas poñendo
día a día nos corazóns e na acción.
Que nunca teñamos medo, nin vergoña, nin temor. Cristo, o Señor da vida, xunta mans e corazóns, para sementar, con nós, fraternidade e unión.
Que saiamos reforzad@s desta incomunicación, para nunca dar as costas, a quen precise de nós.
Ti, SEÑOR RESUCITACHES, QUE TAMÉN RESUCITEMOS NÓS!

Escoitando a túa Palabra

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
O día primeiro da semana María a Magdalena foi ó sepulcro moi cedo, cando aínda era escuro, e viu que a pedra do sepulcro estaba quitada. Botou a correr e, chegando onda Simón Pedro e onda o outro discípulo a quen amaba Xesús, díxolles:
-Colleron do sepulcro ó Señor, e non sabemos onde o puxeron.
Pedro e mailo outro discípulo saíron correndo cara ó sepulcro. Corrían os dous á par. Pero o outro discípulo correu máis lixeiro ca Pedro, e chegou primeiro ó sepulcro. Abaixándose, viu que estaban os lenzos, pero non entrou. Entón chegou tamén Simón Pedro, que o seguía, e entrou no sepulcro. Viu os lenzos pousados alí. Pero o sudario que envolvera a súa cabeza, non estaba cos panos, senón á parte, enrolado noutro lugar. Entón entrou tamén o outro discípulo, que chegara primeiro, ó sepulcro; viu e creu. (Pois aínda non entenderan que, conforme a Escritura, era preciso que resucitase de entre os mortos). Entón os discípulos voltaron para a casa.
Palabra do Señor. Gloria a Ti, Señor Xesús

Remoendo a Palabra

 Á luz da Palabra escoitada e do pregón meditado, pensemos sobre como está a ser a nosa actitude neste tempo de confinamento. Preguntémonos se o estamos aproveitando para coñecernos mellor, para descubrir aspectos positivos das persoas coas que convivimos; se nos está a valer de lección sobre actitudes e comportamentos que ata o de agora non nos pararamos a pensar, e que agora sabemos que temos que cambiar. Si, pensemos desde a luz da esperanza que nos trae Xesús coa súa resurrección, e desde a simboloxía da candea prendida ao noso lado que quere ser luz, de vida e esperanza, no camiño da nosa vida. Xesús segue a darnos luz desde todo canto podemos mellorar e facer de ben para que as demais persoas coas que nos vaiamos atopando, poidan sorrir e descubrir no noso actuar a forza e alegría de Xesús resucitado.

Renovación dos compromisos bautismais

Renovamos a gora, como fixeron por nós o dia do noso bautismo a nosa fe.
 Estou dipost@ a loitar contra o mal que me fai infeliz e me pecha no egoísmo? Si, estou dispost@.
 Estou dispost@ a non deixarme levar da desesperanza e o pesimismo ? Si, estou dispost@.
 Estou dispost@ a que no meu corazón non aniñe a cobiza, a insolidariedade e a envexa? Si, estou dispost@.
 Creo en Deus Pai e amigo da vida, que puxo nas miñas mans facer felices aos demais e coidar do mundo que nos deu? Si, creo.
 Creo en Xesús, o seu Fillo, que naceu de Santa María e pasou polo mundo facendo o ben, e que no seu amor e fidelidade entregou a súa vida para abrirnos o camiño da resurrección? Si, creo.
 Cres na forza e presenza do Espírito Santo, na Igrexa, comunidade de fe e vida, na comuñón dos santos, no perdón e na resurrección que nos levará a gozar para sempre da presenza de Deus? Si, creo.
Pai, que esta fe que acabo de renovar e confesar sexa sempre para min alento e esperanza no camiño da vida. P.X.N. Señor. Amén.

Uníndonos como Igrexa Doméstica á Igrexa Universal

Nesta mañá de resurrección, uníndonos a toda Igrexa, dicimos:
Bendito ti, Xesús resucitado.
o Grazas,Señorporofrecernosesteespazodeencontro,oraciónefesta,queen toda a Igrexa universal celebramos hoxe con ledicia e esperanza. Oremos.
Bendito ti, Xesús resucitado.
o Grazas, Señor, porque nesta mañá de luz e solidariedade, invítasnos neste momento a poñer ao teu carón, as vidas das persoas que se foron vítimas do coronavirus e outras enfermidades. Oremos.
Bendito ti, Xesús resucitado.
o Grazas, Señor, porque a Palabra proclamada quere remoer o noso corazón, para que a pedra na que as veces se ten convertido, se transforme en latexo fraterno, liberador e disposto a acompañar a quen se atopa só ou esquecido. Oremos.
Bendito ti, Xesús resucitado.
  Poñémolo baixo o teu amparo sempre, Señor. Amén.

Noso Pai...

A quen buscas ?

Por que choras a horta?
A quen buscas?.
“Ao meu amado”.
Buscando ao que estaba morto atopei ao resucitado.
Quedei só buscando, dábame ás o amor,
E cando estaba chorando, viu ao meu encontro o Señor. Vin a Xesús resucitado,
crin que era o xardineiro; chamoume polo meu nome,
de primeiras non souben que era El. (Himno de Laudes)

Canto.-

Pola casa e mais o pan, polo traballo, pola busca dos que labran e non teñen, polo empeño comunal de uns e outros, polo albor do mundo xusto que pretendes. Gracias, Señor, graciñas.
 (Ao remate comemos o anaco de rosca que puxemos sobre a mesa)