ATA QUE A IGUALDADE SEXA COSTUME
SINAL DE CORESMA
CANTO GOZOSO
LECTURAS: Todos xuntos (Nº 56)
OFERTORIO: Sede a sal, sede a luz
COMUÑÓN: Ide e pregoade (nº 55)
PARA NON PERDER O PASO
O pasado mércores comezamos o tempo de Coresma, tempo de conversión e de deserto, tempo de mirar cara dentro para curar as feridas que impiden que o noso corazón latexe enchoupado de misericordia.Que nos produce bágoas no corazón, dentro e fóra da Igrexa? Esta é a pregunta que se nos invita a respostar neste camiño coresmal. Hoxe, neste primeiro domingo, no que escoitamos o berro da xente de Ucrania, no que os estoupidos das bombas resoan nos nosos ollos, nos nosos oídos e no noso corazón, colocamos a primeira bágoa: a que nos produce a senrazón da guerra que sega a vida de tantas persoas inocentes que se ven condenadas ao exilio, ao esquecemento e á escuridade.
Porque non hai camiño para a paz, senón que a paz é o camiño, comezamos a nosa celebración poñéndonos nas mans e na presenza do Deus da paz e da misericordia.
CO CORAZÓN FERIDO
· Polas moitas veces nas que sementamos bágoas e dor na vida das persoas excluíndoas, silenciándoas, invisibilizándoas; SEÑOR, QUE RECOÑEZAMOS OS NOSOS ERROS.· Por ter esquecido que Xesús quixo unha comunidade de iguais, sen ningún tipo de discriminación; CRISTO, QUE RECOÑEZAMOS OS NOSOS ERROS.
· Porque pedimos a paz pero as nosas palabras e os nosos actos son moitas veces armas de destrución; SEÑOR, QUE RECOÑEZAMOS OS NOSOS ERROS.
ESCOITANDO A TÚA PALABRA
PROCLAMACION DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DO DEUTERONOMIO
O sacerdote collerá a cesta da túa man e poraa diante do altar do Señor, o teu Deus. Entón ti tomarás a palabra e dirás diante do Señor, o teu Deus: Meu pai era un arameo errante, que baixou a Exipto, onde residiu como emigrante con pouquiña xente, que o acompañaba. Alí converteuse nun pobo grande, poderoso e numeroso. Pero os exipcios maltratáronnos, oprimíronnos e impuxéronnos cruel servidume. Entón chamamos polo Señor, Deus de nosos pais, e o Señor escoitou o noso clamor e viu a nosa opresión e o noso duro traballo. Logo o Señor fíxonos saír de Exipto con man forte e brazo estendido, con grande terror, con sinais e con feitos marabillosos, e fíxonos entrar neste santuario e entregounos esta terra, terra que deita leite e mel. Por isto, velaí que agora eu trouxen as primicias dos froitos da terra que ti me deches, Señor.PALABRA DO SEÑOR
GRAZAS A DEUS
PROCLAMACION DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE PAULO AOS ROMANOS
Irmás e irmáns:- ¿Que di, logo, positivamente a Escritura?
Cerca de ti está a palabra, na túa boca e no teu corazón. Esa é a palabra da fe que anunciamos. Porque, se confesas coa túa boca que Xesús é Señor e cres de corazón que Deus o resucitou dos mortos, serás salvo. Pois é crendo co corazón como se chega á xustificación; e é confesando coa boca como se chega a salvación. Porque di a Escritura: todo o que crea nel non quedará defraudado. Pois non hai diferenza entre o xudeu e o grego, xa que un mesmo é o Señor de todos, rico para todos os que o invocan; porque todo o que invoque o nome do Señor será salvo.
PALABRA DO SEÑOR
GRAZAS A DEUS
PROCLAMACION DA BOA NOVA DO NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO LUCAS
Entón Xesús, cheo de Espírito Santo, volveu do Xordán, e o Espírito levouno deserto adiante, durante corenta días, onde o tentou o Satán. Naqueles días non probou bocado, pero ó cabo deles sentiu fame. E díxolle o Satán:- Se es o Fillo de Deus, manda que estas pedras se volvan pan.
Respondeulle Xesús:
- Está escrito: O home vive de algo máis ca de pan.
Despois levouno a un outeiro e mostroulle nun intre todos os reinos do mundo. Díxolle o Satán:
- Dareiche todo o seu poder e toda a súa gloria, porque mos entregaron a min e doullos eu a quen quero: Se me adoras todo será teu.
Respondeulle Xesús:
- Escrito está: Adorarás o Señor, o teu Deus, e só a El darás culto.
Levouno logo a Xerusalén e plantouno no cumio do templo e díxolle:
- Se es o Fillo de Deus, bótate de aquí abaixo, 10que está escrito: Mandará ós seus anxos para que te garden; e tamén: 11Levarate nas súas mans para que non se manquen quen os teus pés nas pedras.
Xesús respondeulle:
- Está mandado: Non tentarás o Señor, o teu Deus.
E rematadas as tentacións, o Satán deixouno ata o tempo axeitado.
PALABRA DO SEÑOR
GLORIA A TI, SEÑOR XESÚS
UNHA PALABRA QUE AGROMA
Porque na base da guerra sempre está a ansia de poder, de dominio. Que ben nolo lembra o evanxeo de hoxe co episodio das tentacións. Crernos mellores, xogar a ser pequenos deuses, poder controlar e dominar todo. Mais ese é sempre un camiño equivocado, porque o que nos fai verdadeiramente felices, o que enche a nosa vida de sentido é traballar pola inclusión e pola fraternidade, seguindo o viero que nos abriu Xesús, que non xulgaba, que non desprezaba, que non excluía, senón que integraba, sumaba e acollía. Oxalá esta coresma nos faga reflexionar e endereitar o rumbo.
E cando xa peta na nosa porta o 8 M, o Día Internacional da Muller, estamos chamadas e chamados a reflexionar sobre o papel das mulleres na Igrexa. Mais alá da tentación fácil de facernos “los ofendiditos” e escandalizarnos porque “as mulleres queren ser curas, era o que nos faltaba”, máis alá disto unha cousa está clara: sendo maioritaria a nosa presenza nas celebracións, como catequistas, nos grupos parroquiais, no voluntariado... estamos vetadas nos órganos que toman decisións. Cantas mulleres vemos representando á institución?, cantas teólogas traballan nas facultades de Teoloxía ou como formadoras nos seminarios?, cantas mulleres teñen voz na toma de decisións que lle afectan a toda a comunidade eclesial?... As mulleres sempre estamos baixo sospeita, sempre somos as tentadoras, sempre somos as reducidas ao silencio, á invisibilización, ao esquecemento. Mais non foi esta a comunidade na que pensou Xesús, quen transgride as normas dunha sociedade fondamente patriarcal. Xesús discutiu de teoloxía coa samaritana, escoitou o berro da muller cananea, conmoveuse polo pranto da viúva de Naím, acolleu ás mulleres no grupo de persoas que o seguiron. As primeiras comunidades cristiás, seguindo o camiño aberto por Xesús, fixeron da igualdade entre homes e mulleres unha das achegas máis radicais á historia da humanidade. Xa é tempo de recuperar todo isto para que a igualdade sexa costume.
DESDE A ORACIÓN COMPARTIDA
Sabedores do valor e da forza da oración comunitaria, rezamos xuntos dicindo:SEÑOR, NON NOS DEIXES CAER NA TENTACIÓN
- Para que todas as persoas que conformamos a Igrexa e que sentimos que Xesús é guieiro das nosas vidas non permanezamos indiferentes ao berro de quen sofre por mor da guerra, OREMOS.
- Pola paz no mundo, para que cese a guerra e sexamos capaces de descubrir que non hai camiño para a paz, senón que a paz é o único camiño, OREMOS.
- Para que esta Coresma sexa para toda a Igrexa un camiño de deserto, no que, mirando cara dentro e cara fóra sexa capaz de descubrir o traballo a prol da igualdade como tarefa, reto e compromiso, OREMOS.
- Para que non caiamos na tentación de facer nas nosas comunidades guetos que exclúen a quen é diferente; OREMOS.
- Para que non deixemos que o corazón se nos endureza coa pedra que nos fai insensibles á dor e tristura das persoas que nos necesitan, OREMOS.
Señor, sabémonos necesitados de Ti, e moitas veces caemos na tentación de esquecerte. Dános azos para non deixarnos ir por este camiño. PXNS. Amén.
PARA QUE TODOS SINTAMOS A LEDICIA DO COMUNITARIO
- Unha Igrexa que é comunidade de iguais, onde a muller é recoñecida como suxeito de pleno dereito, con voz e voto en todas partes, onde a muller é valorada polos seus talentos, carismas e achegas ás comunidades.
- Unha Igrexa na que o liderado é compartido entre mulleres e homes, leigas e leigos, persoas consagradas e sacerdotes.
- Unha igrexa paritaria, máis plural e menos xerárquica.
- Unha Igrexa que acompaña sen xulgar toda a diversidade de familias, identidades e orientacións sexuais.
- Unha Igrexa onde as mulleres xa son/somos, e recoñecémonos con autoridade e liderado.
- Unha Igrexa que xa hoxe é semente de futuro.
Vimos de lonxe, somos moitas e alzamos a voz para dicir abonda e esixir unha Igrexa nova que este 6 de marzo de 2022 dá un novo paso adiante.
(Do Manifesto da Revolta das Mulleres na Igrexa. Marzo 2022)
Comentarios