En tempo de crise, Advento é Amor
Signo: Colocamos o segundo dos pétalos en forma de corazón do logotipo de Cáritas.
PÓRTICO
O protagonista por excelencia deste segundo domingo de Advento é Xoán Bautista, un home que a pesares de que non pertencía a xerarquía algunha e de que non posuía poder, cartos ou autoridade é o único que escoita a Palabra de Deus.
Tamén hoxe un berro doloroso resoa no noso mundo. É o clamor dos pobres, dos indefensos, dos parados, dos atropelados pola inxustiza, dos anciáns, dos humillados, dos manipulados, dos emigrantes, dos que viven nun sensentido... E a súa voz, coma a de Xoán Bautista, ten que urxirnos a socializar máis a nosa vida e a empeñarnos en proxectos e camiños novos que pairan unha nova sociedade, organizada non en función dos intereses duns privilexiados, senón das necesidades dos débiles e indefensos. Esa voz que fala de converterse, de endereitar, de igualar.... é a que nos convoca nesta mañá para que, deixando atrás tanto lastre que nos impide avanzar, descubramos o fundamental e o eixo central das nosas actuacións, que é sempre a persoa, e para que non esquezamos que "En tempo de crise, Advento é amor".
O PERDÓN
- Polas veces en que non nos abrimos á novidade e preferimos quedarnos no cómodo do "sempre se fixo así", SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á CONVERSIÓN..
- Porque moitas veces non somos capaces de renunciar ao que temos a prol dos demais, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á CONVERSIÓN.
- Polas veces en que somos fonte de división e de enfrontamento coas nosas palabras, mentiras, e falsas aparencias, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á CONVERSIÓN.
REMUÍÑO
- A mensaxe que cremos é clara e contundente, non anda con medias tintas nin tampouco con rebaixas. Así, diante do pensamento "líquido" deste noso tempo, no que todo parece ser sempre bo, no que a economía é a que move os fíos da sociedade, no que o individualismo é o pan de cada dia, e onde escoitamos tantas veces que o importante é o que un pensa, sen importar a situación dos outros, a túa Palabra dinos: "non xulgará por aparencias nin sentenciará de oídas, defenderá con xustiza ao desamparado, con equidade ao pobre". Será certo?. Entón, segundo a túa Palabra, non todo é o mesmo, nin tampouco todo é bo. Os centros do que cremos e desde onde temos que vivir son o compromiso cos pobres e os excluídos, aqueles aos que se lles vai deixando á beira. Que difícil, Señor!. Co doado que sería reducido todo a unhas misiñas e a unhas esmolas...... Que maneira de complicar as cousas con tanta xustiza social e tanta mandanga. Porque prepararse para acollerte, converter o Advento en tempo de salvación, non é máis que pararnos a pensar sobre a nosa opción para encauzar desde aquí a nosa vida. Así poderemos ir camiñando a ese mundo mellor onde "o lobo habitará co año". Por que deixamos que o año sexa comido polo lobo?. Non permitamos que outros nos fagan crer nun Deus que xustifica e encirra para o enfrontamento e a violencia sobre persecucións históricas e xenreiras enterradas.
- Se temos os ollos ben abertos, e os oídos á espreita, non deixaremos que outros nos fagan crer o que Ti non queres nin alentas. E iso será posible se somos capaces de ir purificando aqueles comportamentos, aquel xeito de dicir e pensar que impide que nos "acollamos mutuamente". Descubramos, con paciencia e sentidiño este noso mundo, non empreñemos do aire, afinquemos os pés no chan e esforcémonos por ser críticos con todo aquilo que fai que moitas persoas non poidan sentir a dignidade que Ti nos deches, denunciando canto fai que se escureza a esperanza que alenta o noso camiñar cotián coa mesma forza coa que denunciamos a "persecución" á que estamos sometid@s.
- Porque Deus segue a berrar neste noso mundo, deserto tantas veces de paz, acollida, encontro... nós, coma Xoán, temos que esforzarnos cada día para que a nosa vida se vaia purificando e limpando de todo o que nos fai infelices, sabendo que non podemos pedir a Deus o que non estamos dispostos a darlle aos irmáns. Porque neles está Deus, camiñemos con eles na acollida, a axuda, o compromiso parroquial e veciñal en cousas solidarias... Camiñemos para que o Advento sexa verdadeiro camiño de conversión e para que, neste tempo de crise, sexa camiño de amor para todas as persoas que comparten a nosa vida.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Porque o amor é a mellor das respostas coas que podemos prepararnos para acollerte, dicímosche xuntos:
QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR
- Porque queremos facer da Igrexa comunidade asentada na esperanza, e sempre chamada á conversión, OREMOS
QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR
- Polas nosas comunidades, para que este tempo de Advento sexa verdadeiramente camiño de conversión que nos axude a limar esas aristas que fan que outros tropecen e se manquen cando se atopan con nós, OREMOS.
QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR
- Porque na nosa vida recoñecemos lagoas que nos impiden facer reinado de paz, amor e misericordia a nosa relación coa familia, cos veciños e con cantos necesitan de nós, OREMOS
QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR
Señor, que saibamos ir deixando atrás canto nos fai seguir camiñando na escuridade e impedindo poder comezar a descubrir que a luz é esperanza e máis amor. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Señor, co salmista, pedímosche:
que nos seus días floreza a xustiza,
que cada día progrese o entendemento e a paz,
que se multipliquen os profetas da non-violencia,
que a naiciña terra sexa respectada e cultivada,
que as persoas se atopen e os pobos se solidaricen,
que os nenos e os anciáns sexan queridos e valorados,
que as persoas paradas atopen traballo,
que ninguén, nin os de dentro nin os de fóra, se sintan estraños,
que non endeusemos as cousas nin compremos a felicidade nos mercados,
que a familia sexa un valor ben estimado,
que demos e defendamos a vida,
que non queiramos vivir por riba das nosas posibilidades,
que non queiramos ser felices a costa do sufrimento dos demais,
que saibamos vivir ao xeito do Mesías, o Fillo das Benaventuranzas.
(Cáritas. "Hoxe....estou á túa porta e chamo)
CANTOS
- ENTRADA: Vén axiña visitarnos
- LECTURAS: Preparade o camiño ao Señor
- OFERTORIO: Ti es camiño e verdade
- COMUÑÓN: Xesús chamado amigo/Maranatá
Comentarios