Ir al contenido principal

En tempo de crise, Advento é Amor

Signo:
Nun taboleiro colocamos unha cartolina na que pegamos ou escribimos a frase que eliximos como lema para o Remol ao longo de todo o tempo de Advento: "En tempo de crise, Advento é amor". Farémolo deixando un oco no centro. Logo, ao longo de cada un dos catro domingos iremos axuntando no oco que deixamos un dos pétalos en forma de corazón que conforman o logotipo de Cáritas. Deste xeito, ao final do tempo de Advento, e como remate do camiño de renovación interior ao que nos invita este tempo forte que agora iniciamos, presentarémoslle ao Deus que nace en nós e no mundo un corazón, noso e de tod@s, expresión do amor co que queremos ir loitando contra da crise, non só económica, que estamos a vivir.

(Para darlle unidade a este tempo litúrxico, utilizaremos a mesma resposta no perdón e na oración da comunidade durante os catro domingos. Asemade, tamén propoñemos os mesmos cantos ao longo de todo o tempo).

PÓRTICO

Un dos grandes problemas da nosa sociedade quizá sexa o da monotonía, a rutina, a falla de ilusión. Témolo todo e todo nos aburre: grandes charlatáns, grandes proclamas publicitarias, tanta crise que non dá pasado… Faltan ilusión e esperanza na nosa vida, necesitamos espertar do soño da nosa mediocridade, da nosa monotonía e apatía. O Advento que comezamos hoxe é un tempo de soños e promesas, unha luz que rompe a noite da desesperanza. Catro corazóns que iremos mostrando como un camiño, o camiño do AMOR, o camiño de Xesús. Catro corazóns que queren expresar o amor de Deus que chega para todos as persoas e que se nos vai mostrando neste tempo. Oxalá sexamos quen de experimentalo e de dalo aos demais de xeito renovado e dinámico.

O PERDÓN

  • Porque queremos camiñar polos vieiros que renoven e ilusionen a nosa vida, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á CONVERSIÓN.
  • Porque queremos esforzarnos para que a túa visita atope a casa do noso corazón e da nosa vida limpa e preparada para acollerte, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á CONVERSIÓN.
  • Porque estamos dispostos a limpar os oídos para poder escoitar, con claridade e sen interferencias, a túa voz que nos fala de preparar camiños e desterrar indiferenzas. SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á CONVERSIÓN

REMUÍÑO

  • ADVENTO SEMPRE NOVO: Comezamos, un ano máis, o tempo do Advento, tempo de espera e esperanza, tempo de ser conscientes da nosa vida, de que vivimos non na rutina e no tedio senón na consciencia do noso compromiso como cristiáns. Pero teñamos coidado para que este tempo non quede só no externo, no pasaxeiro. Advento é algo máis, advento é unha actitude profunda. Advento é dicir vixilancia, espera, compromiso, valentía, alegría, sinxeleza, paz e amor. Advento é saír dun mesmo e arriscar na busca de Xesús no outro. Advento é unha busca constante para atoparnos a nós mesmos, para ilusionarnos e ser capaces de darnos, de amar: para erguer ao que está caído, para poñer palabras de consolo, para encher tanta soidade e tanto corazón baleiro. Ser profetas de tempos novos, de ilusión.. de Amor.


 

  • ADVENTO É ESPERA: Neste tempo convén que nos preparemos para ser humildes, agradecidos, confiados. A paciencia axudaranos a madurar, a fortalecernos, a crecer. Tan fartos estamos de non pensar, de pasar pola vida polo aire, que convén que nos paremos, que fagamos un descansiño para ser conscientes da realidade. E esta paciencia fai que tamén esperemos desexando. Desexando que a nosa vida sexa unha entrega, que o Reino se faga presente xa agora, que a Igrexa se renove á luz dos máis pobres e que ante todo, este Advento sexa un tempo de graza. Desexamos a xustiza. A xustiza é a plenitude do amor, é o reino que vén a todos nós. A xustiza que leva a comprometernos dende o pequeno da nosa vida, dende o cotiá. Sen correr o perigo de botarnos atrás por non ver os resultados. Unha gran cantidade de pequenos compromisos transforma o mundo e ademais, non estamos sos, por iso queremos:
    • Recoñecer a nosa pobreza, o nos baleiro.
    • Recoñecer que nós sos non podemos acadar as nosas metas.
    • Ser persoas de grandes desexos.
    • Ser pacientes e perseverantes e non caprichosos.
    • Estar vixiantes e atentos a calquera xesto, voz ou pisada cos ollos e os oídos ben abertos... non sexa que nos pase a oportunidade.

    Esperamos a xustiza plena, Xesús. Esperamos un mundo mellor. Esperamos que todos sexamos irmáns e irmás por riba de nacionalidades, crenzas e ideoloxías. Esperamos o triunfo do amor... que hoxe queremos facer visible con este primeiro pétalo do noso corazón do Advento.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Porque o amor é a mellor das respostas coas que podemos prepararnos para acollerte, dicímosche xuntos:

QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR

  • Que na Igrexa aprendamos tod@s a poñer amor onde hai separación, buscando tender pontes e superar fendas, OREMOS.

QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR

  • Para que, desde as nosas comunidades, este tempo de advento sexa un tempo que se vaia abrindo en nós, levándonos a camiñar na luz; a luz que nos descubre que no mundo no que vivimos, tod@s sen excepción, temos moita tarefa por facer, OREMOS.

QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR

  • Porque queremos facer deste tempo de Advento un tempo de revisión persoal, que nos leve a descubrir que son moitas as cousas que temos que deixar atrás para poder entender que a Luz chega tendo nome: Xesús, Oremos.

QUE NUNCA TEÑAMOS CRISE DE AMOR

Señor, que saibamos ir deixando atrás canto nos fai seguir camiñando na escuridade e impedindo poder comezar a descubrir que a luz é esperanza e máis amor. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN

Este é o tempo da espera, do desexo e da ilusión.

É un tempo de ollos abertos,

de olladas longas coma o abrente

e de pasos lixeiros por outeiros e vales.

É o tempo das salas de espera,

dos soños bos que soñamos

e dos embarazos da vida.

É tempo de anuncios, pregóns e sobresaltos,

de vixías, gardiáns e carteiros,

de trobadores e profetas.

É tempo de pobres e emigrantes,

de cadeas e cárceres rotos

e de follas con boas novas.

É tempo de Isaías, Xoán Bautista e María;

e de Xosé quitando pantasmas,

embarcado na aventura e pasando as noites en vela.

En tempo de crise..... Advento é tempo de amor.

CANTOS

  • ENTRADA: Vén axiña visitarnos
  • LECTURAS: Preparade o camiño ao Señor
  • OFERTORIO: Ti es camiño e verdade
  • COMUÑÓN: Xesús chamado amigo/Maranatá

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

3 Coresma 2024

DIANTE DA TENTACIÓN DE MERCADEAR COA FE, PROPOÑAMOS GRATUIDADE CANTO GOZOSO o     ENTRADA .- Eu sei de quen me fiei  ( 64) o     LECTURAS .- Oh, Señor, escólleme ( 62 ) o     OFERTORIO.-  Grazas Señor na mañá ( 34) o     COMUÑÓN.-   Ti es camiño e verdade ( 57)   Sinal de Coresma.-  Engadimos unha nova parte do corazón roto que estamos a conformar.   ESPERTANDO Á RENOVACIÓN              As comunidades cristiás vanse conformando ao redor da persoa e a palabra de Xesús. Persoa e palabra desde as que se nos invita a interiorizar a fe, as conviccións, os valores e actitudes desde os que vivir. Pero ocorre que moitas veces, por razóns diversas, imos esquecendo estes dous aspectos fundamentais da fe para caer na inconsistencia das rutinas, os costumes, o aburrimento desde os que acabamos vivindo a fe. No evanxeo de hoxe escoitaremos co...

6 Pascua 2024

  CONSTRUÍNDO CASA COMÚN SEN FACER DISTINCIÓNS NIN PERDER A IDENTIDADE CANTOS ·        ENTRADA:  Con ledicia vimos todos ao altar (Nº 2) ·        LECTURAS:  Cantádelle ao Señor unha cantiga nova (Nº 23) ·        OFERTORIO:  O amor é o meirande (Nº 120) ·        COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   AQUECENDO O CORAZÓN              Neste sexto domingo de Pascua invítasenos a prestar atención, poñendo corazón, ollos, mans, pensamento, pés... para vivir facendo do amor cerne da nosa vida. A isto chámanos o Evanxeo de hoxe. Non é doado, sabémolo, pero non podemos renunciar a tentalo, porque só quen se esforza pode recoller logo o froito do seu esforzo.          Cando Xesús fala do amor, non está a teorizar nin tampouco a dicir palabras pa...