Ir al contenido principal

3 domingo TO 2011

PORQUE O REINO XA ESTÁ AQUÍ.... CELEBRÉMOLO UNID@S

PÓRTICO

O noso mundo está cheo de modelos, de persoas ás que admiramos polas súas calidades, polo seu xeito de ser, de actuar ou de afrontar a vida. Futbolistas, políticos, actores, cantantes... e , en menor escala escritores, poetas, músicos... Porque todos necesitamos reflectirnos nalgunha persoa, especialmente para proxectar o que nos falta a nós. O problema quizá sexa cando non temos referentes, cando non existen esas persoas ou son mediocres. Hoxe a celebración fálanos que os cristiáns non necesitamos buscar moito para a topar un modelo a quen seguir: Xesús, que non falla nunca e é luz na nosa vida. A que esperamos para dicirlle que si?.

O PERDÓN

  • Porque moitas veces fáltannos iniciativa, ilusión e imaxinación á hora de botar as redes, caendo na imposición e na vulgaridade, SEÑOR, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.
  • Porque moitas veces o noso individualismo, a nosa autosuficiencia e o noso afán de protagonismo fan que se rompa a unidade nas nosas familias, nas nosas comunidades, cos nos@s veciñ@s, CRISTO, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.
  • Porque moitas veces non somos quen de recoñecer os nosos erros e si estamos dispostos a acusar a quen temos ao noso carón, SEÑOR, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.

REMUÍÑO

  • VIMOS UNHA GRAN LUZ: Nos tempos que corren, son moitas as persoas que teñen unha actitude negativa e desconfiada diante do futuro e da humanidade. Cans@s de que a economía non vaia arriba, cans@s de que a Igrexa non acabe de ser esa voz profética que acolle e dea resposta a tantos retos que hoxe nos prantexa a sociedade, cans@s, moitas veces de traballar, de vivir, de loitar. Se cadra teriámonos que preguntar en quen puxemos a confianza?, quen nos valía para seguir adiante?. Era tanto o que tiñamos que deixar atrás para que seguir o camiño que nos marcou Xesús?. Para que ser austeros se o tiñamos todo?, para que vivir a pobreza se iso non ía connosco?, para que colaborar cos demais se o que vale é o "sálvese quen poida"?. Diante deste panorama, o final víase vir. Fallou a base, fallaron as persoas e tod@s entramos nun túnel negro e sen luz que é o noso futuro. Pero hoxe esta celebración quere poñer luz, alegría e liberación. Como Isaías, tamén nós podemos dicir que o xugo do opresor, o materialismo, está quebrado e a vara do oportunismo, do derroche e do egoísmo, tamén rachou. Temos un novo horizonte por diante, unha nova xeira de colaboración, unha nova luz alumeou e segue chamándonos ao final deste túnel. Unha luz que vén de nacer hai uns días e que é alegría para tod@s nós.
    • E POR ISO SOMOS PESCADORES DE HOMES: Só desde unha actitude de coherencia e compromiso fondo con aquel no que cremos, só se realmente a fe pinta algo na nosa vida, seremos quen de facer que os demais se cuestionen pola relixión, se cuestionen por Deus. Ás veces a Igrexa converteu a expresión e a chamada que escoitamos hoxe no evanxeo a sermos "pescadores de homes", en sinónimo de imposición, facendo valer aquilo de que o importante é contar con moito número. Sen embargo, o camiño nunca pode ser o da obediencia cega, nin o do medo ou a obriga, porque ademais de ser vieiros contrarios á mensaxe de Xesús, son tamén armas que se volven na súa contra co paso do tempo. O camiño pasa logo pola invitación, non pola imposición; polo cuestionamento e pola fondura das nosas conviccións e non pola obediencia cega, o adoutrinamento ou o cumprimento de normas sen sentido.
    • NA UNIDADE, QUE NON É UNIFORMIDADE: Nesta semana tamén pedimos pola unidade. Unidade de todos os cristiáns, pero tamén unidade dentro da nosa Igrexa e mesmo dentro das nosas comunidades parroquiais. Unidade que non podemos confundir con uniformidade, pois somos conscientes da existencia de diferentes xeitos de pensar, de actuar, de distintas posibilidades.... e de que isto é algo que nos enriquece. Porén, moitas veces atopámonos con que a nosa intolerancia e a nosa autosuficiencia impiden que camiñemos na unidade evanxélica. Parapetámonos na nosa verdade e non estamos dispostos a escoitar e moito menos a aceptar aos que non pensan ou non actúan coma nós. En definitiva, tod@s queremos ser "líderes da manada", sen caermos na conta de que a mensaxe de Xesús non separa entre dominantes e dominad@s, senón que integra, acolle e ábrese a todas as opcións que respecten a dignidade da persoa. Hoxe é un bo día para mirar dentro da nosa vida, da nosa parroquia, da nosa Igrexa e botar fóra todo aquilo que supoña división, enfrontamento ou ruptura.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Señor, Ti queres que sexamos a túa luz no medio das persoas. Conscientes de que para iso necesitamos da túa axuda, dicímosche confiad@s:

QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS

  • Pola Igrexa, para que non caia na tentación dos personalismos e dos bandos e camiñe unida baixo o único Mestre que é Cristo, dando exemplo de unidade e de servizo desinteresado, OREMOS

QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS

  • Polas nosas comunidades parroquiais, para que, polos camiños evanxélicos do diálogo e do perdón, da tolerancia e da colaboración, da variedade e do compartir, sexamos quen de superar prexuízos e atrancos e cheguemos á verdadeira comuñón, OREMOS.

QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS

  • Por tod@s nós, para que teñamos sempre na nosa vida unha actitude de conversión continua, sendo quen de recoñecer os propios erros, refacer camiños e endereitar posturas para acadar unha mesma meta: a construción do reino de Deus, OREMOS.

QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS

Grazas, Señor, porque día a día es luz no noso camiño. Que sempre busquemos esa luz e así lla mostremos aos demais. PXNS. Amén

PARA A REFLEXIÓN

Polos vieiros do mundo,

ti pasaches dicindo a verdade.

Polos vieiros da terra,

Ti fuches romeiro e mensaxeiro do Pai.

Polos camiños da historia,

Ti estiveches atento aos sinais dos tempos.

Polos camiños dos pobres,

Ti fixeches a vontade do Pai.

Polos vieiros de Deus,

Ti fuches ao encontro de todas as persoas, fillas e marxinadas.

Polos camiños da periferia,

Ti anunciaches a Boa Nova.

Polos vieiros dos irmáns e das irmás,

Ti fixeches o camiño cara ao Pai.

Polos camiños da vida,

Ti mesmo fixeches o teu propio camiño.


 

Polos teus vieiros, lévanos Señor.


 

CANTOS

  • ENTRADA: Que ledicia a miña
  • LECTURAS: Sede o sal sede a luz
  • OFERTORIO: Ti es camiño é verdade
  • COMUÑÓN: Ide e pregoade

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por

3 Coresma 2024

DIANTE DA TENTACIÓN DE MERCADEAR COA FE, PROPOÑAMOS GRATUIDADE CANTO GOZOSO o     ENTRADA .- Eu sei de quen me fiei  ( 64) o     LECTURAS .- Oh, Señor, escólleme ( 62 ) o     OFERTORIO.-  Grazas Señor na mañá ( 34) o     COMUÑÓN.-   Ti es camiño e verdade ( 57)   Sinal de Coresma.-  Engadimos unha nova parte do corazón roto que estamos a conformar.   ESPERTANDO Á RENOVACIÓN              As comunidades cristiás vanse conformando ao redor da persoa e a palabra de Xesús. Persoa e palabra desde as que se nos invita a interiorizar a fe, as conviccións, os valores e actitudes desde os que vivir. Pero ocorre que moitas veces, por razóns diversas, imos esquecendo estes dous aspectos fundamentais da fe para caer na inconsistencia das rutinas, os costumes, o aburrimento desde os que acabamos vivindo a fe. No evanxeo de hoxe escoitaremos como Xesús se anoxa diante daqueles que converteran o templo nunha tenda de compra venta, e reacciona facendo unha afirmación que nunca deberiamos esquecer: “ no