PORQUE O REINO XA ESTÁ AQUÍ.... CELEBRÉMOLO UNID@S
PÓRTICO
O noso mundo está cheo de modelos, de persoas ás que admiramos polas súas calidades, polo seu xeito de ser, de actuar ou de afrontar a vida. Futbolistas, políticos, actores, cantantes... e , en menor escala escritores, poetas, músicos... Porque todos necesitamos reflectirnos nalgunha persoa, especialmente para proxectar o que nos falta a nós. O problema quizá sexa cando non temos referentes, cando non existen esas persoas ou son mediocres. Hoxe a celebración fálanos que os cristiáns non necesitamos buscar moito para a topar un modelo a quen seguir: Xesús, que non falla nunca e é luz na nosa vida. A que esperamos para dicirlle que si?.
O PERDÓN
- Porque moitas veces fáltannos iniciativa, ilusión e imaxinación á hora de botar as redes, caendo na imposición e na vulgaridade, SEÑOR, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.
- Porque moitas veces o noso individualismo, a nosa autosuficiencia e o noso afán de protagonismo fan que se rompa a unidade nas nosas familias, nas nosas comunidades, cos nos@s veciñ@s, CRISTO, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.
- Porque moitas veces non somos quen de recoñecer os nosos erros e si estamos dispostos a acusar a quen temos ao noso carón, SEÑOR, PERDOA O NOSO EGOÍSMO.
REMUÍÑO
- VIMOS UNHA GRAN LUZ: Nos tempos que corren, son moitas as persoas que teñen unha actitude negativa e desconfiada diante do futuro e da humanidade. Cans@s de que a economía non vaia arriba, cans@s de que a Igrexa non acabe de ser esa voz profética que acolle e dea resposta a tantos retos que hoxe nos prantexa a sociedade, cans@s, moitas veces de traballar, de vivir, de loitar. Se cadra teriámonos que preguntar en quen puxemos a confianza?, quen nos valía para seguir adiante?. Era tanto o que tiñamos que deixar atrás para que seguir o camiño que nos marcou Xesús?. Para que ser austeros se o tiñamos todo?, para que vivir a pobreza se iso non ía connosco?, para que colaborar cos demais se o que vale é o "sálvese quen poida"?. Diante deste panorama, o final víase vir. Fallou a base, fallaron as persoas e tod@s entramos nun túnel negro e sen luz que é o noso futuro. Pero hoxe esta celebración quere poñer luz, alegría e liberación. Como Isaías, tamén nós podemos dicir que o xugo do opresor, o materialismo, está quebrado e a vara do oportunismo, do derroche e do egoísmo, tamén rachou. Temos un novo horizonte por diante, unha nova xeira de colaboración, unha nova luz alumeou e segue chamándonos ao final deste túnel. Unha luz que vén de nacer hai uns días e que é alegría para tod@s nós.
- E POR ISO SOMOS PESCADORES DE HOMES: Só desde unha actitude de coherencia e compromiso fondo con aquel no que cremos, só se realmente a fe pinta algo na nosa vida, seremos quen de facer que os demais se cuestionen pola relixión, se cuestionen por Deus. Ás veces a Igrexa converteu a expresión e a chamada que escoitamos hoxe no evanxeo a sermos "pescadores de homes", en sinónimo de imposición, facendo valer aquilo de que o importante é contar con moito número. Sen embargo, o camiño nunca pode ser o da obediencia cega, nin o do medo ou a obriga, porque ademais de ser vieiros contrarios á mensaxe de Xesús, son tamén armas que se volven na súa contra co paso do tempo. O camiño pasa logo pola invitación, non pola imposición; polo cuestionamento e pola fondura das nosas conviccións e non pola obediencia cega, o adoutrinamento ou o cumprimento de normas sen sentido.
- NA UNIDADE, QUE NON É UNIFORMIDADE: Nesta semana tamén pedimos pola unidade. Unidade de todos os cristiáns, pero tamén unidade dentro da nosa Igrexa e mesmo dentro das nosas comunidades parroquiais. Unidade que non podemos confundir con uniformidade, pois somos conscientes da existencia de diferentes xeitos de pensar, de actuar, de distintas posibilidades.... e de que isto é algo que nos enriquece. Porén, moitas veces atopámonos con que a nosa intolerancia e a nosa autosuficiencia impiden que camiñemos na unidade evanxélica. Parapetámonos na nosa verdade e non estamos dispostos a escoitar e moito menos a aceptar aos que non pensan ou non actúan coma nós. En definitiva, tod@s queremos ser "líderes da manada", sen caermos na conta de que a mensaxe de Xesús non separa entre dominantes e dominad@s, senón que integra, acolle e ábrese a todas as opcións que respecten a dignidade da persoa. Hoxe é un bo día para mirar dentro da nosa vida, da nosa parroquia, da nosa Igrexa e botar fóra todo aquilo que supoña división, enfrontamento ou ruptura.
- E POR ISO SOMOS PESCADORES DE HOMES: Só desde unha actitude de coherencia e compromiso fondo con aquel no que cremos, só se realmente a fe pinta algo na nosa vida, seremos quen de facer que os demais se cuestionen pola relixión, se cuestionen por Deus. Ás veces a Igrexa converteu a expresión e a chamada que escoitamos hoxe no evanxeo a sermos "pescadores de homes", en sinónimo de imposición, facendo valer aquilo de que o importante é contar con moito número. Sen embargo, o camiño nunca pode ser o da obediencia cega, nin o do medo ou a obriga, porque ademais de ser vieiros contrarios á mensaxe de Xesús, son tamén armas que se volven na súa contra co paso do tempo. O camiño pasa logo pola invitación, non pola imposición; polo cuestionamento e pola fondura das nosas conviccións e non pola obediencia cega, o adoutrinamento ou o cumprimento de normas sen sentido.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Señor, Ti queres que sexamos a túa luz no medio das persoas. Conscientes de que para iso necesitamos da túa axuda, dicímosche confiad@s:
QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS
- Pola Igrexa, para que non caia na tentación dos personalismos e dos bandos e camiñe unida baixo o único Mestre que é Cristo, dando exemplo de unidade e de servizo desinteresado, OREMOS
QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS
- Polas nosas comunidades parroquiais, para que, polos camiños evanxélicos do diálogo e do perdón, da tolerancia e da colaboración, da variedade e do compartir, sexamos quen de superar prexuízos e atrancos e cheguemos á verdadeira comuñón, OREMOS.
QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS
- Por tod@s nós, para que teñamos sempre na nosa vida unha actitude de conversión continua, sendo quen de recoñecer os propios erros, refacer camiños e endereitar posturas para acadar unha mesma meta: a construción do reino de Deus, OREMOS.
QUE NUNCA ESMOREZA A TÚA LUZ NAS NOSAS VIDAS
Grazas, Señor, porque día a día es luz no noso camiño. Que sempre busquemos esa luz e así lla mostremos aos demais. PXNS. Amén
PARA A REFLEXIÓN
Polos vieiros do mundo,
ti pasaches dicindo a verdade.
Polos vieiros da terra,
Ti fuches romeiro e mensaxeiro do Pai.
Polos camiños da historia,
Ti estiveches atento aos sinais dos tempos.
Polos camiños dos pobres,
Ti fixeches a vontade do Pai.
Polos vieiros de Deus,
Ti fuches ao encontro de todas as persoas, fillas e marxinadas.
Polos camiños da periferia,
Ti anunciaches a Boa Nova.
Polos vieiros dos irmáns e das irmás,
Ti fixeches o camiño cara ao Pai.
Polos camiños da vida,
Ti mesmo fixeches o teu propio camiño.
Polos teus vieiros, lévanos Señor.
CANTOS
- ENTRADA: Que ledicia a miña
- LECTURAS: Sede o sal sede a luz
- OFERTORIO: Ti es camiño é verdade
- COMUÑÓN: Ide e pregoade
Comentarios