Ir al contenido principal

5 domingo TO 2011

Nin luces de neon nin lámpadas de baixo custo. Unha única e sempre activa luz: Xesús de Nazaré

Pórtico

Nunha sociedade plural coma a nosa, e diante dun clima social indiferente ao relixioso, moitos cristiáns terminan por vivir a súa fe cunha especie de complexo de inferioridade. Séntense crentes no máis fondo do seu corazón; pero non se atreven a confesarse como tales diante dos demais, nin no seu ámbito profesional nin nos seus círculos sociais.

Porén, nun tempo no que tanto se fala de autenticidade, sería un contrasentido que os crentes ocultaramos as convicións que poñen luz e sabor na nosa vida.

Entre o cristián intolerante e agresivo (que tristemente tanto prolifera) e o cristián acomplexado e avergoñado, está a persoa de fe, que sabe presentar e testemuñar a súa propia experiencia de crente dun xeito sinxelo e profundo. A nosa sociedade precisa destas persoas mensaxeiras do Reino, testemuñas que demostren que a vida pode ser vivida con dignidade e confianza, con fondura e esperanza, con ledicia e positividade.... sempre que sexamos conscientes de que somos sal e luz desde o amor e a xustiza.

Perdón

  • Moitas veces a nosa preguiza non quere que abramos os ollos, impedíndonos ver que o mundo que formamos necesita a luz da honestidade e da sinceridade, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE ABRAMOS OS OLLOS Á TÚA LUZ.
  • Moitas veces a nosa preguiza non quere que abramos os ollos, impedíndonos ver que o mundo que formamos necesita a luz da xustiza e da solidariedade, por iso che pedimos, CRISTO, QUE ABRAMOS OS OLLOS Á TÚA LUZ .
  • Moitas veces a nosa preguiza non quere que abramos os ollos, impedíndonos ver que o mundo que formamos necesita a luz da non violencia e do perdón, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE ABRAMOS OS OLLOS Á TÚA LUZ.

Remuíño

  • A vida cristiá non é un conxunto de principios que hai que cumprir para non caer no pecado; tampouco é unha ideoloxía pechada que nos impide abrirnos ao diálogo con outras persoas que pensan ou senten de xeito distinto a nós; nin sequera é unha suma e normas e obrigacións que hai que levar a cabo por riba das persoas e do que a elas lles pasa. Non, a fe cristiá é un camiño que se vai facendo día a día desde o amor a un mesmo, aos demais, ao mundo, e porque todo iso ten coma orixe e coma meta a Deus, é un camiño que nos leva e abre a El. Polo tanto, cando dicimos que nós temos fe, que rezamos, e que nos reunimos coa comunidade para agradecer e compartir, o que queremos dicir é que o Deus no que cremos, o Deus de Xesús, é o Deus da salvación, da acollida, do perdón… do respecto e da dignidade das persoas. Por iso é luz que mostra o camiño, forza que alenta cada un dos nosos días e esixencia para non permitir que os verdugos saian gañando ás vítimas. Que Deus sexa luz ten que abrirnos ao entendemento, ten que facernos pensar e levar a clarificar que a fe non pode ser sustento de estómago agradecido que cala diante de situacións nas que as vidas das persoas son minusvaloradas e maltratadas. A luz da fe é tamén a luz da claridade e a de tomar, sen medo, decisións que leven a sacar a quen o está a pasar mal da súa dignidade non respectada.


 

  • El é a luz que rompe a aurora. El está no comezo do día, de cada un dos días de todos e todas nós. É aurora que nos di cal é o camiño polo que temos que ir andando con ollos abertos, sen deixarnos enganar por ninguén e superando a tentación de ser nós os que enganemos aos outros. Unha aurora que nos invita a ser xustos, conformes con nós mesmos e co que facemos aos demais. A xustiza que nos fai saír, ou non caer, na tristura, interior e exterior, das tebras que pechan horizontes, poñen o ter por riba da dignidade do ser de cada persoa ou confunden a cantos se deixan levar polo camiño cómodo e fácil de quen, sen esforzo, engana, maltrata, silencia ou domina, sen respectar a liberdade nin atender a que o sentido da vida non está na tebra do ter moito, senón na luz do compartir con máis.


     

  • Nós somos hoxe, tamén o fomos onte e outros o serán mañá, luz no medio dun mundo que tantas veces anda confundido e mesmo perdido. Un mundo no que, aparentemente, só aparentemente, os máis "espabilados" son os que gañan. Pero non, inda que nos custe crelo, o mundo non é dos "lerchos" –flor dun día– senón dos constantes, dos que non tiran a toalla diante das primeiras dificultades, dos que non se renden a pesares que a fidelidade do que cren e @s fai feliz, supoña que outros se rían, os deixen de lado ou os acusen de beatos e fanáticos. A Luz, Cristo é para honestos, sinceros e coherentes, que sen crerse máis ca ninguén e acusar a outros de cómo son, fan coa súa vida unha presenza de convición e verdade, que nos leva a dicir cada alba: grazas, Xesús, por ser luz e forza.

Oración da comunidade

Porque es luz que fai que non confundamos o camiño, dicimos xunt@s:

QUE A MISERICORDIA ILUMINE A NOSA VIDA

  • Pola Igrexa, que camiña neste mundo alumeando á vida das persoas, para que non caia na tentación de mostrar camiños que só busquen a súa autocomplacencia e o quedar ben con todos, OREMOS.

QUE A MISERICORDIA ILUMINE A NOSA VIDA

  • Para que nas nosas comunidades tomemos en serio a afirmación de que somos crentes e seguidores de Xesús, e saibamos ser luz para tantos veciños e amigos que, camiñando na escuridade da dor, do abandono, da tristura, da desesperanza..., agardan de nós acompañamento e amizade, OREMOS.

QUE A MISERICORDIA ILUMINE A NOSA VIDA

  • Por todos nós, para que nos caiamos na tentación de manipular e aproveitarnos dos demais, senón que pola contra busquemos sempre o seu ben, sendo conscientes de que se non somos luz e sal nas súa vidas, non seremos verdadeiros cristiáns, OREMOS:

QUE A MISERICORDIA ILUMINE A NOSA VIDA

Señor, grazas por ofrecernos a capacidade de abrirnos á misericordia do Deus que se presenta sempre como luz que nos vai mostrando cal é o noso camiño. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN

Señor:

Ti ofrécesnos ser luz desde dentro,

silveiras ardentes nas soidades do deserto que buscan o futuro,

remol do fogar que xunta aos amigos compartindo pan e peixes;

lóstrego profético que rache a noite, tan dona da morte.

Ti ofrécesnos ser luz do pobo,

fogueiras de Pentecostes.

Ser lumieiras en Ti, que es luz da nosa vida.

CANTOS

  • ENTRADA: Traede para quen escoite
  • LECTURAS: Como che cantarei
  • OFERTORIO: Sal do mundo

COMUÑÓN: Ide e pregoade

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel