Sen Ti non somos nós......
e sen ti, tampouco
PÓRTICO
Xa chega ao final o tempo de Nadal. E máis alá da contaminación consumista que leva ao gasto, moitas veces desmesurado e innecesario, para os cristiáns foi un tempo de graza, de vida, de renovación: Deus, o Salvador, asume a nosa condición humana, quere camiñar á nosa beira sufrindo e gozando con nós. Non quixo quedarse á marxe, senón ser un máis. El é o que sempre está aí. Por iso nin o consumismo, nin a alegría superficial, nin o divertirse por decreto, porque o fan todos, porque toca, conseguirán apagar o gran anuncio da salvación: Deus xa está entre nós.
Hoxe a celebración quere ser unha invitación a que lembremos que un día fomos acollidos no seo dunha comunidade para sentir a ledicia de ser e chamarnos seguidores de quen pasou polo mundo facendo o ben. Porque esa foi a súa invitación, reunímonos hoxe para compartir a calor agarimosa dos que nos sentimos necesitados de encontrarnos para comparti-la fe a encher a nosa vida de novas forzas.
PERDÓN
(Aspersión)
- Para que a auga do bautismo nos limpe de canto nos fai infelices, SEÑOR PERDOA A NOSA INDIFERENZA.
- Para que o óleo do bautismo reafirme o noso sentírmonos irmán se irmás, CRISTO, PERDOA A NOSA INDIFERENZA.
- Para que a luz do cirio pascual sexa a que ilumine o camiño da nosa vida, SEÑOR, PERDOA A NOSA INDIFERENZA.
REMUÍÑO
A auga do bautismo introdúcenos nunha nova xeira: a xeira do amor, a xustiza e a paz. A xeira do Reino. Un Reino que se converte en tarefa e compromiso, e que é froito da decisión que un día tomaron por nós, e que logo persoalmente temos reafirmado, e desde onde somos invitados; mellor, urxidos, a poñer corazón e mans para que poida irse facendo. Por iso, tamén coma co Señor temos que dicir: "chameite con xustiza para que abras os ollos aos cegos, saques da prisión aos cativos e do cárcere aos que viven nas tebras".
Porque o bautismo nos abre a unha nova xeira, ninguén debe quedar á marxe. Todos estamos chamados a responder desde o novo horizonte que Xesús sementou, e de cuxa semente nós temos que ir dando froitos: "sen facer distincións". Fronte da tentación de distinguir, separar, apartar, facer a uns máis e a outros menos... El viu trae-la paz, a facer o ben, a curar aos oprimidos. Neste mundo no que os ricos son cada vez máis ricos, e os pobres cada vez máis empobrecidos, non nos queda máis remedio que deixar a un lado as escusas e pornos a traballar. Porque inda que a cousas empezou en Galilea, agora continúa, está a continuar aquí.
E a auga, non só símbolo, senón tamén forza e purificación, ten que ser para nós o medio polo que limpemos corazóns, reguemos esperanzas e ilusións, alentemos camiños de entendemento e xustiza, facendo que agromen, desde a forza do Espírito, utopías que nos vaian pondo no camiño da verdadeira liberación. Non permitindo que ninguén se autoproclame liberador de canto significa e supón cambiar o Evanxeo pola burocracia. Onde está a imaxe de cercanía, encontro, entendemento...da que hoxe se chama a Igrexa de Xesús?. Cales son as pontes de diálogo cos que pensan distinto?. De que xeito imos abrindo mans para que outros poidan collelas?. Porque a auga é máis que un rito, decidámonos dunha vez a dar pasos cara adiante!.
Xesús non quedou con Xoán, traía un novo estilo. Xoán gritaba, Xesús calaba; Xoán esixía conversión, Xesús pedía e ofrecía; Xoán aseguraba que o Mesías ía chegar, Xesús insinuaba: o Mesías chegou e vén coa paz. Xesús personalizou todo o que predicou. El será o camiño, a verdade e a vida. Que oportunidade temos todos de facer vida os compromisos do noso bautismo, un compromiso como o de Xesús. A que esperamos?.
RENOVACIÓN PROMESAS BAUTISMAIS
(Atendendo á festa que hoxe se celebra, no momento da confesión de fe, e lembrando o momento do noso bautismo, renovamos os compromisos que un día outros fixeron por nós, e que agora de xeito persoal e comunitario publicamente manifestamos.)
- Cres en Deus, Pai de tod@s e Señor do perdón e da misericordia?
- SI, CREO
- Cres en Xesús, que pasou polo mundo facendo o ben, e que nos deixou unha mensaxe de compromiso solidario, xusto e dignificador da persoa humana?
SI, CREO
- Cres na Igrexa, que camiña no medio do mundo, coa forza e a presenza do Espírito, para ser a voz dos sen voz e a man aberta e acolledora de todo aquel que se sente desprezado e explotado?
- SI, CREO
- Cres na resurrección como camiño e sentido de salvación, que fai que a nosa vida non se deixe vencer pola desesperanza e o desánimo?
- SI, CREO
Este é a nosa fe, que xuntos acabamos de confesar e compartir uníndonos ao Deus que, facéndose un de nós, pasou polo mundo facendo o ben. Por Xesucristo o Noso Señor. Amén.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
No noso bautismo fomos un día acollidos no seo da comunidade cristiá. Hoxe, reunidos con esta mesma comunidade, compartimos e celebramos a fe na que aquel día comezamos a camiñar, por iso che dicimos:
GRAZAS POLO DON DA FE
- Grazas, Pai, por darnos a oportunidade de formar parte dunha Igrexa que quere ser cada día máis fiel a túa Palabra liberadora e solidaria e que se vai realizando no servizo aos irmáns, por iso che dicimos:
GRAZAS POLO DON DA FE
- Grazas, Pai, polas nosas comunidades, e pedímosche que no seu seo sexamos conscientes do que asumimos polo bautismo e o fagamos vida entendendo que só será posible dende a cercanía as persoas, especialmente ás que menos oportunidades teñan, dicímosche:
GRAZAS POLO DON DA FE
- Grazas, Pai, por invitarnos a encher a vida de cada un e cada unha de nós de actitudes que unen, encontran, acollen, valoran e gozan de poder compartir a fe con cantos se senten necesitados de cariño, axuda e tempo solidario, por iso che dicimos:
GRAZAS POLO DON DA FE
Grazas, Pai, porque nos volves dar a oportunidade de que a túa auga sexa rexeneradora da nosa vida. Unha vida que chamas a ser ponte de unión e comuñón entre as persoas. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Sentimos, Señor, que estamos onde Ti queres que esteamos,
que nacemos para estar onde agora estamos,
que viñemos ao mundo para facer o que facemos.
De non ser así,
Ti teríasnos feito diferentes:
máis sabios ou máis pobres;
máis hábiles ou máis torpes;
máis tenros ou máis firmes;
máis fortes ou máis febles...
Ti,
que abriches o ceo para sempre,
que nos deches vida e nome,
que te mollaches para mollarnos,
que nos perfumaches co teu Espírito,
que nos fas saber a túa vontade,
que nos chamas "fillos e fillas" sen ter vergoña,
que nos bautizaches para comprometerte
e que te aledas de que esteamos onde Ti nos soñaches,
acouga o noso espírito
cando, ás veces, se nos ocorre
ao pesar as nosas vidas –o que facemos, as nosas vaidades-,
que poderiamos ter feito algo máis grande.
CANTOS
- ENTRADA: Que ledicia a miña.
- ASPERSIÓN: A auga do Señor.
- LECTURAS: Escoita ao Señor
- OFERTORIO: Ti es o pan do ceo
- COMUÑÓN: Os bautizados levamos
Comentarios