Ir al contenido principal

Santos 2011

VIVIR APLICANDO O MENOS COMÚN DOS SENTIDOS: O SENTIDO COMÚN

PÓRTICO

Bo día!. A festa de tódolos santos, a festa dos sinxelos de corazón e vida, volve convocarnos unha vez máis neste comezo de novembro para que fagamos memoria agradecida de tantas persoas de tantos tempos e lugares que camiñaron como servos e servas de Deus; tantos homes e mulleres que creron sempre que o amor era o meirande ben; de tanta xente, dunha moitedume tan inmensa que nos enche o corazón de esperanza, porque, coñecidos ou descoñecidos, todas aquelas persoas que hoxe celebramos viviron o que nós queremos vivir, e por iso axúdannos e acompáñannos.

Na festa de todos os santos, sintamos nós tamén a ledicia de querer camiñar polo vieiro polo que eles pasaron. Sintamos a ledicia de pertencer a este mundo de homes e mulleres que quixeron ser pobres e amar, mantendo acesa a lámpada do Espírito. Que esta celebración que agora comezamos nos axude a sentir a ledicia de ser chamados e chamadas a sermos benaventurad@s, celebrando a vida e o amor de Deus que se derrama no noso mundo cada día.

O PERDÓN

  • Polas veces nas que caemos no pesimismo, na desesperanza e na apatía, renunciando a traballar por outro mundo máis humano e máis xusto, SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS CON SENTIDIÑO.
  • Porque non cremos nos pobres, nos famentos, nos que choran, nos misericordiosos, nos que traballan pola xustiza, nos limpos de corazón, nos desposuídos e nos que traballan pola paz, CRISTO, QUE CAMIÑEMOS CON SENTIDIÑO.
  • Porque non acabamos de fiarnos de que Ti es a meta cara á que camiñamos, e que nos esperas cos brazos abertos, SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS CON SENTIDIÑO.

REMUÍÑO

  • MIREI UN MUNDO DE XENTE, DE TODAS AS NACIÓNS, TRIBOS, POBOS E LINGUAS: Na festa de todos os santos, a Palabra, unha vez máis, volve falarnos de universalidade. E é que Deus non cansa nunca de insistir en que El non fai distingos nin exclusións, que para El tod@s posuímos a mesma dignidade, que chama por todos e todas nós. O abrente está, pois, preñado de esperanza. Somos invitad@s a mirar cara adiante e a alegrarnos, porque os plans de Deus vanse cumprindo. A nosa contabilidade, que peca de mesquiña, non coincide coa de Deus. Hoxe celebramos a ese mundo de xente do que se nos fala no libro da Apocalipse. Algunhas destas persoas foron canonizadas, son coñecidas e mesmo veneradas dentro da Igrexa; pero nesta morea de xente tamén hai persoas que non aparecen nos santorais, que non contan nas nosas listas pero si nas de Deus. Persoas sinxelas que, no medio das dificultades, souberon ser fieis a Deus e vivir como nos ensinou Xesús: polo camiño das benaventuranzas.
  • CANDO XESÚS APAREZA SEREMOS COMA EL, PORQUE O VEREMOS TAL COMO É: Porque de certo que se collemos o camiño que Deus nos marca, atoparemos sentido para a nosa vida. Nós, pola fe, sabemos que non camiñamos sen rumbo, que Deus é a nosa meta. A resurrección de Xesús abriunos a porta e marcounos a orientación. Nas nosas mans está aplicar o sentido común, fiarnos e deixarnos guiar por ela, como fixeron ao longo da historia tantas e tantas persoas boas que pasaron polo mundo facendo o ben e que agora están ao seu carón, participando da súa resurrección. Por iso a festa de hoxe, a pesares de que nos lembra cemiterios e nos deixa un pouso de tristura, é unha chamada á esperanza, á ledicia: camiñamos cara ao encontro con Deus.
  • BENAVENTURADOS VÓS: Porque se de verdade poñemos nel a nosa esperanza, traballaremos por realizar, cadaquén no seu ambiente e segundo a súa personalidade, o sentido das benaventuranzas. Porque ser santo e santa é...

    - seguir sendo unha persoa normal, que sinte a insatisfacción que produce unha visión do mundo na que a xente acepta como necesidade ter moitos cartos.

    - sentir a preocupación do desemprego e do paro, e solidarizarse con quen o sofre, traballando para que os responsables teñan unha mentalidade menos lucrativa e busquen o ben común.

    - ofrecer a nosa amizade a quen se atopa só

    - non aceptar a violencia á que nos leva a competición, a xenreira que esperta en nós a separación de persoas con barreiras económicas, sociais, relixiosas ou raciais.

    - buscar a superación de todas as situacións negativas que producen sufrimento nas persoas.

    - saberse fill@ de Deus, o que significa querer estreitar lazos de irmandade

    - vivir coa limpeza de corazón suficiente como para camiñar pola vida sen segundas intencións, ofrecendo sinceridade e confianza.

    - ter confianza, esperanza e ledicia, porque Xesús está connosco facendo posible unha convivencia nova que invirta, coma as benaventuranzas, todo o noso sistema de valores.

    - decidir construír esa nova humanidade na que as persoas se aman, son solidarias e capaces de axudarse, sen que haxa rexeitamentos por mor da cor, dos cartos ou do poder.

    - manter o espírito combativo a pesares de que sabemos que é unha tarefa difícil e lenta, e na que somos conscientes de que moitas veces seremos criticados.

É entón cando poderemos falar de santidade, porque a pesares de todo mantemos a esperanza de que a tarefa realizada por e con Xesús terá un bo final e a fraternidade irá facéndose realidade ata que todos sexamos autenticamente irmáns, santos, felices, ditosos e benaventurados.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Na festa de toda a Igrexa, a festa de todas as persoas que souberon facer da súa vida un canto de amor compartido e solidario, poñámonos en actitude de agradecer a Deus o seu exemplo e digamos:

GRAZAS POLO TESTEMUÑO DE TANTA XENTE BOA

  • Pola Igrexa que formamos todos e todas nós, para que sempre saibamos testemuñar de palabra e obra o espírito das benaventuranzas sendo sinxelos, pobres, limpos de corazón, pacíficos, famentos de xustiza e misericordiosos, OREMOS.

GRAZAS POLO TESTEMUÑO DE TANTA XENTE BOA

  • Polas nosas comunidades, para que aceptemos a todas as persoas sen exclusión e así deamos testemuño do amor de Deus, que é sempre incluínte e non fai distingos, OREMOS.

GRAZAS POLO TESTEMUÑO DE TANTA XENTE BOA

  • Por tantas e tantas persoas ao noso carón que, sen facer balbordo e sen publicidade, traballan acompañando a quen está só, escoitando a quen está triste, sendo voz de quen non a ten, alentando a quen está desesperanzado, visitando a quen está enfermo, dando así verdadeiro testemuño de santidade, OREMOS.

GRAZAS POLO TESTEMUÑO DE TANTA XENTE BOA

  • Por tantas persoas que repousan nos nosos cemiterios e teñen sido para nós exemplo de servizo, de esperanza, de alegría e de testemuño cristián, OREMOS.

GRAZAS POLO TESTEMUÑO DE TANTA XENTE BOA

  • Por cada un e cada unha de nós, para que, confiando no Señor, deixemos de vivir esta festa con espírito triste, con espírito de morte, e comecemos a camiñar na benaventuranza de quen descobre a Deus como meta do seu camiño, OREMOS.

GRAZAS POLO TESTEMUÑO DE TANTA XENTE BOA

Grazas por poñer diante de nós, o testemuño entregado e sempre ledicioso de tantas persoas que son capaces de mostrar coa súa vida e entrega, que é posible seguirte no aquí a agora do noso mundo. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN

Camiñar na santidade é:

  • gañar honradamente o pan de cada día,
  • gardar o corazón da envexa e da cobiza,
  • agradecer e gozar cos logros que imos acadando,
  • compartir do que temos con quen non ten nada,
  • poñer o corazón na harmonía veciñal,
  • gastar do noso para que a comunidade medre,
  • enxugar bágoas, sementar risas e ledicias,
  • denunciar o sistema inxusto que fai que moitas persoas morran de fame,
  • alzar a voz diante das inxustizas do noso mundo,
  • abrir camiños que levan ao pan compartido,
  • quedar sen nada, pero téndoo todo,
  • andar tralos pasos de Xesús...
  • con liberdade, con humildade, con alegría,
  • sabendo que hai garantía de futuro porque El é a fonte da nosa felicidade.

CANTOS

  • ENTRADA: Andarei na presenza do Señor
  • LECTURAS: Eu soñei
  • OFERTORIO: Benaventurados
  • COMUÑÓN: O amor é o meirande

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel