Ir al contenido principal

Oracións Cristo Rei

SEMPRE A VERDADE

En cada xesto escondido,
en cada feito aplaudido,
a verdade sempre.
 
En cada falar cantado,
en cada silencio obrigado,
a verdade sempre.
 
Nas noites de escuras tebras, nos días de luz sen nebras,
a verdade sempre.

Cando hai rosas nos camiños ou, no seu canto, hai espiños,
a verdade sempre.

A xeito de manto, por fóra,
e no cerne da alma toda,
a verdade sempre.

En cada recanto do corpo,
en cada pracer e en cada loito,
a verdade sempre.

A verdade para o rico
que o libere do seu vicio,
a verdade sempre.

A verdade para o pobre,
que da pobreza o recobre,
a verdade sempre.

Para esta terra galega,
onde a mentira non escasea,
a verdade sempre,
sempre a verdade.


DAR AS GRAZAS

 Ensíname, Señor a dicir: Grazas!
Grazas en distintos idiomas,
grazas ás distintas persoas
pero, sobre todo, Señor,
grazas porque ... ¡existes!

Grazas pola túa Eucaristía,
grazas pola túa Nai,
grazas por todos e cada un dos teus fillos,
os meus irmáns,
que día a día colocas ao meu lado.

Grazas, en fin, por terme ensinado
a darte e a dar as grazas.
xunto con todas as túas criaturas,
as que chas deron antes ca min
as que no saiban ou non contesten ao teu amor
ou as que nin sequera se teñan decatado.

Desexo desde agora que as miñas palabras
sexan simple e sinxelamente estas:
Grazas! A todos! A Ti, Señor!

Grazas, Señor, por abrirnos os ollos
Para poder ser construtores do teu Reino
Dende a realidade cotiá das nosas vidas.
Amén.


ACCIÓN DE GRAZAS

Douche grazas, Pai, de todo corazón
pola miña vida toda,
polos meus familiares e amigos,
polos meus compañeiros de comunidade,
pola xente toda do meu pobo.

Douche grazas tamén
polos que desde a fe traballan a vida
para facela máis xusta e feliz,
para facela patrimonio gozoso de todos.

Douche grazas
pola xente que non ten fe,
que non te ve a ti nela nin nos máis,
e con todo, loita teimudamente
para mellorarse e mellorar o mundo,
para facer que o sol das mañás
sexa igualmente esperanzado para todos.

Douche grazas, Pai, de todo corazón,
por Xesús, o noso Señor e Mestre,
o noso irmán maior,
que nos leva da man
entre seguridades e vacilacións
por entre as encrucilladas da vida.

Douche grazas
polo ante que pasou,
tan cheo de grazas e de esperanzas;
polo hoxe que vivimos,
rebordante de campañas e de posibilidades;
polo mañá eterno que desde mañá virá,
repleto de soñas e de promesas.
 

CRISTO REI
 
Oh Cristo, Ti es o meu Rei!
Dáme un corazón cabaleiroso para contigo.

Magnánimo na miña vida:
escollendo todo canto sobe cara arriba,
non o que se arrastra cara abaixo.

Magnánimo no meu traballo:
vendo nel non unha carga que se me impón,
senón a misión que Ti me confías.

Magnánimo no sufrimento:
verdadeiro soldado teu ante a mina cruz,
verdadeiro Cireneo para as cruces dos demais.

Magnánimo co mundo:
perdoando as súas miudezas,
pero non cedendo en nada ás súas máximas.

Magnánimo cos homes: leal con todos,
máis sacrificado polos humildes e polos pequenos,
celoso por arrastrar cara a Ti
a todos os que me aman.

Magnánimo cos meus superiores:
vendo na súa autoridade a beleza do teu Rostro,
que me fascina.
 
Magnánimo comigo mesmo:
xamais repregado sobre min,
sempre apoiado en Ti.
Magnánimo contigo: Oh Cristo Rei:
orgulloso de vivir para servirte,
ditoso de morrer, para perderme en Ti.

 
CRISTO NON TEN

Cristo non ten mans
ten só as nosas mans
para realizar hoxe o seu traballo.

Cristo non ten pés
ten só os nosos pés
para guiar as persoas nos seus camiños.

Cristo non ten beizos
ten só os nosos beizos
para falar del ás xentes de hoxe.

Cristo non ten medios
ten só a nosa axuda
para conducir os humanos cara a El.

Somos a única Biblia
que o pobo aínda le hoxe,
somos a última mensaxe de Deus
escrito en obras e palabras.


 

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

4 advento 2023

  Advento, tempo de Xenerosidade Sinal de Advento .- Engadimos un novo elemento ás miradas con corazón deste Advento, a Xenerosidade Cantos          Entrada.-   Volve, Señor ( 90 ) Lecturas.- Benaventurados ( 119   ) Ofertorio.-   Velaqui Señor o viño ( 37) Comuñón.-   Xesús chamado amigo   ( 89 ) Abrindo o corazón Chegamos ao final de traxecto deste tempo de Advento. Ao longo destas catro semanas fóisenos invitando a facer un fondo proceso de revisión das nosas actitudes e comportamentos. E non era calquera o que nos invitaba, foi a voz de Xoán Bautista a que nos ía marcando este camiño que tiñamos que preparar cada un e cada unha de nós de maneira repousada, tranquila, sincera e liberadora. E para que? Para poder chegar a esta noite co corazón preparado para acoller nel ao neno que chega para traernos ilusión, esperanza, xenerosidade e, por riba de todo, a salvación. É dicir, sentido e horizonte para a nosa vida. Unámonos logo par co

Transfiguracón 2023

  COS OLLOS ABERTOS E COS PÉS NO CHAN CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Vinde axiña (Nº 10) o     LECTURAS:  Escoita ti (Nº 26) o     OFERTORIO:  Déixate querer (Nº 61) o     COMUÑÓN:  Quédate Señor connosco  ESCOITA ACTIVA O medo a correr riscos é unha das cousas máis paralizantes. Temos medo ao novo, como se conservar o pasado garantira automaticamente a fidelidade ao Evanxeo. Por medo calamos cando teriamos que falar, desentendémonos cando deberiamos intervir, non debatemos temas importantes para evitar plantexamentos novidosos. Temos medo a revisar liturxias e ritos que valeron noutro tempo, pero que na actualidade non din nada. Temos medo a falar de dereitos humanos, de diversidade, a recoñecer o papel da muller dentro da Igrexa. Temos medo a poñer por riba de todo a misericordia...  Segundo o relato evanxélico, os discípulos caen por terra cheos de medo.... pero Xesús achégase e dilles –dinos-:  erguédevos, non teñades medo . Que a celebración deste domingo, a Transfiguración do Señor