Ir al contenido principal

RECUPERAR A FRESCURA DO EVANXEO


 
No prólogo do evanxeo de Xoán fanse dúas afirmacións básicas que nos obrigan a revisar de xeito radical o noso xeito de entendermos e de vivirmos a fe cristiá, despois de vinte séculos de non poucas desviacións, reducionismos e enfoques pouco fieis ao Evanxeo de Xesús.
A primeira afirmación é esta: "A Palabra de Deus fíxose carne". Deus non permaneceu calado, fechado para sempre no seu misterio. Falounos. Pero non se nos revelou por medio de conceptos e doutrinas sublimes. A súa Palabra encarnouse na vida entrañábel de Xesús para que a poidan entenderen e acolleren ata os máis sinxelos.
A segunda afirmación di así: "A Deus ninguén o viu xamais. O Fillo único, que está no seo do Pai, é quen o deu a coñecer". Os teólogos falamos moito de Deus, pero ningún de nós o viu. Os dirixentes relixiosos e os predicadores falamos del con seguridade, pero ningún de nós viu o seu rostro. Só Xesús, o Fillo único do Pai, nos contou como é Deus, como nos quere e como busca construír un mundo máis humano para todos.
Esta dúas afirmacións están no transfundo do programa renovador do Papa Francisco. Por iso busca unha Igrexa enraizada no Evanxeo de Xesús, sen enredármonos en doutrinas ou costumes "non directamente ligadas ao núcleo do Evanxeo". Si non o facemos así, "non será o Evanxeo o que se anuncie, senón algúns acentos doutrinais ou morais que proceden de determinadas opcións ideolóxicas".
A actitude do Papa é clara. Só en Xesús se nos revelou a misericordia de Deus. Por iso, temos de volver á forza transformadora do primeiro anuncio evanxélico, sen eclipsar a Boa Noticia de Xesús e "sen obsesionármonos por unha multitude de doutrinas que se intentan impor a forza de insistencia".
O Papa pensa nunha Igrexa na que o Evanxeo poida recuperar a súa forza de atracción, sen ficar escurecida por outras formas de entender e vivir hoxe a fe cristiá. Por iso, invítanos a "recuperarmos a frescura orixinal do Evanxeo" como o máis belo, o máis grande, o máis atractivo e, ao mesmo tempo, o máis necesario", sen encerrarmos a Xesús "nos nosos esquemas aburridos".
Non nos podemos permitir nestes momentos vivirmos a fe sen impulsar nas nosas comunidades cristiás a conversión a Xesús Cristo e o seu Evanxeo ao que nos chama o Papa. El mesmo nos pide a todos "que apliquemos con xenerosidade e valentía as súas orientacións sen prohibicións nin medos".
DOMINGO: 05-01-2014.- 2º da Natividade.- Xn 1, 1-18.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

3 Coresma 2024

DIANTE DA TENTACIÓN DE MERCADEAR COA FE, PROPOÑAMOS GRATUIDADE CANTO GOZOSO o     ENTRADA .- Eu sei de quen me fiei  ( 64) o     LECTURAS .- Oh, Señor, escólleme ( 62 ) o     OFERTORIO.-  Grazas Señor na mañá ( 34) o     COMUÑÓN.-   Ti es camiño e verdade ( 57)   Sinal de Coresma.-  Engadimos unha nova parte do corazón roto que estamos a conformar.   ESPERTANDO Á RENOVACIÓN              As comunidades cristiás vanse conformando ao redor da persoa e a palabra de Xesús. Persoa e palabra desde as que se nos invita a interiorizar a fe, as conviccións, os valores e actitudes desde os que vivir. Pero ocorre que moitas veces, por razóns diversas, imos esquecendo estes dous aspectos fundamentais da fe para caer na inconsistencia das rutinas, os costumes, o aburrimento desde os que acabamos vivindo a fe. No evanxeo de hoxe escoitaremos co...

6 Pascua 2024

  CONSTRUÍNDO CASA COMÚN SEN FACER DISTINCIÓNS NIN PERDER A IDENTIDADE CANTOS ·        ENTRADA:  Con ledicia vimos todos ao altar (Nº 2) ·        LECTURAS:  Cantádelle ao Señor unha cantiga nova (Nº 23) ·        OFERTORIO:  O amor é o meirande (Nº 120) ·        COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   AQUECENDO O CORAZÓN              Neste sexto domingo de Pascua invítasenos a prestar atención, poñendo corazón, ollos, mans, pensamento, pés... para vivir facendo do amor cerne da nosa vida. A isto chámanos o Evanxeo de hoxe. Non é doado, sabémolo, pero non podemos renunciar a tentalo, porque só quen se esforza pode recoller logo o froito do seu esforzo.          Cando Xesús fala do amor, non está a teorizar nin tampouco a dicir palabras pa...