Ir al contenido principal

RECUPERAR A FRESCURA DO EVANXEO


 
No prólogo do evanxeo de Xoán fanse dúas afirmacións básicas que nos obrigan a revisar de xeito radical o noso xeito de entendermos e de vivirmos a fe cristiá, despois de vinte séculos de non poucas desviacións, reducionismos e enfoques pouco fieis ao Evanxeo de Xesús.
A primeira afirmación é esta: "A Palabra de Deus fíxose carne". Deus non permaneceu calado, fechado para sempre no seu misterio. Falounos. Pero non se nos revelou por medio de conceptos e doutrinas sublimes. A súa Palabra encarnouse na vida entrañábel de Xesús para que a poidan entenderen e acolleren ata os máis sinxelos.
A segunda afirmación di así: "A Deus ninguén o viu xamais. O Fillo único, que está no seo do Pai, é quen o deu a coñecer". Os teólogos falamos moito de Deus, pero ningún de nós o viu. Os dirixentes relixiosos e os predicadores falamos del con seguridade, pero ningún de nós viu o seu rostro. Só Xesús, o Fillo único do Pai, nos contou como é Deus, como nos quere e como busca construír un mundo máis humano para todos.
Esta dúas afirmacións están no transfundo do programa renovador do Papa Francisco. Por iso busca unha Igrexa enraizada no Evanxeo de Xesús, sen enredármonos en doutrinas ou costumes "non directamente ligadas ao núcleo do Evanxeo". Si non o facemos así, "non será o Evanxeo o que se anuncie, senón algúns acentos doutrinais ou morais que proceden de determinadas opcións ideolóxicas".
A actitude do Papa é clara. Só en Xesús se nos revelou a misericordia de Deus. Por iso, temos de volver á forza transformadora do primeiro anuncio evanxélico, sen eclipsar a Boa Noticia de Xesús e "sen obsesionármonos por unha multitude de doutrinas que se intentan impor a forza de insistencia".
O Papa pensa nunha Igrexa na que o Evanxeo poida recuperar a súa forza de atracción, sen ficar escurecida por outras formas de entender e vivir hoxe a fe cristiá. Por iso, invítanos a "recuperarmos a frescura orixinal do Evanxeo" como o máis belo, o máis grande, o máis atractivo e, ao mesmo tempo, o máis necesario", sen encerrarmos a Xesús "nos nosos esquemas aburridos".
Non nos podemos permitir nestes momentos vivirmos a fe sen impulsar nas nosas comunidades cristiás a conversión a Xesús Cristo e o seu Evanxeo ao que nos chama o Papa. El mesmo nos pide a todos "que apliquemos con xenerosidade e valentía as súas orientacións sen prohibicións nin medos".
DOMINGO: 05-01-2014.- 2º da Natividade.- Xn 1, 1-18.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

4 advento 2023

  Advento, tempo de Xenerosidade Sinal de Advento .- Engadimos un novo elemento ás miradas con corazón deste Advento, a Xenerosidade Cantos          Entrada.-   Volve, Señor ( 90 ) Lecturas.- Benaventurados ( 119   ) Ofertorio.-   Velaqui Señor o viño ( 37) Comuñón.-   Xesús chamado amigo   ( 89 ) Abrindo o corazón Chegamos ao final de traxecto deste tempo de Advento. Ao longo destas catro semanas fóisenos invitando a facer un fondo proceso de revisión das nosas actitudes e comportamentos. E non era calquera o que nos invitaba, foi a voz de Xoán Bautista a que nos ía marcando este camiño que tiñamos que preparar cada un e cada unha de nós de maneira repousada, tranquila, sincera e liberadora. E para que? Para poder chegar a esta noite co corazón preparado para acoller nel ao neno que chega para traernos ilusión, esperanza, xenerosidade e, por riba de todo, a salvación. É dicir, sentido e horizonte para a nosa vida. Unámonos logo par co

Transfiguracón 2023

  COS OLLOS ABERTOS E COS PÉS NO CHAN CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Vinde axiña (Nº 10) o     LECTURAS:  Escoita ti (Nº 26) o     OFERTORIO:  Déixate querer (Nº 61) o     COMUÑÓN:  Quédate Señor connosco  ESCOITA ACTIVA O medo a correr riscos é unha das cousas máis paralizantes. Temos medo ao novo, como se conservar o pasado garantira automaticamente a fidelidade ao Evanxeo. Por medo calamos cando teriamos que falar, desentendémonos cando deberiamos intervir, non debatemos temas importantes para evitar plantexamentos novidosos. Temos medo a revisar liturxias e ritos que valeron noutro tempo, pero que na actualidade non din nada. Temos medo a falar de dereitos humanos, de diversidade, a recoñecer o papel da muller dentro da Igrexa. Temos medo a poñer por riba de todo a misericordia...  Segundo o relato evanxélico, os discípulos caen por terra cheos de medo.... pero Xesús achégase e dilles –dinos-:  erguédevos, non teñades medo . Que a celebración deste domingo, a Transfiguración do Señor