SABENDO DAS DIFICULTADES DO CAMIÑO, NON
CAEMOS NA TENTACIÓN DE ABANDONAR. GRAZAS, SEÑOR, POR SEGUIR ABRINDO OS CANDADOS
DO NOSO CORAZÓN!!!!!
SIGNO: Penduramos da árbore un segundo
corazón, co que simbolizamos que estamos dispost@s a abrir o candado que deixe
escapar canto non nos fai felices, para que entre a forza da palabra que renova
e nos chama a cambiar as nosas actitudes. Neste segundo domingo, a frase que
escollemos é: “Non xulgará conforme ás aparencias, senón conforme á xustiza”.mos
alegres á casa do Señor”.
PÓRTICO
Coa celebración deste segundo domingo de
Advento, damos un paso máis nesta tarefa de ir deixando atrás todas esas cousas
que nin nos fan ben nin nos axudan a sentir o gozo de acoller ao Deus que quere
nacer no corazón de cada un/unha de nós. Tamén hoxe se nos vai invitar a abrir
o candado do corazón para que deixemos que entre nel, de novo e sen cansar, a
Palabra dun Deus que insiste unha e outra vez no feito de que para El somos
importantes, que nos quere, que terma e se preocupa de nós. E iso só o
poderemos entender se estamos dispostos a deixar atrás cousas que non axudan a
que sexamos felices, mellores persoas e verdadeiros seguidores de Xesús.
Hoxe seremos invitados a participar na
colecta abrindo o corazón ás situacións de dor e inxustiza dos países máis
pobres. Concretamente, á nosa axuda queremos poñerlle rostro e lugar: as
persoas que están sufrindo as consecuencias do tifón en Filipinas. Pero de nada
nos valería colaborar con moito se logo na nosa vida seguimos facendo e comportándonos
do mesmo xeito, sen cambiar as cousas que nin nos fan mellores nin felices.
Participemos entón con espírito aberto a
deixarnos transformar pola Palabra que Deus nos dirixe neste domingo de
Advento.
PERDÓN
û Por non deixar que a túa palabra entre e transforme o
noso corazón, SEÑOR, ENCHÓUPANOS DO TEU
AMOR.
û Por non permitir que os irmáns atopen en nós oídos que os
escoiten e corazóns que os acollan, CRISTO,
ENCHÓUPANOS DO TEU AMOR.
û Por non ser capaces de entender que só se renovamos as
nosas actitudes poderemos vivir o Advento como tempo de cambio e liberación, SEÑOR, ENCHÓUPANOS DO TEU AMOR.
REMUÍÑO
- Porque, desde os ollos de Deus, imposible non é nada: as aparencias enganan, e moito. Se a vaca e máis o lobo poden pacer xuntos, cómo non imos poder entendernos?. Cómo dicimos que non somos capaces de superar as nosas diferenzas?. Cómo nos deixamos levar tan facilmente polo derrotismo que nos converte en tristes seguidores daquel que nos veu traer esperanza, alento, forza, enerxía e sentido para a vida?, Tomar en serio a vivencia da fe, ten que levarnos a saber distinguir a casca do núcleo, o accesorio do importante. A fe é confianza en Deus cando é auténtica e sincera, cando cambia vidas, cando rebrandece corazóns e transforma actitudes. A historia non fai máis ca recordárnolo. Por que somos tan duros de cabeza e corazón para non velo?
- Sentir a forza de Deus en nós. El é pacencia e consolo. E quen é capaz non só de vivir, senón de ofrecer estas dúas actitudes, non pode máis que querernos e preocuparse por nós. A falta de paciencia lévanos a que nos enfrontemos, a que digamos cousas dos demais que sabemos que nin son verdade nin lles fan ben. Alguén que só sabe esixir, e nunca consolar, non é capaz de entender o que é acompañar, escoitar, preocuparse do que lle pasa a quen está o teu lado e se sente triste e desacougado. Quen non é capaz de sentir con el/la a súa forza, non pode entender por que Advento é tempo de abrir candados e liberar amarguras que entristecen para construír cercanías que escoitan e acompañan. Só desde esta acollida da súa palabra en nós, podemos ir dando pequenos pasos para ser a voz dos sen voz, a man de quen non se deixa dominar polo trato inxusto e o corazón para non permitir nunca que as persoas sexan asoballadas por quen manda ou se cre superior aos demais. Deus libera a través do noso compromiso pola liberación persoal e colectiva.
- Convertédevos e acollede. As palabras de Xoán invítannos a esta transformación e cambio ao que o Advento nos chama. Se non somos capaces de deixar atrás todo canto sabemos que non nos axuda nesta conversión e neste cambio, volveremos caer na rutina e no baleiro dunhas vidas e dunhas celebracións que nin nos enchen persoal e espiritualmente, nin nos motivan a espertar do soño que nos fai aburridos, cansiños e persoas tristes. Preparemos entón este camiño que nos leva a acoller a Deus, quen insiste unha e outra vez en quedar con nós, Endereitemos todos eses vieiros que nos fan ir co pé cambiado en tantas situacións e momentos da nosa vida; fagamos do Advento un tempo de conversión e cambio. En ninguén máis que nas nosas mans está o poder facelo. Desde María, no día da festa da Inmaculada, temos tamén un camiño aberto que nos vai mostrando que as cousas nin foron sempre así nin tampouco son inamovibles, e que a creatividade para vivir, celebrar e compartir a fe é unha actitude que ha estar sempre presente na nosa vida para superar o derrotismo e camiñar na esperanza.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Compartamos xun@s a oración como pobo de
Deus que se reúne no nome do Señor que vén. Facémolo dicindo:
QUE
NON DEIXEMOS, SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
*
Para
que toda a Igrexa viva este tempo de Advento como un momento de renovación que
abra as pechaduras enferruxadas do egoísmo, da envexa, da preguiza e da rutina,
OREMOS.
QUE
NON DEIXEMOS, SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
* Para que nas nosas comunidades saibamos construír un
clima de acollida, agradecemento e solidariedade preocupada de uns para cos
outros, OREMOS.
QUE
NON DEIXEMOS, SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
*
Para
que cada un de nós aproveitemos este tempo de Advento como un tempo de
revisión, renovación e cambio naquelas cousas da nosa vida que sabemos que non
van ben e que non facemos nada para cambiar, OREMOS.
QUE
NON DEIXEMOS, SEÑOR, PECHADO O CANDADO DO CORAZÓN
Grazas, Señor, por seguir invitándonos a abrir os
candados do corazón para que entre a frescura da túa palabra. P.X.N.S. Amén.
Para a reflexión
María:
O
teu nome significa bendición e vitoria. Salve,
María.
O
teu nome é graza en plenitude. Chea de
graza.
O
teu nome é aurora na nosa noite. Bendita
ti.
O
teu nome é ledicia e canción. Que
fermoso o froito que nos deches!
O
teu nome é oración esperanzada. Deus
sempre contigo.
O
teu nome, proxecto de Deus anticipado. María
grazas, esperanza nosa.
Amén.
(Tomado do Libro de Caritas, Adviento
y Navidad. 2013- 2014. 54)
CANTOS
·
ENTRADA: Volve, Señor
·
LECTURAS: Preparade o camiño ao Señor
·
OFERTORIO: Eiquí están Señor
·
COMUÑÓN: Esa é María
Comentarios