CHAMAD@S A TRABALLAR POR
UNHA IGREXA NAI
Descarga o ficheiro
ESCOITA ACTIVA
No
camiño do advento, facemos hoxe unha parada festiva para contemplar a María,
muller, labrega, sinxela, humilde, valente, comprometida…. NAI. Porén a nosa
parada non é inmobilismo, senón chamada á acción, a dar un paso cara adiante,
como fixo Ela, cando se trate de defender a dignidade de tantas e tantas
persoas que, dun cabo ao outro do mundo son explotadas, pisoteadas e condenadas
a vivir na tristura e na dor dun mundo cada vez máis deshumanizado.
O alégrate que proclamaremos hoxe no Evanxeo de Lucas quere ser unha
chamada á esperanza, a saír das nosas teimas e rutinas dunha vez por todas para
proclamar, alto e claro, que grazas ao Si dunha mociña sinxela, dunha mociña de
aldea, no mundo puido encarnarse o que vén traer a verdadeira ledicia, a
esperanza sen fin e a paz duradeira.
Que, como María, sexamos quen de
responder SI a Deus, sen prexuízos, sen medos, sen recuar.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
·
Porque nós, a diferenza de María,
afogamos a túa voz cos nosos medos, complexos e prexuízos, SEÑOR, RENOVA A NOSA ESPERANZA.
·
Porque nós, a diferenza de María, non
acabamos de fiarnos por completo de Ti e somos dos que lle pomos unha vea a
Deus e outra ao diaño, CRISTO, RENOVA A
NOSA ESPERANZA.
·
Porque a nós, a diferenza de María,
cústanos recoñecerte en quen non ten traballo, está enfermo, é marxinado ou
explotado, SEÑOR, RENOVA A NOSA
ESPERANZA.
PALABRA ENRAIZADA
·
Escoitabamos na primeira lectura que
vimos de proclamar como Paulo lles dicía aos Efesios, que Deus os escollera
para a santidade, para seren imaxe da súa gloria. Iso mesmo é o que se nos di
hoxe a nós: somos escollidos e bendicidos na persoa de Cristo, en quen nos
convertemos en fill@s. Pero todo isto foi posible, cómpre non esquecelo, grazas
ao si radical e valente dunha mociña que non agochou a cabeza, nin recuou cando
Deus lle pide ser Nai do seu Fillo. Non tivo que ser fácil a decisión de María,
nun tempo e nunha sociedade na que as mulleres non tiñan os mesmos dereitos cós
homes. Por que, logo, Ela, tomaría esa opción?.... porque se fiou de Deus,
porque se puxo na súa man, porque foi consciente de que alguén tiña que ser a
primeira persoa en romper as rutinas e as incercias do sempre se fixo así que
tanto dano nos fan. María quere ser alento e forza para tantas e tantas
mulleres que, mesmo nun mundo aparentemente tan desenvolvido, non teñen os
mesmos dereitos que os varóns no eido laboral (soldos máis baixos, non son
contratadas por mor de que queden embarazadas, postos con menor
responsabilidade…..), da política (como ben sabemos iso é cousa de homes e ás
veces escoitamos, sen dar creto, que este ministerio, esa autonomía ou aquel
concello non poden ir ben…. porque á fronte deles está unha muller…..), do
deporte (como un equipo de tenistas vai ter unha capitá?; pero un home si pode
adestrar un equipo de waterpolo, balonmán, baloncesto feminino…..), na cultura
(as mulleres, pensamos, só poden escribir novelas románticas, nada con
fundamento…..), e así poderiamos seguir contando.
·
E no eido eclesial?. Pois este
tampouco é alleo, e á vista está que as mulleres non teñen os mesmos dereitos e
oportunidades que eles, a pesares de que ambos somos cread@s a imaxe e
semellanza de Deus e posuímos a mesma dignidade. E, paradoxalmente, cando
pensamos en tenrura, compaixón, amor sen límites, entrega… automaticamente nos
vén ao maxín o rostro e a palabra nai. Non en van, o amor de Deus foi comparado
ao longo de toda a Escritura co dunha muller polos seus fillos e fillas. Por
iso hoxe é un bo día para reivindicar unha Igrexa fondamente mariana:
Ø Unha
Igrexa que non sexa nai por correspondencia, como di o Papa Francisco, senón
nai que acolle, acubilla e consola.
Ø Unha
Igrexa que proclama con sinxeleza, alegría e esperanza a grandeza dun Deus que
derruba do seu trono aos poderosos e enaltece aos humildes.
Ø Unha
Igrexa pobre e para os pobres que, como boa Nai, non atesoure para si, senón
que comparta e reparta para que todos os seus fillos e as súas fillas teñan
pan, casa, vivenda…. dignidade.
Ø Unha
Igrexa que anuncie a ledicia e a esperanza dun mundo, o actual, que é tempo de
salvación.
Ø Unha
Igrexa que quere por igual aos seus fillos e ás súas fillas, pois para ela non
hai distingos de xénero.
Ø Unha
Igrexa que, coma as nosas nais, poña no centro do seu quefacer e do seu actuar
aos máis débiles e explotados.
Ø Unha
Igrexa que sempre estea disposta a dar segundas, terceiras, cuartas, ata
setenta veces sete oportunidades a quen se afastou do camiño.
Ø Unha
Igrexa que, como boa Nai, saiba saír aos arrabais para buscar aos fillos e ás
fillas que pasan a noite ao pairo, porque ela non é capaz de durmir.
Ø Unha
Igrexa que non cale nin volva a cara diante das inxustizas, a explotación e a
miseria de tanta xente do noso mundo.
Ø Unha
Igrexa que, como María, sabe dicir SI a Deus desde a fidelidade aos sinais dos
tempos.
Ø Unha
Igrexa que non ten resposta para todo, pero que está disposta a entrar en
diálogo con quen busca o ben e a xustiza.
Ø Unha
Igrexa que non rezuma soberbia, intolerancia e carraxe; senón que é consciente
que non é perfecta.
Ø Unha
Igrexa que promove, alenta e escoita a voz e a creatividade da muller.
Ø Unha Igrexa nai, capaz de dicir unha palabra
de alento a quen está afundido.
FRATERNIDADE ORANTE
Poñemos a nosa oración nas mans
do Señor na intercesión de María. Como fixo ela, respondemos:
QUE SE FAGA A TÚA VONTADE, SEÑOR
·
Que se cumpra a túa vontade dunha
Igrexa, que formamos todos e todas nós, na que ninguén se sinta estraño,
marxinado ou silenciado, senón que saiba ser fogar de igualdade, escoita,
acollida e entendemento, OREMOS.
QUE SE FAGA A TÚA VONTADE, SEÑOR
·
Que se cumpra a túa vontade dunhas
comunidades, as nosas, atentas sempre ao sufrimento de todas as persoas, ás que
queremos levar o viño para celebrar a festa da vida, OREMOS.
QUE SE FAGA A TÚA VONTADE, SEÑOR
·
Que se cumpra a túa vontade dunhas
cristiás e duns cristiáns, nós, sempre dispost@s a poñernos nas túas mans
incondicionalmente, segur@s de que só queres a nosa felicidade, OREMOS.
QUE SE FAGA A TÚA VONTADE, SEÑOR
Grazas, Señor, por invitarnos a construír
unha Igrexa Nai. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Muller
dos silencios e da escoita,
sensible
á voz de Deus.
María
é a esperanza das persoas pobres.
Ela,
a máis pobre e pequena da súa raza,
abriu
o corazón á voz do Deus
que
ensalza aos humildes e aos famentos
e
anuncia que hai esperanza,
que
o día de mañá o mundo será mellor, será distinto.
Será
un mundo no que a dignidade das persoas sexa sempre respectada,
pois
será un mundo que reborde de amor e salvación,
grazas
ao teu si.
Grazas,
María.
(Caritas, ADVENTO 2014 p. 66)
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Bos
días, María
LECTURAS: Noraboa,
María
OFERTORIO: Esa
é María
COMUÑÓN: Coa
nosa naiciña do ceo
Comentarios