NON PODEMOS VOLVER NACER
FISICAMENTE, PERO SI FACER SAÍR OS GROMOS NOVOS QUE SUPEREN O PESIMISMO E
AFASTEN O ENGANO E A CORRUPCIÓN. O ADVENTO É TEMPO DE SEMENTEIRA INTERIOR
Descarga o ficheiro
SINAL DE
ADVENTO: Continuamos engadindo elementos ao
noso sinal de Advento. Desta volta son tres as follas de carballo, coa súa
chama acendida no medio, as que colocamos sobre o panel
ESCOITA ACTIVA
Vivimos
un momento de pesimismo e sensación de derrota. Aqueles nos que confiabamos
fóronnos decepcionado: os políticos menten e corrómpense; os banqueiros
engánannos e sácannos os cartos; na igrexa hai curas que abusan e lle fan dano
aos máis pequenos e inocentes; no fútbol os grandes contratos fannos sentir humillados
porque con pouco que fagan gañan todo que, sumados todos os membros e idade
laboral da nosa familia, non somos capaces de gañar en trinta anos. É logo….,as
cousas só son así?. Non haberá raiola de luz nin de esperanza algunha?.
Se a
nosa análise fose só superficial teriamos que dicir que si; pero se afondamos
un pouco, seguro que somos capaces de descubrir políticos honestos e
traballadores –os que nunca saen nos telexornais-, traballadores de banco que
cumpren co seu horario e tentan servir aos seus clientes; curas que sen facer cousas espectaculares,
tentan estar ao lado de que sufre, axudar a quen non ten ou visitar a quen está
enfermo; mesmo hai xente nova que cada semana xoga a fútbol porque lle gusta e
divirte.
Todo
isto dinos que hai outra foto da nosa sociedade. Claro que é unha foto que non
está no foco da noticia nin no horario estelar de emisión das grandes cadeas.
Si, hai esperanza, hai vida, hai moitas vidas dándose para levar agarimo, paz,
acollida e solidariedade a quen a necesite. Unámonos tamén nós a esta xeira,
aparentemente invisible nos medios espectáculo, e fagamos da vida unha
experiencia de compartir sorrisos e esperanzas.
Que o
tempo de Advento sexa a nosa liña de saída nesta carreira por visibilizar a
esperanza, que a hai, ao noso redor, e de unirnos nós tamén a ela!.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
·
Porque nos deixamos guiar polo balbordo dos que
fan barullo e pensamos que xa non hai nada que facer, SEÑOR, QUE SAIAMOS DO DERROTISMO.
·
Porque nos deixamos guiar polo que vemos de mal
ao noso redor, e non poñemos forzas nin medios para non caer nel, CRISTO, QUE SAIAMOS DO DERROTISMO.
·
Porque nos deixamos guiar polas primeiras
impresións e acabamos xulgando sen coñecer, SEÑOR, QUE SAIAMOS DO DERROTISMO.
PALABRA ENRAIZADA
·
Gústame a primeira lectura que acabamos de
escoitar porque nos axuda a darnos conta de que a realidade non é só aquela que
nos contan de xeito insistente as televisións, as radios ou os xornais. Non. Detrás
de todo iso que escoitamos e lemos, hai unha vida moito máis grande e profunda,
composta polo esforzo, o traballo, as gañas de facer ben as cousas, a
sensibilidade para achegarse aos máis necesitados…. de moita xente. Persoas que,
de xeito individual ou organizadas colectivamente, van facendo posible que
xurdan novos gromos das moitas sementeiras feitas. Os que sementan en Caritas,
o Banco de Alimentos, os Médicos sen Fronteiras, os que se agrupan para poñer a
súa arte ao servizo de causas xustas e solidarias, os... Poderiamos seguir
dicindo cousas que se fan no nome da esperanza, dunha sociedade mellor, duns
veciños para que gocen nas súas parroquias das actividades de lecer que outros
lles ofrecen. Xente nova e non tan nova que sementa esperanza máis alá do foco
ao que sempre apuntan –e de tanto facelo xa cansa– os medios de comunicación.
Isto novo é o que tamén hoxe está a xurdir e a crecer, e inda que aos poderosos
ou os que queren influír para que pensemos todos o mesmo, non lle interesa,
existe a está aí, non lonxe de nós, senón ao noso lado. Parádevos a pensar
canta xente está ao voso redor comprometida e implicada en grupos, en
institucións que teñen como cometido non o seu propio interese, senón facer agromar
un sorriso na vida, tan e tantas veces dura, das persoas. A isto nos invita o
texto de Isaías: a saír de nós mesmos, a mirar máis lonxe do noso e dos nosos,
a deixarnos enchoupar pola presenza e a forza do Espírito que, igual que no
tempo do profeta, tamén hoxe está sobre nós para que levemos a boa nova aos
pobres, para curar os corazóns magoados, para alegrarnos e alegrarlles a súa
vida. E o tempo de Advento quere ser un vieiro a abrir para que poida ir
pasando por nós esta xeira de esperanza.
·
É este o gozo polo que exulta, se aleda, e brinca
a alma-o noso ser, a nosa dignidade, o noso espírito- tal e como nos di o Salmo
que rezamos entre unha e outra lectura. Unha ledicia que se manifesta cada vez
que nos achegamos aos pobres, cada vez que somos capaces de deixar de facer
caridade para facer compromiso e transformación social, cada vez que non calamos
diante das inxustizas, os enganos, as medias verdades, os abusos ou as mentiras
que nos contan para aproveitarse de nós. Non son todos, é verdade, pero os que
son, canto mal fan a cantos si o fan ben!. Que as xeracións vindeiras nunca
poidan dicir que os enganamos deixándolles un mundo máis triste, desigual,
corrupto e baseado no engano e a mentira; un mundo máis pobre e empobrecido. Se
calamos acabarán triunfando os de sempre. Se actuamos, evitamos que se siga
crecendo nesta mentira á vez que lles estaremos abrindo novos carreiros de
xustiza e humanización aos nosos fillos, netos, sobriños ou veciños. O Señor,
que encheu de bens aos famentos, mandou baleiros aos ricos e poderosos… porque
eles non poden ser os triunfadores, esperte neste Advento en nós a forza para
non quedar nin quietos nin durmidos. É tempo de espertar, non de consumir, non
de gastar, senón de actuar buscando que os de sempre non sexan os vencedores.
Outro Nadal é posible se facemos do Advento unha experiencia de conversión e
cambio!.
·
Así, nesta actitude é na que nos debera atopar
Xesús cando chegue. Non importa se hai moitas luces de cores nin moitos
produtos de rebaixa.O que importa é que nos atope co corazón cambiado e disposto,
desde a alegría, tal e como nos di Paulo, dando testemuño de ser luz para
endereitar o camiño que leva a Deus. Sexamos, como nos di Xoán, voz que clame
contra canto fai ás persoas infelices por tratalas como cousas, como números,
como datos ou como estatísticas.
FRATERNIDADE ORANTE
O Deus que nos invita a ter o camiño
preparado para cando chegue,invítanos agora a compartir a oración, o que
facemos dicindo xunt@s:
SEÑOR, PREPAREMOS A TÚA CHEGADA SEN CALAR
ANTE A INXUSTIZA
·
Pola igrexa, para que aproveite toda ela, pero
especialmente os que toman as decisións, para converterse do seu pecado de non
estar ao servizo dos máis débiles e necesitados, OREMOS.
SEÑOR, PREPAREMOS A TÚA CHEGADA
SEN CALAR ANTE A INXUSTIZA
·
Polas nosas parroquias, para que non volvamos
nunca a vista ante as inxustizas, os malos tratos ou os abusos que poidamos
coñecer, sabendo que a súa denuncia é sempre o mellor servizo que podemos facer
á causa de Xesús, OREMOS.
SEÑOR, PREPAREMOS A TÚA CHEGADA SEN CALAR
ANTE A INXUSTIZA
·
Por cada un de nós, para que este tempo de
Advento reavive no noso interior o convencemento de que moitas veces os nosos
comportamentos se afastan do Evanxeo e así nos esforcemos en poñelos ao servizo
non dos que teñen poder, senón dos humildes e sinxelos, OREMOS.
SEÑOR, PREPAREMOS A TÚA CHEGADA SEN CALAR
ANTE A INXUSTIZA
Grazas, Señor, por deixar que non durmamos
ante un mundo cada vez máis entristecido pola mentira e o abuso dos máis
pequenos e débiles. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
PARA
CAMIÑAR NA LEDICIA DO ADVENTO
Se falas
por teléfono, faino con alegría. Quen está no outro lado da liña descubrirá a
alegría da fe.
Se tes que
corrixir a alguén, faino con alegría. Conséguese máis con mel que con fel.
No teu
traballo, procura poñer o esforzo do sorriso. Quen te vexa descubrirá que a
ledicia de Deus vai contigo.
Na
dificultade e no sufrimento, non perdas nunca a esperanza. Leva ilusión e
agarimo alí onde hai dor.
Inda que
por dentro chores, leva sempre un bo xesto no teu rostro. Hai xente que ante as
bágoas dos outros é capaz de achegarse; pero outra xente, pola contra, rise
delas. Non axudemos a que fagan menos de nós!.
A alegría
debe ser a linguaxe normal e habitual dos cristiáns. Xesús, en tódalas
circunstancias, buscou o ben dos demais.
O Advento
afina as cordas da alma. Prepárate coa Palabra de Deus, coa oración comunitaria
do domingo, co sacramento da misericordia que Deus pon ao noso dispor, e... por
dentro sentirás a harmonía que Deus pon no teu corazón.
(A
partires dun texto de Caritas, ADVENTO 2014 p. 75 )
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Volve
Señor
LECTURAS:
Coa nosa naiciña do ceo
OFERTORIO: Déixate querer
COMUÑÓN: Non
vou so
Comentarios