EPIFANÍA: A FESTA DOS QUE VEÑEN DE LONXE CANDO OS DO LADO AÍNDA
NON NOS ENTERAMOS
CANTO GOZOSO
ESCOITA ACTIVANon eran tres, non facían
maxia, non eran reis... Eran uns sabios, de alén das fronteiras xudías, que se
puxeron en camiño para renderlle homenaxe ao Neno que viña de nacer. Máis alá
de controversias e debates estériles que poñen de manifesto a necesidade de
formarnos, tamén no ámbito da fe, hoxe xuntámonos para celebrar a festa da
Epifanía, é dicir, a manifestación de Deus a todos os pobos, a todas as
persoas. É unha festa que nos fala de universalidade e que vén botar abaixo a
teima que tiñan os xudeus de que o Mesías que nacía ía salvalos só a eles. Os
magos veñen de lonxe, viron desde lonxe a súa estrela... e desde lonxe
botáronse ao camiño. @s do lado, os ricos e poderosos, andan tan ocupados que
non viron a estrela, non se puxeron en camiño e non descubriron a todo un Deus
que lles nacera ao ladiño. Benvid@s @s de lonxe para que nos enteremos os do
lado! Benvid@s @s de lonxe para que preguntemos @s do lado! Benvid@s @s de
lonxe para que abramos os ollos @s do lado!
CORAZÓN MISERICORDIOSO
*
Por agocharlles a luz aos demais, excluíndoos,
negándolles a palabra, gardando rancor e non valorándoos coma o que son; SEÑOR, QUE A ESTRELA DA MISERICORDIA GUÍE A
NOSA VIDA.
*
Porque seguimos mirando de xeito sospeitoso aos que veñen
de lonxe, pensando que non teñen nada bo, CRISTO,
QUE A ESTRELA DA MISERICORDIA GUÍE A NOSA VIDA.
*
Porque como Herodes, non estamos dispost@s a mover nin un
dedo poñéndonos en camiño e deixamos que a indiferenza enchoupe a nosa vida; SEÑOR, QUE A ESTRELA DA MISERICORDIA GUÍE A
NOSA VIDA.
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
¨
Dun tempo a esta parte parece que o feito relixioso, a
pesares de non estar de moda, é, para moitas persoas, motivo de vergoña. Para
outras, de enfrontamento. Así, no nome dunha laicidade enganosa, tentamos
quitarlle todo o significado relixioso ás festas e aos comportamentos ou
acontecementos. E o resultado é, moitas veces esperpéntico. Pasa isto coa festa
de santos e defuntos, americanizada co Haloween e pasa dun xeito aínda máis
esaxerado coa festa de Nadal, á que @s laicistas xa se refiren coma o solsticio
de inverno. Pois mire: vostede pode ser ou non crente; pero no Nadal celebramos
o nacemento de Xesús, e non vai ser vostede menos persoa por verbalizalo. Claro
que, como xa avanzaba GS habería que preguntarnos que grao de responsabilidade
temos as persoas crentes (tod@s: xerarquía, leig@s, relixios@s) neste fenómeno
do “ateísmo” ou da indiferenza diante da relixión (cfr. GS 19).
A festa de
hoxe, a Epifanía do Señor, é outro exemplo disto que vimos dicindo. Hoxe
estamos a celebrar a universalidade da fe, o feito de que o Neno nace para
salvar a todas as persoas, non só aos xudeus. Máis alá de insolencias varias:
que si eran tres ou máis, que si eran reis, que se unha muller se viste é rei
ou raíña maga... o que hoxe nos xunta dun cabo ao outro do mundo é ter visto a
súa estrela brilar e poñernos en camiño. O que hoxe nos xunta dun cabo ao outro
do mundo é o noso non rotundo á indiferenza de Herodes e o noso si rotundo a
botarnos ao camiño para axudar, erguer, consolar e escoitar a quen quedou nas
beiras. O que hoxe nos xunta dun cabo ao outro do mundo é manifestar a súa
misericordia e o seu amor. O que hoxe nos xunta dun cabo ao outro do mundo é
erguer a nosa man para dicir: eu quero facer a revolución da tenrura!!!!!!.
¨
Que podemos aprender da festa de hoxe á luz do evanxeo de
Mateu? Moitas cousas:
Que
as persoas somos seres en camiño e en busca Que
as persoas buscamos a Deus Que
as persoas, no medio das súas escuridades non se botan para atrás, senón que
seguen adiante..., aínda que teñan que preguntar Que
as persoas non somos menos por adorar a Deus Que
as persoas somos capaces de cambiar de camiño e non andar polos camiños de
sempre Que
somos quen de escoitar a voz de Deus, que nos fala ao corazón Que
as persoas somos capaces de cambiar Que
Deus se revela e manifesta tamén aos de fóra, aos que dicimos que non cren Que
Deus Neno sorrí... tamén a quen vén de lonxe Que
Deus non é propiedade de ninguén, perténcelle a todas as persoas Epifanía
é a festa dos sinais de Deus, a festa de descubrir e recoñecer as presenzas de
Deus atent@s aos sinais dos tempos.
¨
Que non nos gusta da festa de hoxe? Pois tamén moitas
cousas:
Que
os Magos lle teñan roubado a festa ao Neno Deus Que
os Magos queiran ser os protas e nos fagan esquecer ao Neno Deus deitado nunha
manxadoira Que
cando tiveron dúbidas, os Magos lle consultaran aos grandes, crendo que son os
grandes quen teñen a verdade Que
non lle tiveran preguntado aos pastores, que foron os primeiros en descubrir o
camiño cara Deus. Que
lle teñan ofrecido ao Neno Deus sinais da riqueza, pois Deus encárnase nos
pobres Que
teñan ofrecido incenso como sinal de loubanza e homenaxe, xa que Deus se revela
na sinxeleza e na humildade, rebaixándose ata facerse un de nós.
Non, non é a festa dos Reis, dos
grandes, dos regalos, do consumismo.... É a festa dun Deus feito Neno,
manifestándose ao mundo na pobreza das persoas que tampouco hoxe teñen casa,
traballo, terra, das que non atopan sitio na pousada e viven na desesperanza,
marxinadas e excluídas. Poñamos, xa que logo, as cousas no seu sitio e non
sexamos persoas necias.
FRATERNIDADE ORANTE
Coma os Magos, tamén nós temos visto brilar a súa estrela
e poñémonos en camiño cara Deus dicindo:
QUE AS NOSAS PEGADAS SEXAN DE XUSTIZA
ö Pola
Igrexa, para que descubra a misericordia coma a estrela que a guía e,
liberándose de prexuízos, miradas frías, palabras duras, corazón de pedra...
comece a revolución da tenrura, para a que só cómpre poñer á persoa e non ás
leis no centro, OREMOS.
QUE AS NOSAS PEGADAS SEXAN DE XUSTIZA
ö Polas
nosas comunidades, para que nunca quedemos parad@s diante da indiferenza e da
desesperanza, senón que nos poñamos en camiño confiad@s en que atoparemos ao
Neno, que nos fala de acollida e de tenrura, OREMOS.
QUE AS NOSAS PEGADAS SEXAN DE XUSTIZA
ö Por
cada un e cada unha de nós, para que nunca deixemos que a presión externa, o
medo, os prexuízos... nos fagan perder a ilusión e a esperanza coas que nos
agasalla todo un Deus feito neno, OREMOS.
QUE AS NOSAS PEGADAS SEXAN DE XUSTIZA
Grazas, Señor, por ofrecernos a túa estrela, para que a súa luz chegue
a tódolos recunchos da terra, convertendo a fe que profesamos en universal e
incluínte. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Queridos Reis Magos:
ensinádenos a crer en sinais,
palabras e persoas,
ensinádenos a camiñar e
superar dificultades,
ensinádenos a dar o noso tempo
aos pequenos,
aos enfermos, aos que están
solos,
ensinádenos a ver a imaxe de
Xesús en todos eles.
Ensinádenos a non ser
conquistadores,
o voso reino é humilde, feito
para o regalo,
ensinádenos a ser espellos de
Xesús,
a falar do recén nacido neste
noso mundo,
ensinádenos a enxergar bágoas
e regalar tenrura.
Ensinádenos a ser amigos de
Deus e dos cativos. Amén.
Comentarios