Ir al contenido principal

Celebración Penitencial Coresma 2017

Quen estea sen pecado que tire a primeira pedra

Descarga o ficheiro
SINAL: Poñemos un cesto ao pé do altar e entregámoslle unha pedra a cada un dos asistentes á celebración. As pedras queren significar que queremos deixar atrás o corazón de pedra –sinal ao longo da coresma– porque xa estamos no camiño de cambialo por un corazón de carne. Logo de ter recibido a absolución, deixamos a pedra dentro do cesto que puxemos diante do altar.
CANTO: Camiñarei
PÓRTICO
    Chegou o momento de expresar publicamente que o tempo de coresma foi un tempo ben aproveitado por cada un e cada unha de nós. Que estes corenta días que vimos de pasar acadaron o obxectivo que buscabamos: cambiar o noso corazón de pedra, duro, indiferente e insensible, nun corazón de carne capaz e disposto a acoller, escoitar e facer da nosa vida unha experiencia de gozo e non de amargura. Hoxe queremos demostrar este cambio por medio da participación na celebración penitencial, na que Deus, a través da palabra eficaz de perdón da absolución, nos acolle e alenta a facer deste corazón de carne guieiro do noso actuar. Participemos con gozo desta experiencia de perdón e misericordia á que nos convoca o Señor.

LECTURAS
Lectura do Libro de Ezequiel (Ez 36, 23)
Así fala o meu Señor, Iavé:
  • Casa de Israel, non por vós vou eu actuar, senón por mor do meu santo Nome, que vós profanastes entre as nacións onde fostes.
Pois vou facer que se recoñeza a santidade do meu grande Nome, profanado entre as nacións nas que vós o profanastes.
Entón recoñecerán estas nacións que eu son o Señor -é o meu Señor, Iavé, quen fala-, cando eu vos faga recoñecer a miña santidade na súa presenza.
Pois recollereivos das nacións, xuntareivos de todos os países e traereivos á vosa terra.
Asperxerei sobre vós auga purificadora e quedaredes puros; de todas as vosas impurezas e de todas as vosas idolatrías heivos purificar.
Dareivos un corazón novo e poñerei nas vosas entrañas un espírito novo; sacarei da vosa carne o corazón de pedra e poreivos un corazón de carne.

Palabra do Señor
Grazas a Deus
SALMO RESP: Sal 125
O Señor fai connosco cousas grandes, estamos cheos de alegría
  1. Cando vire o Señor a sorte de Sión, estaremos coma en soños. Terémo-la boca chea de risos e a lingua de cantares. Os pagáns dirán entón: -"O Señor fai con eles cousas grandes".
O Señor fai connosco cousas grandes, estamos cheos de alegría
  1. Vira, Señor, a nosa sorte, coma os regatos no deserto. Os que entre bágoas sementan, entre cantares recollen. Cando van, van chorando os que levan a semente. Ao viren, veñen cantando os que traen os monllos.
O Señor fai connosco cousas grandes, estamos cheos de alegría

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN (Xn 8, 1-11)
Xesús saíu para o Monte das Oliveiras. Pero á alborada, presentouse outra vez no templo e toda a xente veu onda el. El sentou e empezou a ensinar. Os escribas e fariseos trouxéronlle unha muller sorprendida en adulterio; puxérona no medio e medio e preguntáronlle:
  • Mestre, a esta muller collérona en flagrante adulterio. Moisés, na Lei, mandounos apedrar a esta xente. ¿Ti que dis?
Preguntábanllo á mala fe para teren así de que o acusar. Pero Xesús, abaixado, escribía co dedo na terra. Como lle seguían preguntando, ergueuse e díxolles:
  • Quen de entre vós non teña pecado, que lle tire a primeira pedra.
E, abaixándose outra vez, escribía na terra. Pero eles, ó que o escoitaron, foron liscando un a un, comezando polos máis vellos. Quedou el só coa muller, que seguía no medio. Ergueuse entón e preguntoulle:
  • Muller ¿onde van? ¿Ninguén te condenou?
Ela respondeulle:
  • Ninguén, Señor.
Díxolle Xesús:
  • Tampouco eu non te condeno: vaite e desde agora non peques máis.
CANTO: As túas palabras, Señor, son espírito e vida
REFLEXIÓN/EXAME DE CONCIENCIA
  • A coresma foi un tempo ao longo do que temos sido invitados a mirar ao noso interior para detectar todo canto vai, no noso día a día, endurecendo o corazón. De tal xeito que o que comezou sendo de carne e latexando na ledicia de servir, foise convertendo en pedra dura e fría que nos fai indiferentes ante o sufrimento dos demais; un sufrimento que nós lle provocamos e o que outras moitas situacións tamén lle traen. É logo tempo de actuar sobre este corazón endurecido. E que mellor que facelo achegándonos á mesa do encontro e a misericordia que nos deixou Xesús: o sacramento da reconciliación.
  • Reconciliar, recompoñer, reunir... son experiencias que nos indican que sempre é tempo de volver comezar, que desde os ollos de Deus, nada é para sempre, porque o rancor é o contrapunto dun Deus amor e tenrura. Desde a palabra que temos proclamado esta tarde, queremos, como nos di Ezequiel, deixar atrás todo canto fixo que o corazón empedrado pesara tanto que deixara de latexar. Poñámoslle rostro e accións a todas as situacións que recoñecemos que nos levaron a afastarnos do proxecto de Deus, e da vivencia da fraternidade coas persoas que temos ao lado. Porque só así poderemos sentir, como o fixo o pobo de Israel, a ledicia de acoller as cousas grandes que Deus vai facendo con nós, e gozar da ledicia que esta acollida nos ofrece.
  • E como non queremos enganarnos a nós mesmos, non estamos dispostos a converter este xesto tan fermoso de perdón e misericordia nun rito –outros dirán nun paripé-, senón que queremos que sexa expresión dese paso adiante que imos dando para que non sexa a pedra, senón o latexo aquecido do corazón que pon sorriso e acollida na achega aos demais o que nos mostre que Deus endexamais nos esquece. Non tiramos a pedra contra ninguén, senón que ela sérvenos de sinal para poñer de manifesto que non son os outros, somos nós os que temos que cambiar. Que xulgar máis alá de nós mesmos non conduce a nada más ca ao engano.Que necesitamos mirar dentro de nós e deixar a un lado a pedra que fire, para comezar, por nós mesmos, a curar as feridas que o noso pecado, o noso xeito de facer as cousas nos foi provocando. Con esta sinxeleza, pero tamén coa mesma sinceridade, revisémonos e dispoñámonos asentir a ledicia do Deus que sempre perdoa.
DECÁLOGO DA REVISIÓN INTERIOR
Revisemos a nosa insensibilidade cando:
  1. Ferimos coas palabras
  2. Abusamos da boa fe dos demais
  3. Burlámonos da honestidade e a coherencia de quen fai ben as cousas
  4. Enganamos coas nosas medias verdades e falta de sinceridade
  5. Esquecemos que Ti, es un Deus que camiña ao noso lado
  6. Considerámonos mellores máis perfectos e superiores aos demais
  7. Indiferentes ás persoas que viven con nós na casa
  8. Non nos esforzamos por buscar solución a problemas e diferenzas, senón que buscamos conflito e enfrontamento
  9. Facemos da amizade interese para o que nos convén, desprezando e esquecendo aos demais cando consideremos que non nos son necesarios.
  10. Non facemos do Evanxeo guieiro que nos leve por camiños que nos fan máis felices e mellores persoas.
Silencio
PERDÓN
Eu confeso...
  • Porque a túa misericordia nos leva a deixarnos trasplantar o corazón de pedra, que fire e insensibiliza, por un corazón de carne que ama e acolle; GRAZAS, SEÑOR DA RECONCILIACIÓN.
  • Porque a túa misericordia nos axuda a ter sempre os pés no chan para que sexamos conscientes da nosa capacidade para facer as cousas mal; GRAZAS, CRISTO DA RECONCILIACIÓN.
  • Porque a túa misericordia fainos ver sempre a capacidade que temos de ferir coas nosas palabras e feitos, especialmente aos máis vulnerables e necesitados; GRAZAS, SEÑOR DA RECONCILIACIÓN.
ABSOLUCIÓN (soa música moi tenue de fondo que non apague a forza das palabras da absolución: palabra eficaz de perdón e misericordia)
CANTO: Gracias, Señor, graciñas.
NOSO PAI (podemos cantar o Noso Pai no Camiño do amor)
PAZ (Namentres nos damos a paz, cantamos Eu soñei)
ACCIÓN DE GRAZAS
Grazas, Señor:
Por esta nova oportunidade que nos das de ser felices;
por axudarnos a deixar atrás o corazón de pedra que nos fai indiferentes e insensibles ante os demais e ante Ti;
porque nos ofreces a posibilidade de poñerlle outra mirada ao mundo e a canto nel ocorre;
porque nos tomas en serio e non xogas con nós como se foramos monicreques ao teu servizo;
porque apesares das nosas teimosías, non deixas de dicirnos o que un fillo más agradece dos seus pais: Quérovos!
Grazas, Señor, por querernos!

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel