Advento: Luz, desde a
Palabra proclamada, para un tempo de conversión
Cantos
Entrada.- Preparade o camiño ao Señor
Lecturas.- As túas palabras, Señor ( 113)
Ofertorio.- Eu soñei ( 58 )
Comuñón. - Xesús chamado amigo ( 89)
Sinal de Advento
Poñemos un taboleiro diante do altar e nel,
sobre unha cartolina morada, colocamos un cartel no que apareza a imaxe dunha vela e dunha biblia aberta. Escribimos
ao lado a seguinte lenda: Advento, luz e
Palabra. Ao longo de cada un dos domingos iremos colocando unha palabra ao
redor do cartel: nen@s, moz@s, matrimonios e maiores.
Abrindo os ollos e
mirando aos lados
Volvemos
comezar unha nova oportunidade de mirar cara dentro de nós e descubrir a
necesidade de poñernos de novo en camiño e de deixar atrás todo canto nos pesa e nos impide camiñar de
maneira lixeira e esperanzada: tristura, desánimo, comentarios ferintes...
O
Advento que nos invita a poñernos en camiño, é unha gran oportunidade de
prepararnos a facer oco, verdadeiramente crente, á chegada do Deus Neno entre
tanto barullo comercial e invitación ao consumismo desaforado. Esquecendo que
Deus nace pobre, sinxelo e urxindo a compartir.
Fagamos
entón deste tempo experiencia de cambio e vivencia cristián.
Corazón misericordioso
·
Para que deixemos que a luz da conversión entre
no noso corazón. Señor, que túa luz ilumine o noso camiño.
·
Para que deixemos que a Palabra, e non as
moitas palabras, cheguen ao noso corazón. Cristo,
que a túa luz ilumine o noso camiño.
·
Para que deixemos que o noso sexa tempo de
escoita cara os irmáns que se nos achegan.
Señor, que a túa luz ilumine o noso camiño.
Palabra encarnada
·
Deus volve
chamar a nosa porta, e faino no medio do barullo de tantas voces dispostas a
falar de todo o secundario e a esquecer o importante: as persoas. A liturxia
ofrécenos este gran agasallo que é o Advento para que deixemos de xogar ao
despiste e mirar o accidental, para comezar a mirar ás persoas: as súas vidas,
as súas preocupacións, as súas ledicias, as súas... porque elas, sempre, non só
no Advento, han ser o centro que mova a nosa vida e nos converta en verdadeiras
testemuñas do Deus que se fai un coma nós.
·
A súa voz
chéganos en forma de anuncio non excluínte que nos iguala e nos fai gozar a
igualdade compartida nun mundo cheo de desigualdade e individualismo. E que
mellor xermolo para agromar que a tarefa de ir deixando atrás todo canto foi enchendo
o corazón de adherencias que nos foron afastando do substancial: deixar oco a
Deus no noso corazón desde a nosa preocupación, atención e cercanía para coas
persoas. Deixemos entón que xermole dentro de nós o proxecto de Deus, a quen
non lle importan as luces de cores senón o latexo aquecido dos corazóns que
saen ao encontro dos irmáns necesitados e entristecidos.
·
Desde esta
disposición iremos facendo medrar, na
verdade e non no engano, o amor duns para cos outros, tal e como lles dicía
Paulo aos tesalonicenses. E nolo segue a dicir tamén hoxe e nós, porque a vida
non é un ciclo pechado que imos deixando atrás, senón un proceso no que imos
crecendo e descubrindo a Deus no rostro e no corazón dos demais. E nestes
sinais que van facendo que cambie a nosa maneira de mirar, o noso xeito de
escoitar e o noso esforzo por camiñar acompañad@s, iremos descubrindo que Deus
non é un entretemento nin un escape, senón un compromiso por facer que vida das
persoas sexa sempre experiencia de gratuidade e e recoñecemento. Preparémonos
logo para Deus atope o noso corazón preparado para acollelo.
Pés no chan e confianza en Deus
Esperando a chegada de Deus
aos nosos corazóns, dicimos agora xunt@s: Señor,
que nos deixemos iluminar por Ti.
·
Para que en tódalas comunidades cristiáns nos
preparemos para acoller ao Deus que chega, desde o cambio de corazón e o
servizo aos demais. Oremos. Señor, que
nos deixemos iluminar por Ti.
·
Que a solidariedade non sexa un palabra senón
unha actitude que nos cambie por fóra e nos transforme interiormente. Oremos. Señor, que nos deixemos iluminar por Ti.
·
Para que deixemos atrás a tentación de pensar
só en nós, e traballemos para que o noso actuar sexa un actuar verdadeiramente
transformador e centrado no servizo aos demais en forma de tempo compartido e
ofrecido. Oremos. Señor, que nos
deixemos iluminar por Ti.
Grazas,
Señor, por esta experiencia de conversión á que nos invitas de novo no tempo de
Advento. Por Cristo o noso Señor. Amén.
Aquecendo o corazón
Fagamos
do tempo de Advento unha experiencia de:
·
Tempo compartido
·
De esperanza ofrecida e doada
·
De acollida e comunidade
·
De paciencia e cambio
·
De gratitude e gratuidade
·
De transformación e conversión
Para
que a chegada do Mesías reconstrúa a nosa humanidade desde a oportunidade
ofrecida dunha fe gozosa e perseverante.
Comentarios