O PODER DE CADA PERSOA. CADA XESTO, CONTA.
(CAMPAÑA CÁRITAS. CORPUS 2020)
CANTO GOZOSO
ENTRADA: Benaventurados (Nº 118)
LECTURAS: Salve, Santo Sacramento (Nº 117)
OFERTORIO: Pan do ceo (Nº 54)
COMUÑÓN: Pan do ceo, pan de vida (Nº 53)
OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN
Celebramos hoxe o día do Corpus. E facémolo dun xeito diferente, dun xeito especial.
A pandemia mundial que xerou o coroavirus obrigounos a dispoñer das nosas vidas dunha forma inimaxinable hai tan só uns meses. Os hábitos cotiáns, a forma de relacionarnos e a xestión das nosas emocións desbordáronnos. A enfermidade, a morte e o illamento, deixaron paso á inseguridade económica e laboral, á falta de recursos básicos, á perda de emprego ou aos ERTES. Emerxe unha sociedade moito máis fráxil e vulnerable cunha folla de roteiro máis chea de incertezas que de certezas.
Pero non estamos sós. Cristo resucitou. En centos de signos e xestos experimentamos que o Señor sae ao noso encontro para transformar o noso dó en alegría e aplausos, en compaña e conversas telefónicas, en entrega e axuda veciñal, en multiplicación de pans e peixes, en sanación e coidado, en xenerosidade e servizo á cidadanía.
Por iso, neste novo tempo faise aínda máis imprescindible celebrar a vida e o encontro, encomendar e dar grazas a Deus, porque Xesús, o Señor, quedou connosco e convídanos a sentar á mesa para facernos pan coma El e compartir o que somos, todos os dons que conforman o noso ser, para poñelos ao servizo dos demais e da súa fraxilidade, que tamén é a nosa.
Como Igrexa, como comunidade cristiá, temos o reto de acompañar e coidar a fraxilidade e tamén cultivar a solidariedade emerxente para que non quede só nunha reacción ante a ameaza compartida, senón nunha forma nova de ser e estar no mundo.
NECESITAMOS DA TÚA MISERICORDIA
Polas veces nas que o medo nos impide apoiar, escoitar e axudar a quen precisa de nós, SEÑOR, FÁRTANOS CO PAN DA MISERICORDIA.
Porque precisamos da túa forza e do teu alento para estar, como María, ao pé da cruz, acompañando a tanta xente crucificada, CRISTO, FÁRTANOS CO PAN DA MISERICORDIA.
Para que xunto contigo sexamos todas e todos un só Corpo, SEÑOR, FÁRTANOS CO PAN DA MISERICORDIA.
ESCOITANDO A TÚA PALABRA
Como diciamos ao comezo, a pandemia mundial do coroavirus deixounos grandes retos por diante que non podemos abordar sós, nin como individuos nin como organizacións de forma unilateral. Necesitamos debuxar en común novos escenarios de vida e posibilidade para todos, e xerar novos espazos de encontro para sandar xuntos. É momento de axudarnos e de sumar esforzos. Como ben din os nosos bispos na súa mensaxe con motivo da festividade do Día da Caridade: “Este traballo de transformación do mundo non podemos levalo a cabo sós. Necesitamos de todos e particularmente das nosas autoridades políticas, civís, económicas e relixiosas. Necesitamos persoas con moita paciencia, coa mirada posta nos máis fráxiles da nosa sociedade, e cunha firme vontade de chegar a acordos e de aplicalos”.
Todas as persoas que se sintan convidadas a reconstruír a sociedade dunha maneira nova, todas xuntas e cada unha, temos o poder, a posibilidade e a oportunidade de cambiar e transformar o noso estilo de vida de forma que reflicta o ser e o facer de Xesús. El chámanos polo noso nome e convídanos a percorrer un itinerario vital como fixera noutro tempo con Moisés:
ABRE A PORTA. Aos berros impotentes das persoas migrantes que este verán chegarán ás nosas costas, ao silencio de quen vive afogado na soidade, a quen vive desafiuzado do seu fogar, a quen precisa que compartas o teu pan para poder comer. “Velaquí, Eu estou á porta e chamo” (Ap 3,20). Abres ou fas o xordo?
NON TEÑAS MEDO: Non levantes máis muros nin fronteiras. Non deixes que o medo bote as súas raíces no teu corazón. Confía, cre na bondade e no amor, e abre os teus brazos para acoller aos demais. O encontro con outras persoas vaite encher de vida e novidade. Atréveste?
DÉIXATE TOCAR: Deixa a un lado prexuízos e os estereotipos que imaxinaches sen coñecer e sen saber. Arríscaste a darlle unha oportunidade a quen lle puxeches algunha etiqueta?
SAL AO ENCONTRO: Sal do teu lugar de conforto e atópate con Deus, que habita en cada persona.En cada encontro farás posible que comece a brotar a fraternidade.
PONTE EN MARCHA E CAMIÑA EN COMUNIDADE: “Ide e anunciade a todos a boa noticia”, escoitabamos hai uns domingos no Evanxeo. Non podemos quedar aí, no asento de sempre. Temos que ser sinais de vida, lumieiras para outras persoas e así abrir horizontes de esperanza para mellorar o mundo.
REZAMOS EN COMUNIDADE
Cristo faise Pan; e nós somos invitad@s a compartilo ofrecéndollo aos irmáns e ás irmás que non o teñen. Desde esta invitación dicimos xunt@s:
SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS NA XUSTIZA
Para que toda a Igrexa, que hoxe celebra a festa da túa presenza na mesa do noso mundo, non se deixe intimidar polos que non queren que con voz alta e clara, fale na defensa dos máis débiles, explotados e esquecidos, OREMOS.
SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS NA XUSTIZA
Para que sexan respectados os dereitos de todas as persoas que sofren: pobres, excluídas, refuxiadas, desempregadas, enfermas, maiores, desesperanzadas, explotadas, violadas..., OREMOS.
SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS NA XUSTIZA
Para que as persoas que teñen responsabilidades públicas de goberno xeren realidades que satisfagan as necesidades de todas as persoas: terra, traballo decente, teito digno e asequible, sanidade e educación universais, OREMOS.
SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS NA XUSTIZA
Polas persoas que traballan como Igrexa pola solidariedade, a xustiza e a denuncia de calquera explotación da xente máis indefensa, para que o seu traballo sexa o espello no que sempre nos miremos á hora de actuar como seguidoras e seguidores de Xesús, OREMOS.
SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS NA XUSTIZA
Polas nosas comunidades parroquiais, para que sexan comunidades de esperanza onde se acolle e se escoita, comunidades nas que hai encontro e perdón, comunidades onde podemos sandar e facernos cargo da xente máis fráxil, comunidades proféticas que toman partido e denuncian as inxustizas, comunidades inclusivas, espazos de acollida, onde cadaquén se sinta coma na súa casa, comunidades formadas por persoas que realizamos xestos sinxelos, cotiáns, gratuítos, cargados de amor e de esperanza, capaces de reconstruír a vida, OREMOS.
SEÑOR, QUE CAMIÑEMOS NA XUSTIZA
Grazas, Señor, por volverte pan que alimenta o camiño da nosa vida, dándonos azos para traballar pola xustiza. P.X.N.S. Amén.
PARA REFLEXIONAR
Quen ten ollos para ver e oídos para escoitar
descubre sinais de esperanza.
As persoas débiles descobren que se fan fortes e invencibles cando se xuntan;
non para pisotear os dereitos dos demais,
senón para impedir que sexan pisoteados os seus dereitos fundamentais....
que non son un agasallo dos gobernos nin dos poderosos,
senón un agasallo de Deus para todas as persoas.
(Heder Cámara)
Comentarios