Nadal 2007
(campaña de Cáritas)
PÓRTICO
Nadal é nacemento: Aleluia. Nadal é o nacemento dun neno: Aleluia, Aleluia. Nadal é o nacemento do neno-Deus: Aleluia, Aleluia, Aleluia.
Cúmprense as promesas, realízanse os soños e esperanzas. O mundo estaba enfermo, moi enfermo. Só Deus podía salvalo.
O mundo segue enfermo. Necesitamos seguir celebrando o Nadal.
Pobres, enferm@s,nen@, marxinad@s... Alegrádevos, porque para vós especialmente vén Deus. Quere ser un dos nosos; atrévese a compartir o sufrimento das persoas, quere contaxiar a súa felicidade e a súadivindade.
Que a celebración que agora comezamos nos axude a descubrir a Deus feito neno, que se achega para traernos a luz, a felicidade, a vida.
ACTO PENITENCIAL
· En Nadal apareceu a bondade de Deus; pero nós non somos boas persoas; SEÑOR, ABRE O NOSO CORAZÓN.
· En Nadal Deus veu co corazón e coas mans cheas de paz, pero nos non somos pacíficos nin pacificadores; CRISTO, ABRE O NOSO CORAZÓN.
· En Nadal manifestóusenos o infinito amor de Deus; pero nós non nos amamos nin somos testemuñas do teu amor, SEÑOR, ABRE O NOSO CORAZÓN.
REMUÍÑO
AS FERIDAS DO DESAMOR
- A humanidade pacede moitas enfermidades; pero a máis grave, sen dúbida, é o desamor. Se houbese máis amor na nosa sociedade, o Nadal sería unha festa interminable: desaparecerían as marxinacións e os esquecementos, non habería nais que morresen ao dar vida, nin habería nenos famentos nin epidemias insuperables, nin enfermidades incurables. As inxustizas crueis, as guerras asasinas, as escravitudes torturantes serían cousas horribles do pasado.
O Fillo de Deus que nace hoxe vén cargado coa medicina do amor El quedou connosco para ensinarnos a amar; e nós estamos chamados a levar esa medicina a tantos irmáns que sofren as secuelas do odio, da inxustiza, da indiferenza; pois o silencio e a insensibilidade son tan dañinos e crueis coma a violencia e o terror.
A FERIDA: A FALLA DE VIDA
- A vida, froito do amor, é don de Deus, o primeiro e fundamental. A vida é graza, oportunidade, relación, comuñón, sementeira, colleita,esforzo, conquista… Nunca debería ser unha carga, senón gratificación e creatividade.
Xesús veu sementar vida onde había morte; achegábase aos enfermos para curalos e para transformar os seus sufrimentos en sacramentos. Xesús, neno divino, queda connosco para curar as nosas enfermidades, as nosas cegueiras, as nosas inxustizas, os nosos egoísmos… E quere que nós sexamos ministr@s da súa saúde, para que a ninguén lle falte a medicina da súa presenza, acabada de nacer e resucitada.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Oremos a Xesús, que veu salvarnos e digámoslle xunt@s:
QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR
Para que a túa luz alumee as tebras do mundo, OREMOS.
QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR
Para que os responsables dos pobos traballen pola dignidade e os dereitos de todas as persoas, OREMOS.
QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR
Para que a túa Igrexa sexa verdadeiramente profética e samaritana, OREMOS.
QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR
Para que os enfermos, os anciáns, os que están sos e deprimidos, os pobres e excluídos do mundo, reciban a boa nova de salvación, OREMOS.
QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR
Para que abunden organizacións e voluntarios que se comprometan na asistencia de enfermos e na promoción dos marxinados, OREMOS.
QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR
Para que todos os que celebramos o Nadal o vivamos como compromiso de amor, OREMOS.
QUE SEXAMOS TESTEMUÑAS DO TEU AMOR
Ven Señor Xesús. Envólvenos na túa tenrura e fainos testemuñas da túa salvación. PXNS. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
(Facemos fotocopias para darllas á xente e rezamos xuntos)
Ante un mundo materialista, no que os cartos contan máis que as persoas;
queremos construír unha comunidade de persoas que tratan de coñecerse, de unirse máis, de axudarse e compartir desinteresadamente, na que non haxa discriminacións, superiores e inferiores, senón irmáns e irmás.
Ante un mundo sen interese polos problemas dos demais, que se desentende dos vellos, aparcar aos enfermos e rexeita aos inmigrantes;
queremos construír unha comunidade na que a túa Palabra ocupe un lugar preferente, sexa máis escoitada e vivida e non estea afastada, senón que salgue os quefaceres de cada día.
Ante un mundo no que as persoas son obxectos de produción e consumo e actúan coma se os outros non existisen;
queremos construír unha comunidade cada vez máis misioneira, coa ilusión e a ledicia de comunicar a fe que recibimos.
Ante un mundo de xente desalentada e resentida, que non lle atopa sentido á vida,
queremos construír unha comunidade con máis canto, e que contaxie a ledicia da reconciliación de Cristo Resucitado.
Ante un mundo que esnaquiza a creación e non pensa máis alá do presente,
queremos construír unha comunidade que cre na vida, na paz e na fraternidade da humanidade, sempre en camiño cara á casa do Pai.
CANTOS
Panxoliñas
Comentarios