Ir al contenido principal

DEFUNTOS 2008


Pola vida que regalan os teus dedos... Grazas. Señor

PÓRTICO

Hoxe xuntámonos para lembrar. Para lembrar a aquelas persoas, familiares e amigas, que nos deixaron. Algunhas delas pode que recentemente, e aínda as levamos moi preto do noso corazón, cheos de dor e de tristura. Outras quizais non tan recentemente, pero seguímolas tendo presentes, porque dun xeito ou doutro, marcaron a nosa vida. Hoxe é un día para lembralas a todas. Porque sempre que morre alguén que coñecemos, alguén con quen compartimos algo, é coma se morrese unha parte de nós mesmos. Porque non vivimos solos, non somos un mundo illado, senón que a nosa vida está chea doutras vidas, está formada por todo o que nos deron @s outr@s, por todo o que compartimos, polas ledicias e tristuras que vivimos xunt@s.

Por iso vainos ben aquí hoxe que lembremos aos nosos defuntos: aos que temos preto, aos que forman parte da historia da nosa vida, e tamén aos que non coñecemos e aos que ninguén recorda.

Con este espírito, comezamos a nosa celebración, que nos chama a consolidar a nosa confianza no Deus da vida, no Deus que acolle a tod@s @s seus fill@s.

O PERDÓN

  • Por tódalas veces nas que o noso escepticismo nos fai dubidar da esperanza que Deus nos ofrece, SEÑOR, ALENTA A NOSA ESPERANZA.

  • Por non ter sabido ou querido acompañar, alentar e acariñar a quen sofre pola morte, en calquera das súas manifestacións, CRISTO, ALENTA A NOSA ESPERANZA.

  • Porque moitas veces non facemos felices aos demais, senón que pola contra somos incapaces de mostrar a vida que tod@s estamos chamad@s a vivir, SEÑOR, ALENTA A NOSA ESPERANZA.

REMUÍÑO

  • O Salmo que hoxe vimos de cantar fálanos de alegría: “moito me alegrei...” de verdade que nos alegramos por vir á casa do Señor?, de verdade somos conscientes do que nos supón afirmar que Deus é camiño e resurrección?, de verdade hai en nós unha dispoñibilidade para acoller, celebrar e compartir a fe na resurrección?. A celebración deste día quere facernos caer na conta de todo isto. De que a nosa fe non é un entretemento namentres estamos no mundo, senón un compromiso no noso estar no mundo para rematar nos brazos, sempre quentes e acolledores, con Deus Pai. Por iso nos alegramos ao vir á casa do Señor; por iso podemos celebrar e compartir esta mesma convicción; por iso este día é o día no que non só lembramos, senón que tamén encomendamos, aos nosos familiares e amigos nesta esperanza, de aí que poidamos dicir, e facelo con plena convicción: “moito me alegrei cando me dixeron, ímonos ir á casa do Señor”.

  • Neste sentírmonos alegres por poder compartir e renovar xuntos a mesma esperanza, tamén como nos di Paulo na segunda lectura, podemos dicir que a morte non é final de camiño, non é fracaso, non é frustración nin desesperanza, ao contrario, nela “Pasamos da morte á vida”. Unha vida nova e gozosa, unha vida chea de sentido e presenza de Deus, unha vida pola que imos loitado e traballando durante o noso estar no mundo. Os nosos defuntos xa remataron este camiño, e nós cremos que están ao lado de Deus, por iso nos unimos nesta oración; por iso celebramos esta acción de grazas xuntos; por iso renovamos a nosa convicción, a que alenta o noso ir realizando cousas que fan a outros e nos fan a nós felices –paga a pena facer cousas polos demais- e vainos abrindo ao encontro total e definitivo con Deus. Este é o gran misterio da nosa fe, o misterio desde o que imos dando sentido á vida, e entendendo o camiño inaugurado por Xesús. Ninguén nos poderá quitar esta esperanza, e o noso testemuño será tamén esperanza para moit@s dos que estando ao noso lado, descobren como a nosa fe vai alentando o que facemos e somos.

  • Sen medo a nada nin a ninguén. Sen perder a convicción de que a fe non é mirar para o ceo, senón comprometernos aquí na terra con tódalas causas xustas e dignas, podemos entón entender a afirmación de Xesús: Eu son a resurrección e a vida. Vivámola xuntos, e compartámola coa oración chea de esperanza e vida cos nosos familiares e amigos que xa non están fisicamente con nós.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Deus, vida e esperanza, camiña ao noso lado e vai sendo o compañeiro na viaxe da vida. Convencidos de que paga a pena por nel a esperanza, digamos xuntos:

GRAZAS, POR INVITARNOS A REZAR XUNTOS

  • Pola Igrexa, para que non esqueza nunca que é a esperanza que Deus nos vai ofrecendo ao saír ao noso encontro, a que se converte en forza e axuda no vivir e testemuñar a Xesús hoxe, OREMOS.

GRAZAS, POR INVITARNOS A REZAR XUNTOS

  • Por nós, para que na oración de hoxe saibamos unirnos non só aos nosos familiares e coñecidos defuntos, senón a tod@s aqueles dos que nunca ninguén se lembra e camiñan no anonimato máis absoluto, OREMOS

GRAZAS, POR INVITARNOS A REZAR XUNTOS

  • Por nós, para que nunca esquezamos que a última palabra non a ten a morte, senón que Deus creounos para que teñamos vida dabondo, OREMOS.

GRAZAS, POR INVITARNOS A REZAR XUNTOS

Grazas, Señor, por darnos hoxe a oportunidade de renovar a fe na resurrección desde un experiencia celebrada e compartida con esperanza verdadeiramente cristiá. P.X.N.S.Amén.

REFLEXIÓN

Sostennos a esperanza,
a plenitude será ao partir
,
espéranos unha nova vida
e unha eternidade feliz.
Se o traballo que fixemos
para o Reino de Deus foi,
El sentaranos a súa mesa
na súa plenitude de amor
.
Peregrinos nesta terra
imos cara túa cidade
,
a Xerusalén do ceo,
a casa do gozo e da paz.
A tristura ha pasar
ao vernos ao teu lado;
xa non haberá pena nin dor,
na esperanza da resurrección
.

CANTOS

  • Entrada:Non vou so

  • Lecturas: Quédate, Señor, connosco

  • Ofertorio: Velaquí, Señor, unha vida

  • Comuñón: Na tardiña baixa

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel