DÍA 1 DE NOVEMBRO DE 2008
Somos, en última instancia,
o Reino que se nos dá,
o que facemos día a día
e cara ao que, desexos@s, camiñamos
(P. Casaldáliga)
Como pode haber froito sen esforzo?. Non desesperedes
Pórtico
A celebración de hoxe é celebrar o triunfo do proxecto de Xesús, o feito de que a súa sementeira non quedou infecunda. As Benaventuranzas convértense en vida e en carne en moit@s irmáns e irmás nos@s. El@s constitúen para nós unha denuncia e un reclamo: invítannos a vivir na coherencia.
Por iso nun mundo coma o noso no que hai tanta escaseza de ledicia e de optimismo, a festa de hoxe invítanos a tod@s a ter folgos: o camiño que seguimos, crendo en Cristo, non é un camiño escuro ou sen final, senón que ten razón de ser: camiñamos cara á plenitude.
Que a celebración que agora imos comezar nos faga sentir a ledicia de pertencer a esa moitedume de homes e mulleres que quixeron ser pobres, que quixeron amar, que quixeron manter acesa a luz do Espírito na súa vida de cada día.
O PERDÓN
Porque non somos pobres de espírito, senón que seguimos ancorados na prepotencia e no egoísmo, SEÑOR, QUE O ESFORZO NON NOS AFASTE DA RESURRECCIÓN.
Por deixarnos levar da desesperanza cando as dificultades e dúbidas asoman na nosa porta, CRISTO, QUE O ESFORZO NON NOS AFASTE DA RESURRECCIÓN.
Por non saber valorar o traballo, tantas veces calado, de moitas persoas que solo buscan servir a quen o necesite, SEÑOR, QUE O ESFORZO NON NOS AFASTE DA RESURRECCIÓN
REMUÍÑO
Unha esperanza que ás veces desconcerta.
Porque moitas veces vai acompañada de dor
Porque é inesperada
Porque as veces leva sufrimento
Porque non concorda co que un/ha espera
Porque en moitas ocasións é imprevisible e chega de improviso
Unha fe que se deixa alimentar do testemuño dos que nos abriron camiño aínda que non estean no calendario.
Son moit@s as persoas que se toman en serio o seguimento de Xesús
Son moitas as persoas, inda que non aparezan nin nos xornais nin na televisión, que viven entregados aos demais
Son moitas as persoas que adican tempo e cariño aos demais, para que poidan ser felices
Son moitas as persoas, que inda que non lle colguen medallas ao pescozo, dan a súa vida para que nos beizos de outr@s poida asomar un sorriso
Son moitas as persoas que non buscan que o seu nome apareza nos calendarios
Son moitas, inda que non o pareza, as persoas que atopan como camiño de presenza de Deus dedicar tempo, cartos, esforzos... a quen o necesite, sen preguntarlle nin de onde veñen, de quen son ou cal é o seu número de identidade.
Unha fe que se celebra e comparte.
Por iso hoxe estamos aquí para darlle grazas a Deus polo seu testemuño
Por iso hoxe estamos aquí para agradecerlles a eles o camiño que nos abriron, mostrándonos que é posible traballar pola salvación que Deus nos ofrece, desde a causa das persoas, especialmente as máis necesitadas.
Por iso hoxe estamos aquí para vivir a comuñón de ser unha igrexa que sabe superar a tentación do poder e do dominio, para honrar a memoria de tantos crentes que en calquera parte do mundo serviron a Deus servindo aos irmáns.
Por iso hoxe estamos aquí para sentir o orgullo de ser e levar con gozo o nome de cristiáns.
Por iso hoxe, queremos dicir, simplemente: grazas.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Invitados a renacer para poder dar bo froito, dirixamos a nosa oración a Deus na festa de tódolos Santos, e digamos:
QUE APRENDAMOS DO TESTEMUÑO DOS SANTOS.
Para que a Igrexa valore, dignifique e saiba mostrar á comunidade a vida xenerosa, entregada, solidaria e comprometida de tant@s cristi@s que non dubidan en pasar polo mundo servindo e vivindo en radicalidade o evanxeo, OREMOS.
QUE APRENDAMOS DO TESTEMUÑO DOS SANTOS
Por todas as persoas de calquera relixión, condición e cultura que consagran a súa vida a buscar a Deus andando o camiño do amor, OREMOS.
QUE APRENDAMOS DO TESTEMUÑO DOS SANTOS
Polas nosas comunidades, para que vivamos as benaventuranzas proclamadas por Xesús nun mundo que en moitos casos busca os valores contrarios, sentíndonos así verdadeiramente felices e ditosos, OREMOS.
QUE APRENDAMOS DO TESTEMUÑO DOS SANTOS
Por nós, para que nunca nos deixemos levar pola desesperanza, a pesares das dificultades e fracasos cos que nos teñamos atopado na vida, saibamos buscar a compaña de Deus e a solidariedade dos irmáns neses momentos, OREMOS.
QUE APRENDAMOS DO TESTEMUÑO DOS SANTOS
Grazas por poñer diante de nós, o testemuño entregado e sempre ledicioso de tantas persoas que son capaces de mostrar coa súa vida e entrega, que é posible seguirte no aquí a agora do noso mundo. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Se amas a Deus,
en ningures has sentirte estranxeiro,
no máis doce de todos os países,
no límite indeciso de todos os abrentes.
Se amas a Deus,
en ningures estarás triste,
porque a pesares da traxedia diaria,
El enche de xúbilo o universo enteiro.
Se amas a Deus,
non terás medo de nada nin de ninguén,
porque nada podes perder,
e todas as forzas do universo
serán impotentes para quitarche a túa herdanza.
Se amas a Deus,
xa tes alta ocupación para todos os momentos,
porque non haberá cousa que non fagas no seu nome,
nin a máis humilde nin a máis elevada.
Se amas a Deus,
xa non quererás investigar os enigmas,
porque lévalo a El, que é clave e solución de todo.
Se amas a Deus,
xa non poderás establecer con anguria
unha diferenza entre a vida e a morte,
porque estás nel e El permanece a través de todos os cambios.
(Amado Nervo)
CANTOS
ENTRADA: Vinde axiña
LECTURAS: Benaventurados
OFERTORIO: Ti es camiño e verdade
COMUÑÓN: Pola vida (gracias, Señor, graciñas)
Comentarios