Ir al contenido principal

Pentecostes 2012


A IGREXA: UNHA MESMA PARTITURA CON INSTRUMENTOS DIFERENTES

PÓRTICO


Pentecostes, cincuenta días despois da Pascua, quere ser unha chamada aos cristiáns a non esquecer que presenza de Deus e a súa relación persoal con cada un/ha de nós, non é exclusiva dun grupo ou dunhas cantas persoas unicamente, senón unha chamada a tod@s sen exclusión, porque a forza do Espírito non distingue entre uns, os bos, e outros, os malos, senón que El alenta, anima e acompaña a tod@s. Por iso podemos dicir que a festa de hoxe é unha gran partitura para que sexan moitos os instrumentos que a interpreten; e estes, sendo tan diferentes e diversos, acaban formando unha melodía chea de harmonía e sentido. A harmonía e o sentido que nos ofrece a Palabra de Deus e as boas obras de tantas persoas que, co seu actuar, responderon na súa vida ao don do Espírito Santo que nos fai ser fortes nas dificultades e solidarios no compartir.

O PERDÓN


  • Para que deixemos atrás unha fe que ten como partitura o egoísmo, o aproveitamento e a envexa, SEÑOR, QUE A NOSA MÚSICA SEXA O AMOR.
  • Para que saibamos poñer os nosos dons ao servizo da comunidade e non do noso propio interese, CRISTO, QUE A NOSA MÚSICA SEXA O AMOR.
  • Para que os nosos medos, as nosas tristuras e os nosos desacougos non nos encerren en nós mesmos, impedíndonos vivir e compartir a fe comunitariamente, SEÑOR, QUE A NOSA MÚSICA SEXA O AMOR.

REMUÍÑO

O medo nunca é bo compañeiro de viaxe, e a primeira lectura de hoxe claramente nolo di: os Apóstolos, porque tiñan medo, pecháranse na casa. Non saían, non se relacionaban cos demais, non abandonaban a actitude derrotista que lles supuxera canto lle ocorrera a Xesús. O seu medo freaba a misión, da que falabamos o domingo pasado, que lles encomendara Xesús: “Ide e anunciade”. Estando nestas, algo lle ocorre porque comezan a cambiar, e onde había retraemento, vergoña, complexo de inferioridade... comeza a agromar forza, ilusión, alento, gañas de saír e atoparse con xente, necesidade de dicir, compartir, explicar, testemuñar todo o que foran sentindo e descubrido no seu contacto con Xesús. Tomaron conciencia de que xa era hora de deixar atrás o tempo do dó, que había que comezar a poñer as cousas en claro, que o que estaban a facer non respondía ao que sentiran, experimentaran e gozaran con Xesús, que laiarse podía valer por un tempo, pero non levaba a nada se este tempo se ía facendo cada vez máis longo, xa que acababa facendo as súas vidas totalmente estériles. Por iso senten a necesidade de romper con esta actitude e recomezar. Verdade que isto nos resulta familiar?. Cantas veces a nós nos ocorre algo parecido?. Cantas veces nos deixamos ir e alongamos no tempo estas actitudes fatalistas ás que parece non queremos poñer fin?. Eles foron capaces de darlle outro rumbo á vida porque confiaron no que lles dixera Xesús, por iso foron percibindo que algo estaba a cambiar. A presenza do Espírito Santo foise deixando sentir neles, foinos invadindo pouco a pouco. Deste xeito non só as súas actitudes, senón a percepción que tiñan da vida e das cousas foi cambiando. Entenderon ao fin, que a partitura xa estaba escrita, que agora había que interpretala, e os mellores músicos para facelo eran eles. Tamén hoxe segue escrita a partitura, e somos nós, os cristiáns do século XXI os músicos que temos que interpretala.
E ha ser esta unha interpretación na que imos ter o mellor de tódolos directores: o Espírito Santo. El sabe moito de música, ten moita experiencia dirixindo, sabe que corresponde interpretar a cada un, pero de nós vai depender que se produza a mellor das harmonías entre o director e os seus músicos. Unha harmonía que nos chama a que cada un/ha de nós, con instrumentos distintos, colaboremos para que a partitura teña a mellor das interpretacións. Poñamos da nosa parte tódalas calidades, e deixemos que o director, o Espírito Santo, leve a batuta para facer de nós verdadeiros artistas da música de Xesús, cuxas notas resoan no mundo de hoxe. Un mundo apertado, e moitas veces abafado, na desesperación que produce a crise co paro, os recortes, a perda de dereitos sociais ou a ameaza de que o que hoxe están a pasar outros, mañá nos pode ocorre a nós.
Por iso é tan importante sentir a presenza do Espírito Santo nas nosa vidas, para que El, como ocorreu cos apóstolos, tamén nos alente, anime, estimule e mova a non deixarnos caer nin levar da sensación de fracaso e impotencia. Sen ser redentores de nada, a forza da fe ten que levarnos a evitar deixarnos levar da sensación de angustia e derrotismo. Deus é amor, e o seu amor temos que vivilo e transmitilo uns para cos outros. Só sabendo interpretar esta partitura entre tod@s, conseguiremos entender a razón e o porqué da nosa fe, no hoxe e agora da vida de cada un/ha.

ORACIÓN DA COMUNIDADE

Reunid@s no seu nome, dirixid@s pola presenza do Espírito Santo, sentímonos comunidade e dicimos xunt@s:
QUE APRENDAMOS A VIVIR E EXPRESAR A FE NA DIVERSIDADE QUE NOS UNE
  • Que na Igrexa saibamos gozar da pluralidade de formas, xeitos, maneiras e modos de manifestar a fe que ten a Xesús como sentido e forza, e ao Espírito Santo como o que anima, alenta e dirixe a forza de Deus no medio das comunidades, OREMOS.
QUE APRENDAMOS A VIVIR E EXPRESAR A FE NA DIVERSIDADE QUE NOS UNE
  • Que nas nosas comunidades fagamos tod@s o esforzo de deixar de criticarnos, para comezar a esforzarnos por descubrir canto de bo pode aportar cada un, buscando a forza da unión, e non a debilidade do enfrontamento, Oremos.
QUE APRENDAMOS A VIVIR E EXPRESAR A FE NA DIVERSIDADE QUE NOS UNE
  • Que cantos hoxe nos achegamos ao templo para participar da celebración poñamos esforzo por atender, escoitar e descubrir a presenza do Espírito Santo en nós; non para pecharlle as portas, senón para interpretar a partitura que dirixe desde a pluralidade, o respecto e a coherencia de vida, OREMOS.
QUE APRENDAMOS A VIVIR E EXPRESAR A FE NA DIVERSIDADE QUE NOS UNE
Grazas, Señor, por agasallarnos coa presenza do Espírito Santo na nosa vida. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN


Bendicímoste, Pai, polo don do Espírito
que, polo teu Fillo, lle fas ao mundo.
Bendicímoste porque puxeches o teu Espírito
en homes e mulleres, en nenos e en adultos
e polo agasallo que nos fas
sempre na historia humana:
espírito de forza nos xuíces e gobernantes,
espírito reitor en líderes fieis,
espírito creador nos sabios investigadores,
espírito soñador nos artistas e poetas,
espírito solidario nos pobres pobres,
espírito de vida sempre no pobo.

Que o Espírito nos dea forza para loitar
pola verdade, a xustiza e o amor,
luz para comprender a todas as persoas,
axuda para servir,
xenerosidade para amar,
solidariedade para vivir,
paciencia para esperar.

Que o descubramos na ciencia,
na cultura, no traballo, na técnica,
en todo aquilo que o ser humano e o Espírito
preparan conxuntamente
no parto dos novos ceos e da nova terra.

Por Xesucristo, o teu Fillo resucitado,
o noso irmán. Amén.

CANTOS


  • ENTRADA: Camiñando pola vida
  • LECTURAS: Manda o teu Espírito
  • OFERTORIO: Eu soñei
  • COMUÑÓN: Non vou so

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel