Tempo de conversión, tempo de revisión, tempo para preparar e sementar
Cantos.-
Entrada.- Camiñarei na presenza do Señor
Lecturas.- Eu sei de quen me fiei
Ofertorio.- Eiquí están, Señor
Comuñón.- Quédate, Señor, connosco.
Mirada de esperanza
No noso dia a día da fe, chegamos hoxe á páxina na que se nos invita a camiñar no tempo de conversión e da revisión de actitudes e comportamentos. O tempo da Coresma. E que desta volta chéganos no contexto de tempo de pandemia, e todo canto iso está a supor nas nosas vidas: cambios na nosa maneira de tratarnos, cambios na mobilidade, cambios tamén na responsabilidade de coidarnos para non poñer en perigo a vida das demais persoas nin a nosa. É esta logo unha coresma especial que, este ano máis ca nunca, invítanos a sentir a necesidade de non construír a vida á marxe de Deus nin da transcendencia. Porque somos fráxiles e a fraxilidade acompañaranos, inda que as veces non nos guste recoñecelo, sempre ao longo da vida. Sabéndonos tod@s irmáns, aproveitemos este tempo para purificar a vida de todo canto nos enreda pero non nos enche nin alegra.
Corazón de misericordia
· Que esta coresma sexa para nós un tempo para asumir a nosa fraxilidade e a necesidade de axudarnos. Señor, que nos coidemos para poder coidar.
· Que esta coresma sexa tempo de superar escravitudes que nos deshumanizan. Cristo, que nos coidemos para poder coidar.
· Que esta coresma sexa momento para facer da humildade guieiro que non nos faga perder o rumbo na vida. Señor, que nos coidemos para poder coidar.
Palabra proclamada
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE
Deus díxolle aínda a Noé e mais a seus fillos: ‑"Vou establecer a miña alianza convosco e cos vosos descendentes, con tódolos animais que están convosco, os paxaros, os gandos e as feras todas do monte, cantos saíron da arca e agora viven na terra. Fago convosco esta alianza: Endexamais será outra vez destruída vida ningunha polas augas do diluvio; non haberá outro diluvio que estrague a terra".
E Deus engadiu: ‑"Este será o sinal da alianza que eu fago convosco e con tódolos seres vivos que vos fan compaña, para tódolos tempos: Poño o meu arco nas nubes, sinal da miña alianza entre min e a terra. Cando amoree nubes sobre a terra e apareza o arco nelas, lembrarei a miña alianza convosco e con tódolos seres vivos, e non haberá máis augas de diluvio que destrúan a vida.
Palabra do Señor. Grazas a Deus
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS
O Espírito encamiñou a Xesús ó deserto. Alí permaneceu corenta días, alí o tentou Satanás; vivía entre as feras, e servíano os anxos.
Cando prenderon a Xoán, marchou Xesús a Galilea a anuncia-la Boa Nova de Deus, dicindo:
‑O tempo está cumprido, e chega o Reino de Deus; convertédevos, e crede na Boa Nova.
Palabra do Señor. Gloria a Ti. Señor Xesús.
Palabra remoída
· A imaxe do arco da vella, tan preto á experiencia de cada un e cada unha de nós, suscita sempre alegría e contento. Miramos cara o ceo e experimentamos unha sensación sempre positiva. As súas cores mostran a pluralidade do proxecto de Deus para co mundo que puxo nas nosas mans. Desde el a Alianza mostrase como un compromiso de fidelidade mutua entre o Deus que saíndo ao noso encontro non nos deixa sos, e cada un e cada unha de nós que, coa nosa vida, imos respondendo a esa confianza. E esta alianza non é para que nós fagamos da nosa capa un saio á hora de tratar o mundo e canto nel hai; ao contrario, é unha esixencia para que chamad@s a compartir a fraternidade entre nós, coidemos tamén de todo canto no mundo hai, e co que compartimos ter saído da man de Deus. Unha man que todo o puxo ao noso dispor para coidalo, desenvolvelo e facelo crecer. Pero esta tríade. Cando a esquecemos, acaba levando a que o mundo deixe ser casa na que teñamos acubillo para converterse en trincheira na que cada quen vai ao seu, esquecendo de que man vimos e da unión a que esta man nos invita.
· Que mellor para valorar este proxecto de Deus ca este tempo de coresma. Porque son corenta días para buscar momentos de reflexión, de revisión, de verdadeira sinceridade para analizar a nosa vida e poñela en relación co noso actuar cos demais, co mundo e con Deus. É tempo de preguntarnos que fago/cemos para que poñamos os pés no chan e sexamos conscientes de que non somos nin súperheroes nin que o podemos todo. Que mellor que preguntarnos que é o que move as nosas decisións e as nosas, os nosos, xeitos de facer as cousas? Coresma é un tempo no que, como ocorre cos coches, invítasenos a pasar pola ITV persoal de poñer a punto a vida e todo canto ao redor dela imos desenvolvendo. E neste tempo de pandemia e cambios no noso xeito de vivir, que mellor que dispor dun tempo así para clarificarnos para non trabucar o camiño!
· E para ir desenvolvendo esta tarefa, non estamos sos. Xesús volve querer camiñar ao noso lado para compartir ledicias e tristuras; esperanzas e desacougos. Pero non para facer o camiño por nós nin para manipularnos e desconectarnos da dureza da vida. Ao contrario, ser persoas de fe, recoñecer que no camiño non imos sos supón que temos que afrontalo e loitar ante as dificultades, sabéndonos acompañad@s; pero sabendo tamén que a nosa liberdade é a que ha tomar as decisións para orientar o noso camiño. Xesús tamén buscou un tempo para reflexionar, clarificarse e preguntarse se o seu xeito de actuar respondía á misión que Deus Pai lle tiña encomendado. Seremos capaces tamén nós de buscar momentos de deserto nos que, sinceramente, tentemos saber que nos guía, que nos move e que é o que guía as nosas decisións e comportamentos? Comecemos entón.
Oración compartida
Compartimos a nosa oración comunitaria dicindo: Que a coresma sexa camiño de renovación.
Para que na Igrexa aproveitemos este tempo de coresma para que sexa un verdadeiro tempo de renovación a cambio. Oremos. Que a coresma sexa camiño de renovación.
Para que nas nosas parroquias saibamos vivir este tempo de coresma como un camiño no que estamos dispost@s a poñer en practica a misericordia e o perdón. Oremos. Que a coresma sexa camiño de renovación.
Para que nós non desaproveitemos esta coresma para revisar as nosas actitudes e comportamentos, de xeito que teñamos o valor de deixar atrás aqueles que non nos axudan a ser máis xust@s, misericordiosos e solidarios. Oremos. Que a coresma sexa camiño de renovación.
Señor, que fagamos deste tempo de coresma unha experiencia da que saimos reforzad@s para contribuír a facer do mundo berce de acollida e casa de respecto e colaboración.
Ecos de esperanza
Pai do ceo,
Ti es a miña salvación.
Fai que saiba abandonar a miña miseria,
e seguro do teu apoio,
saiba atreverme a avanzar cara os océanos
descoñecidos da liberdade.
( Teilhard de Chardin )
Comentarios