Ir al contenido principal

1 Coresma 2021 B

Tempo de conversión, tempo de revisión, tempo para preparar e sementar

Cantos.-

            Entrada.-  Camiñarei na presenza do Señor

            Lecturas.- Eu sei de quen me fiei

            Ofertorio.- Eiquí están, Señor

            Comuñón.- Quédate, Señor, connosco.

Mirada de esperanza

            No noso dia a día da fe, chegamos hoxe á páxina na que se nos invita a camiñar no tempo de conversión e da revisión de actitudes e comportamentos. O tempo da Coresma. E que desta volta chéganos no contexto de  tempo de pandemia, e todo canto iso está a supor nas nosas vidas: cambios na nosa maneira de tratarnos, cambios na mobilidade, cambios tamén na responsabilidade de coidarnos para non poñer en perigo a vida das demais persoas nin a nosa. É esta logo unha coresma especial que, este ano máis ca nunca, invítanos a sentir a necesidade de non construír a vida á marxe de Deus  nin da transcendencia. Porque somos fráxiles e a fraxilidade acompañaranos, inda que as veces non nos guste recoñecelo, sempre ao longo da vida. Sabéndonos tod@s irmáns, aproveitemos este tempo para purificar a vida de todo canto nos enreda pero non nos enche nin alegra.

Corazón de misericordia

·      Que esta coresma sexa para nós un tempo para asumir a nosa fraxilidade e a necesidade de axudarnos. Señor, que nos coidemos para poder coidar.

·      Que esta coresma sexa tempo de superar escravitudes que nos deshumanizan. Cristo, que nos coidemos para poder coidar.

·      Que esta coresma sexa momento para facer  da humildade guieiro que non nos faga perder o rumbo na vida. Señor, que nos coidemos para poder coidar.

Palabra proclamada

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO DA XÉNESE

Deus díxolle aínda a Noé e mais a seus fillos: ‑"Vou establecer a miña alianza convosco e cos vosos descendentes, con tódolos animais que están convosco, os paxaros, os gandos e as feras todas do monte, cantos saíron da arca e agora viven na terra. Fago convosco esta alianza: Endexamais será outra vez destruída vida ningunha polas augas do diluvio; non haberá outro diluvio que estrague a terra".

E Deus engadiu: ‑"Este será o sinal da alianza que eu fago convosco e con tódolos seres vivos que vos fan compaña, para tódolos tempos: Poño o meu arco nas nubes, sinal da miña alianza entre min e a terra. Cando amoree nubes sobre a terra e apareza o arco nelas, lembrarei a miña alianza convosco e con tódolos seres vivos, e non haberá máis augas de diluvio que destrúan a vida.

Palabra do Señor. Grazas a Deus

PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS

O Espírito encamiñou a Xesús ó deserto. Alí permaneceu corenta días, alí o tentou Satanás; vivía entre as feras, e servíano os anxos.

Cando prenderon a Xoán, marchou Xesús a Galilea a anuncia-la Boa Nova de Deus, dicindo:

‑O tempo está cumprido, e chega o Reino de Deus; convertédevos, e crede na Boa Nova.

Palabra do Señor. Gloria a Ti. Señor Xesús.

Palabra remoída

·      A imaxe do arco da vella, tan preto á experiencia de cada un e cada unha de nós, suscita sempre alegría e contento. Miramos cara o ceo e experimentamos unha sensación sempre positiva. As súas cores mostran a pluralidade do proxecto de Deus para co mundo que puxo nas nosas mans. Desde el a Alianza mostrase como un compromiso de fidelidade mutua entre o Deus que saíndo ao noso encontro non nos deixa sos, e cada un e cada unha de nós que, coa nosa vida, imos respondendo a esa confianza. E esta alianza non é para que nós fagamos da nosa capa un saio á hora de tratar o mundo e canto nel hai; ao contrario, é unha esixencia para que chamad@s a compartir a fraternidade entre nós, coidemos tamén de todo canto no mundo hai, e co que compartimos ter saído da man de Deus. Unha man que todo o puxo ao noso dispor para coidalo, desenvolvelo e facelo crecer. Pero esta tríade. Cando a esquecemos, acaba levando a que o mundo deixe ser casa na que teñamos acubillo para converterse en trincheira na que cada quen vai ao seu, esquecendo de que man vimos e da unión a que esta man nos invita.

·      Que mellor para  valorar este proxecto de Deus ca este tempo de coresma. Porque son corenta días para buscar momentos de reflexión, de revisión, de verdadeira sinceridade para analizar a nosa vida e poñela en relación co noso actuar cos demais, co mundo e con Deus. É tempo de preguntarnos que fago/cemos para que poñamos os pés no chan e sexamos conscientes de que non somos nin súperheroes nin que o podemos todo. Que mellor que preguntarnos que é o que move as nosas decisións e as nosas, os nosos, xeitos de facer as cousas? Coresma é un tempo no que, como ocorre cos coches, invítasenos a pasar pola ITV persoal de poñer a punto a vida e todo canto ao redor dela imos desenvolvendo. E neste tempo de pandemia e cambios no noso xeito de vivir, que mellor que dispor dun tempo así para clarificarnos para non trabucar o camiño!

·      E para ir desenvolvendo esta tarefa, non estamos sos. Xesús volve querer camiñar ao noso lado para compartir ledicias e tristuras; esperanzas e desacougos. Pero non para facer o camiño por nós nin para manipularnos e desconectarnos da dureza da vida. Ao contrario, ser persoas de fe, recoñecer que no camiño non imos sos supón que temos que afrontalo e loitar ante as dificultades, sabéndonos acompañad@s; pero sabendo tamén que a nosa liberdade é a que ha tomar as decisións para orientar o noso camiño. Xesús tamén buscou un tempo para reflexionar, clarificarse e preguntarse se o seu xeito de actuar respondía á misión que Deus Pai lle tiña encomendado. Seremos capaces tamén nós de buscar momentos de deserto nos que, sinceramente, tentemos saber que nos guía, que nos move e que é o que guía as nosas decisións e comportamentos? Comecemos entón. 

Oración compartida

Compartimos a nosa oración comunitaria dicindo: Que a coresma sexa camiño de renovación.

Para que na Igrexa aproveitemos este tempo de coresma para que sexa un verdadeiro tempo de renovación a cambio. Oremos. Que a coresma sexa camiño de renovación.
Para que nas nosas parroquias saibamos vivir este tempo de coresma como un camiño no que estamos dispost@s a poñer en practica a misericordia e o perdón. Oremos. Que a coresma sexa camiño de renovación.
Para que nós non desaproveitemos esta coresma para revisar as nosas actitudes e comportamentos, de xeito que teñamos o valor de deixar atrás aqueles que non nos axudan a ser máis xust@s, misericordiosos e solidarios. Oremos. Que a coresma sexa camiño de renovación.

Señor, que fagamos deste tempo de coresma unha experiencia da que saimos reforzad@s para contribuír a facer do mundo  berce de acollida e casa de respecto e colaboración.

 

Ecos de esperanza

Pai do ceo,

Ti es a miña salvación.

Fai que saiba abandonar a miña miseria,

 e seguro do teu apoio,

saiba atreverme a avanzar cara os océanos

descoñecidos da liberdade. 

( Teilhard de Chardin )

Comentarios

Entradas populares de este blog

Epifania 2025

A ESTRELA DE DEUS GUÍA O CAMIÑO CARA Á BELÉN DA SINXELEZA CANTOS:  Panxoliñas OLLOS ABERTOS Paz e ben. Hoxe é un día máxico e de maxia. Máxico porque Deus móstrasenos a toda a humanidade, sen distincións. El non repara na nosa condición social, na cor da nosa pel, no noso xénero ou na nosa idade. El é man aberta que acolle e abraza sen exclusións de ningún tipo. Pero tamén é día de verdadeira maxia, para pequenos e grandes: a maxia da ilusión e da capacidade de sorprendernos pola estrela do Señor, que guía a nosa vida. Con esta invitación a non perder nunca a maxia da ilusión, comecemos a nosa celebración de hoxe. CORAZÓN MISERICORDIOSO Señor, inda que Ti nos invitas á maxia da ilusión, nós confundimos o camiño e andamos no pesimismo, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, Ti non cansas nunca de dicirnos que só quen ten capacidade de sorprenderse seguirá fiel no teu vieiro, por iso che pedimos, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, pol...

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...