ENTÓN, CANDO O VEXAS, ESTARÁS RADIANTE E O TEU CORAZÓN LATEXARÁ E ENSANCHARÁ
CANTOS: Panxoliñas
OLLOS DE ESPERANZA
Hai poucos días invitábasenos a acoller a Luz que vén ao mundo para traernos esperanza e paz. Unha Luz que non esmorece, unha Luz que alumea as sombras e as tebras que por veces queren instalarse no noso corazón.Acoller a Luz fai que se cumpra en nós aquilo que hoxe proclamaremos na primeira lectura, tomada da profecía de Isaías: “entón, cando o vexas, estarás radiante, e o teu corazón latexará e ensanchará”. A manifestación do Señor a todos os pobos, a súa Epifanía, a festa que hoxe nos convoca para rezar en comunidade, invítanos a ensanchar o noso corazón para camiñar levando esa Luz ás persoas que non están, ás persoas enfermas, ás persoas migrantes, ás persoas que pasan por calquera dificultade.
Que a celebración de hoxe nos encha de ánimo para levar a cabo esta fermosa tarefa.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
Coma os Magos, prostrámonos diante túa para pedirche perdón polas veces nas que perdemos a ilusión e suplicámosche: CRISTO, ENSANCHA O NOSO CORAZÓN.
Coma os Magos, prostrámonos diante túa e pedímosche perdón por ter renunciado a camiñar ata a Belén da sinxeleza e da humildade. Rogámosche: SEÑOR, ENSANCHA O NOSO CORAZÓN.
PALABRA PROCLAMADA
PROCLAMACION DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
PROCLAMACION DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE PAULO APÓSTOLO AOS EFESIOS
Coido que oístes falar da encomenda que a graza de Deus me fixo en favor voso: xa que por medio dunha revelación se me deu a coñecer o misterio que noutras xeracións non se lle dera a coñecer á humanidade como agora llelo manifesta o Espírito ós seus santos apóstolos e profetas: que os xentís son parceiros, membros do mesmo corpo e copartícipes da promesa en Cristo Xesús polo Evanxeo.
Grazas a Deus
- ¿Onde está o Rei dos xudeus que acaba de nacer? Porque vimos saír a súa estrela alá no Oriente, e vimos para lle rendermos homenaxe.
Oíndo isto, o rei Herodes alporizouse, e con el toda Xerusalén. Convocou a todos os sacerdotes e letrados do pobo, para lles preguntar onde tiña que nacer o Mesías. Eles responderon:
- En Belén de Xudea, que así o deixou escrito o profeta:
E ti Belén, terra de Xudea,Entón Herodes, ás agachadas, chamou ós magos, para se informar ben de cando lles aparecera a estrela. Logo mandounos a Belén, dicíndolles:
de ningún xeito es a máis pequena,
entre as vilas de Xudea,
que de ti ha saír o guía
que será o pastor do meu pobo Israel.
- Ide e informádevos ben do que hai dese neno; e unha vez que o atopedes, avisádeme, para ir eu tamén a lle render homenaxe.
Eles, despois de oíren ó rei, puxéronse en camiño. E, velaí, a estrela que viran saír no Oriente foinos guiando ata se deter enriba de onde estaba o neno. Grande alegría sentiron ó veren saír de novo a estrela.
E cando entraron na casa atoparon o neno con María, súa nai. Prostráronse e rendéronlle homenaxe; logo, abrindo os seus tesouros, ofrecéronlle coma regalo ouro, incenso e mirra. Logo, avisados en soños de que non volvesen por onda Herodes, saíron para a súa terra por outro camiño
Palabra do Señor
Louvámoste, Señor
Cando o vexas, estarás radiante e o teu corazón latexará e ensanchará: A Luz que nace en Belén viu para quedar con nós, para que non camiñemos na escuridade nin na sombra. Se cada unha e cada un de nós acollemos esta Luz, se lle facemos un oco no noso corazón, toda a nosa vida cobrará un novo sentido: sentido de esperanza e plenitude, sentido de misericordia e compaixón, sentido de empatía e agarimo. Por iso, como nos di a primeira lectura, o noso corazón latexará e ensanchará. Quitemos, xa que logo, a coraza do individualismo e da indiferenza, o xustillo dos prexuízos e deixemos que o noso corazón se ensanche, pois “todos estes xuntáronse, viñeron a ti”.
Os xentís son parceiros, membros do mesmo corpo: A festa que hoxe celebramos, a Epifanía, a manifestación do Señor a todos os pobos fálanos, unha vez máis de universalidade. O Deus en quen cremos, no nome de quen nos reunimos e a quen lle rezamos envía ao seu Fillo ao mundo para que toda a humanidade se salve. Hoxe é un bo día para preguntarnos por que tantas veces nós caemos no exclusivismo de crérmonos mellores, de ter a posesión da verdade absoluta. Todas as persoas somos parte dun mesmo corpo, como ben nos lembra Paulo, e todas as partes teñen a mesma importancia. Cómpre non esquecelo.
E cando entraron na casa atoparon o neno con María, súa nai: Os Magos saíron da súa terra na busca do Mesías, puxéronse en camiño. A pesares dos atrancos, seguiron camiñando e atoparon ao Neno con María. Nós hoxe tamén somos invitadas e invitados a camiñar deixándonos guiar pola estrela da luz de Belén. Unha estrela que non nos conducirá a ningún palacio, senón a un portal. Aí, na fraxilidade e na debilidade do Neno atopamos a Deus. El está aí na debilidade e no coidado, onte, hoxe e sempre: nas persoas maiores, nas persoas enfermas, nas persoas que precisan unha man que as guíe. Os sabios adoran a un Neno que hoxe se nos manifesta en tantas persoas con rostro e nome, que, coma El, pasan polo mundo facendo o ben.
ORACIÓN COMPARTIDA
Coma os Magos, nós tamén proclamamos a túa louvanza e dicimos:GRAZAS, SEÑOR, POR ENSANCHAR O NOSO CORAZÓN
- Pola Igrexa, para que poña a Luz en tantas situacións de dor, de marxinación, de exclusión, de desamor e así todas as persoas poidan ver a manifestación do amor de Deus, OREMOS.
- Polas nosas comunidades, para que sempre saibamos camiñar con ilusión, alumeando as situacións de tebra presentes no noso mundo coa Luz que nace en Belén; OREMOS.
- Por cada un e cada unha de nós, para que deixemos que a Luz de Belén ensanche o noso corazón enchéndoo de compaixón e misericordia, OREMOS.
MIRADA DE ESPERANZA
Queridos Reis Magos:ensinádenos a crer en sinais, palabras e persoas,
ensinádenos a camiñar e superar dificultades,
ensinádenos a dar o noso tempo ás persoas pequenas,
ás enfermas, ás que están soas;
ensinádenos a ver a imaxe de Xesús en todas elas,
ensinádenos a non ser conquistadores e conquistadoras,
o voso reino é humilde, feito para o regalo,
ensinádenos a ser espellos de Xesús,
a falar do recén nacido neste noso mundo,
ensinádenos a enxugar bágoas e regalar tenrura.
Ensinádenos a ser amigas e amigos de Deus.
Comentarios