CHAVES PARA ABRIR, AIREAR E SOLEAR, CHAVES PARA ENSANCHAR A TENDA
CANTO GOZOSO
· ENTRADA: Camiñando pola vida (Nº 9)
· LECTURAS: Señor Xesús (Nº 52)
· OFERTORIO: Cantádelle ao Señor unha cantiga nova (Nº 33)
· COMUÑÓN: No colo da miña nai (Nº 49)
SITUÁNDONOS
Cada vez resúltanos máis difícil confiar nas persoas. É certo que moitas veces as noticias que saen nos medios de comunicación non axudan a xerar confianza; pero tamén é certo que hai unha manchea de xente que traballa responsable e honestamente e que é digna de confianza. O que ocorre é que tristemente nunca son portada de revista, porque saben facer da discreción eixo da súa vida.
E se nos resulta difícil confiar nas persoas que fan connosco o camiño da vida, xa non digamos confiar en Deus “a quen non vemos”, como argumentan moitas persoas. Esixe un dobre esforzo.
Porén, o Señor segue a confiar en cada un e cada unha de nós, e hoxe dinos que nos dá as chaves que abren fiestras e portas para que o sol que quenta e a brisa que airea entren na nosa vida, na nosa casa, na nosa Igrexa. Toda unha declaración de intencións.
Que esta celebración comunitaria que agora comezamos nos axude a beber da fonte da Palabra na que se nos revela Aquel en quen pomos a nosa confianza: Deus.
PEDIMOS PERDÓN
· Porque moitas veces facemos un mal uso das chaves que Ti pos nas nosas mans, e en lugar de utilizalas para abrir corazón, ollos e vida usámolas para pecharnos en nós e no noso gueto, SEÑOR, EN TI POMOS A NOSA CONFIANZA.
· Porque somos persoas desconfiadas cara aos irmáns e as irmás, e raramente damos unha segunda oportunidade a quen nos ten fallado ou ferido, CRISTO, EN TI POMOS A NOSA CONFIANZA.
· Porque estamos coas portas tan pechadas a causa dos nosos medos e inseguridades, que preferimos camiñar nas rutinas, nas falsas seguridades e na escuridade, SEÑOR, EN TI POMOS A NOSA CONFIANZA.
O AGASALLO DA PALABRA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Así me falou o Señor:
"Ponte de camiño e entra onda ese mordomo, Xebná, que está á fronte da casa do rei, e dille:
- Chimpareite do teu posto prominente, botareite abaixo do teu pedestal. Sucederá no día aquel, que chamarei ó meu servo, Eliaquim, fillo de Hilquías. Farei que vista a túa túnica, e fortalecereino co teu cinguideiro e porei na súa man o teu posto de mando: será un pai para os habitantes de Xerusalén e para a casa de Xudá.
Porei a chave da casa de David sobre o seu ombreiro: abrirá, e non haberá quen feche; e fechará, e non haberá quen abra.
Cravarei a caravilla da súa tenda nun lugar seguro, e será trono de gloria para a casa de seu pai.
PALABRA DO SEÑOR
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE PAULO APÓSTOLO ÁOS ROMANOS
Irmás e irmáns:
¡Que fondos son a riqueza, a sabedoría e o coñecemento de Deus! ¡Que inescrutables son os seus xuízos e inexplorables os seus camiños! Pois ¿quen coñeceu a mente do Señor? Ou ¿quen foi o seu conselleiro? ¿Quen lle emprestou algo, para que El llo teña que devolver? Del saíron, por El e para El existen todas as cousas. A El a gloria polos séculos. Amén
PALABRA DO SEÑOR
PROCLAMACIÓN DA BOA NOVA DO NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO MATEU
Cando chegou á comarca de Cesarea de Filipo preguntoulles Xesús ós seus discípulos:
- ¿Quen di a xente que é o Fillo do Home?
Eles responderon:
- Uns, que Xoán Bautista; outros, que Elías; outros, que Xeremías ou algún dos profetas.
Insistiu:
- E vós, ¿quen dicides que son?
Respondeu Simón Pedro:
- Ti es o Mesías, o Fillo do Deus vivo.
E Xesús contestoulle:
- Ditoso ti, Simón, fillo de Xonás; porque iso non cho revelou ninguén de carne e sangue, senón meu Pai que está no ceo. E eu asegúroche que ti es Pedro, a pedra; e sobre esta pedra vou edificar a miña Igrexa; e as portas do Inferno non prevalecerán en contra dela. Dareiche as chaves do Reino dos Ceos: todo o que ates na terra, ficará atado nos ceos; e todo o que desates na terra, ficará desatado nos ceos.
E mandoulles ós discípulos que non dixesen nada de que el era o Mesías.
PALABRA DO SEÑOR
PALABRA QUE DÁ VIDA
- Quen di a xente que son eu?. Velaí a pregunta que hoxe nos lanza Xesús no evanxeo que vimos de proclamar e que pide de nós unha resposta. É verdade que non todos temos a mesma imaxe de Xesús, sobre todo, porque cadaquén elabora unha imaxe a partir dos nosos propios intereses e preocupacións, condicionada polo medio social ao que pertencemos e marcada pola formación relixiosa que temos recibido. Hoxe é un bo día para que cada un e cada unha de nós nos paremos a pensar un chisquiño na importancia que lle damos a Xesús na nosa vida, se de verdade El é a pedra sobre a que edificamos, construímos e asentamos ou se pola contra non é máis que unha mesa supletoria que só usamos cando a precisamos.
- Pero se El é a rocha, en sinodalidade, non só Pedro, senón tamén con Pedro, iremos edificando a nosa igrexa non sobre o alicerce do medo, a coacción, o autoritarismo e a ansia de dominio e poder, senón escoitando, servindo e facendo comunitariamente o camiño, pois somos na casa de Deus pedras vivas. Solos non iremos moi lonxe, xuntos construiremos igrexa de presente sempre aberta e sen medo ao futuro. De nós, do noso talante, vai depender que a igrexa siga estando presente no mundo, non para ensombrecelo, senón para facelo crecer en humanidade solidaria. Construír Igrexa non é sinónimo de servilismo nin de obediencia cega (e iso non debemos esquecelo nunca), senón de participación. As pedras, os cimentos non son todos iguais, hainas máis grandes e máis pequenas, con máis ou menos arestas, máis lisas e máis rugosas....pero todas son pedras e necesarias na cimentación. Cómo nos custa entendelo!.
- E se o facemos así, estaremos seguindo o camiño que nos marcou Xesús. El entregounos as chaves, a creación enteira, o seu Reino, as súas arelas. Fíxonos caseiros de esperanzas e proxectos para que nos sentiramos libres e responsables.
REZAMOS EN COMUNIDADE
Abramos a nosa vida a Deus, que sempre e en todo momento nos dá oportunidades e nos demostra o seu amor, e digámoslle:
o Pola Igrexa, para que nunca se crea con capacidade para decidir sobre as vidas e a liberdade da xente, OREMOS.
GRAZAS POR CONFIAR EN NÓS
o Polas nosas comunidades, para que nunca caiamos na doada tentación de pechalas só en nós e nos que pensan coma nós, e sexamos capaces de abrirnos a todas as persoas, tamén ás que opinan de xeito distinto, OREMOS.
GRAZAS POR CONFIAR EN NÓS
o Para que coas túas chaves, saibamos estar sempre en disposición para abrir a porta a quen busca en nós tempo para compartir, OREMOS.
GRAZAS POR CONFIAR EN NÓS
Grazas, Señor, porque unha vez máis móstrasnos o teu amor deixándonos decidir libremente, sen impoñernos nada e dándonos responsabilidades no aquí e no agora. P.X.N.S. Amén.
MIRADA DIFERENCIADA
Xesús entregounos as chaves para:
ü abrir portas pechadas e corazóns duros e insolidarios
ü repartir os bens da terra
ü mostrar todos os tesouros de arcas, baúis e bibliotecas
ü sacar as cousas boas
ü dar a coñecer os misterios da ciencia
ü desenlear conciencias
ü abrir o que outros pechan (igrexas, fronteiras, fábricas...)
ü entrar nos cárceres
ü quitar trabas e soltar cadeas
ü varrer medos e culpabilidades
ü non andar agochados
ü perdoar barbaridades
ü que ninguén atope as portas do seu camiño pechadas aínda que sexa noite
ü desatar leis, normas, mandatos e edictos de gobernadores, representantes e falsos deuses
ü liberar aos que senten que teñen as portas pechadas e a vida feita e planificada
ü que as persoas insensatas non perdan o tempo laiándose e poidan entrar aínda que sexa tarde
ü que sempre poidamos ensinarlle as nosas entrañas a quen chega, a tempo ou a deshora
ü abrir feridas, no corpo, na alma, nas estruturas para así poder curalas
ü para coidar e amosar a boa nova, os seus tesouros de Pai e de Nai
Entregounos as chaves... e díxonos que miremos os rostros da xente ata setenta veces sete antes de crernos xuíces, clérigos ou xefes.
Oxalá nunca o esquezamos: misericordia quero e non sacrificios.
Comentarios