Ir al contenido principal

Transfiguracón 2023

 COS OLLOS ABERTOS E COS PÉS NO CHAN

CANTO GOZOSO

o   ENTRADA: Vinde axiña (Nº 10)

o   LECTURAS: Escoita ti (Nº 26)

o   OFERTORIO: Déixate querer (Nº 61)

o   COMUÑÓN: Quédate Señor connosco 



ESCOITA ACTIVA

O medo a correr riscos é unha das cousas máis paralizantes. Temos medo ao novo, como se conservar o pasado garantira automaticamente a fidelidade ao Evanxeo. Por medo calamos cando teriamos que falar, desentendémonos cando deberiamos intervir, non debatemos temas importantes para evitar plantexamentos novidosos. Temos medo a revisar liturxias e ritos que valeron noutro tempo, pero que na actualidade non din nada. Temos medo a falar de dereitos humanos, de diversidade, a recoñecer o papel da muller dentro da Igrexa. Temos medo a poñer por riba de todo a misericordia... 

Segundo o relato evanxélico, os discípulos caen por terra cheos de medo.... pero Xesús achégase e dilles –dinos-: erguédevos, non teñades medo. Que a celebración deste domingo, a Transfiguración do Señor, nos axude a quitar a pedra do medo do noso corazón para que poida agromar a confianza.

 

CORAZÓN MISERICORDIOSO

·      Porque facemos oídos xordos á túa voz, que nos chama a cambiar o mundo co noso esforzo e compromiso; SEÑOR, ILUSIÓNANOS DE NOVO.

·      Porque facemos oídos xordos á túa voz, que nos chama a deixar atrás os nosos medos para ir ao encontro do irmán e da irmá; CRISTO, ILUSIÓNANOS DE NOVO.

·      Porque facemos oídos xordos á túa voz, que nos invita a baixar da póla do “sempre se fixo así”; SEÑOR, ILUSIÓNANOS DE NOVO.

PALABRA OFRECIDA

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE DANIEL

Eu estaba fitando, cando se colocaron uns tronos e un ancián tomou asento. O seu vestido era branco coma a neve, e os cabelos da súa cabeza coma pura lá; o seu trono eran labaradas de lume; as súas rodas, lume ardente. Un río de lume corría e derramábase por diante del; miles de milleiros servíano, e dez mil miríades estaban de pé diante del. O tribunal abriu a sesión, e abríronse os libros.

Proseguín ollando as visións nocturnas, e, velaquí, sobre as nubes do ceo viña alguén semellante a un fillo de home, que se dirixiu cara ó ancián e presentouse diante del. Foille outorgado poder, maxestade e imperio, e servírono todos os pobos, nacións e linguas. O seu poder é un poder eterno, que non pasará nunca, e o seu reino endexamais non será destruído.

PALABRA DO SEÑOR

 

PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA SEGUNDA CARTA DE PEDRO

Se vos demos a coñecer a vinda poderosa do noso Señor Xesús Cristo, non foi guiándonos por contos argallados con habilidade, senón porque fomos testemuñas oculares da súa grandeza. Pois recibiu honor e gloria de parte de Deus Pai, cando desde a sublime Gloria lle chegou aquela voz tan especial: "Este é o meu Fillo, o meu predilecto, o Fillo do meu contento". Esta voz oímola nós vir do ceo, estando con el no monte santo. Deste xeito temos confirmación da palabra profética, á que facedes ben en estardes atentos, coma un candil aceso en lugar escuro, ata que alborexe o día e o luceiro da alba naza nos vosos corazóns.

PALABRA DO SEÑOR

PROCLAMACIÓN DA BOA NOVA DO NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO MATEU

Seis días despois colleu Xesús a Pedro, a Santiago e a Xoán seu irmán, e subiu con eles sós a un monte alto. Alí transfigurouse diante deles; o seu rostro resplandecía coma o sol, e os seus vestidos viraron brancos coma a luz. Nisto apareceron Moisés e mais Elías falando con el. Pedro colleu a palabra e díxolle a Xesús:

-    ¡Señor, que ben estamos aquí! Se queres, farei aquí tres tendas, unha para ti, outra para Moisés e outra para Elías.

E aínda estaba falando cando apareceu unha nube luminosa que os cubriu; e unha voz saíndo da nube dixo:

-    Este é o meu Fillo benquerido, o meu predilecto: escoitádeo.

Ao escoitaren isto, os discípulos caeron debruzados, cheos de temor. Xesús achegándose, tocounos e díxolles:

-    ¡Erguédevos, non teñades medo!

E levantando os ollos, non viron a ninguén fóra de Xesús.

Cando baixaban do monte, Xesús encargoulles:

-    Non lle faledes desta visión a ninguén, ata que o Fillo do Home resucite de entre os mortos.

PALABRA DO SEÑOR

OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN

Neste tempo de verán, no que tantas persoas fan roteiros e andainas, a Palabra que vimos de proclamar márcanos tamén unha folla de viaxe, neste caso desde o externo cara ao interno, ao corazón. 

v SAÍR: A primeira etapa da nosa viaxe invítanos a saír: do noso templo, das nosas costumes relixiosas, do noso culto moitas veces baleiro, de todo aquilo co que cremos que podemos mercar a Deus, porque El é gratuidade e non un tendeiro co que temos que axustar prezos. Saír de nós, do noso illamento, do noso refuxio, das nosas seguridades, dos nosos medos e complexos....e arriscarnos coa forza da fe.

v SUBIR: Porque ninguén dixo que o camiño fose fácil. Ás veces hai costas que mesmo nos fan perder o alento... pero paga a pena subilas. Ninguén dixo que fose fácil deixar de lado o medo, ninguén dixo que non nos sairán bochas no corazón e na alma... e tamén precisaremos que alguén nos axude a curalas, lembrándonos que Deus está connosco porque ás veces parece coma se non nos fiásemos de que El camiña á nosa beira e mesmo nos leva nos brazos en tempos difíciles. Perdemos a perspectiva de que non imos sos, acabamos convencéndonos de que alguén botou a Deus do camiño. E non é iso, senón que en lugar de anunciarse con repique de campás e bandas de música, resulta que fai o camiño, coma sempre, cuberto de po e no medio das persoas máis desfavorecidas. Non se foi, segue aí, o que pasa é que ao mellor temos que pararnos a mirar con outros ollos, cos ollos de Deus.

v ESCOITAR: Nunha sociedade coma a nosa, na que cada vez máis abundan voces de profetas que descifran e solucionan o porvir, na que os medios de comunicación non só informan, senón que orientan ou desorientan, onde máis de vinte millóns de persoas len semanalmente a prensa rosa, quen quere dar sentido humano á súa vida ten que coidar as fontes nas que bebe. Nunha sociedade coma a nosa, atravesada por infinidade de conflitos sociais, culturais, políticos... persoais e grupais, onde aínda escoitamos os ruídos das balas; nunha sociedade coma a nosa na que a aglomeración non achegou, senón que illou, nunha sociedade coma a nosa na que hai miles e milleiros de persoas que non teñen quen as escoite, cómpre lembrar que a actitude de escoita é fundamental: “Este é o meu Fillo... Escoitádeo....”. Temos que acostumarnos a facer silencio para poder escoitar a Palabra de Deus, o berro dos irmáns e das irmás, as sinais da historia. Porque escoitar é confianza e compromiso.

v BAIXAR: Porque non podemos estar sempre no cumio, hai que volver aos irmáns e ás irmás que sofren e non poden camiñar, e para quen debemos ser sal e luz. Hai moita desigualdade social a prol da cal traballar. Por iso nada de quedar no monte, nada de acamparmos aquí na sancristía quentiños á beira do Santísimo. O noso escenario é o mundo, alí onde estamos, cada un no noso lugar, no que desenvolvemos as tarefas que van enchendo tempo e vida. Xa está ben de construír grupos burbulla, que non só non axudan, senón que desvirtúan o que debe ser a nosa función de persoas mensaxeiras dunha Boa Nova. Loitemos contra a tentación de sermos unha Igrexa autorreferencial, como nos di o Papa Francisco. Hai que subir ao Tabor desde a rutina da vida para ver, para coller folgos e esperanza no camiño; pero non hai que perder de vista a terra, non sexa que o resplandor e os destellos do Tabor se convertan en fogos artificiais, e a esperanza se desvaneza en ilusións.

FRATERNIDADE ORANTE

Grazas, porque a pesares das nosas canseiras e da nosa pouca ilusión, segues a plantexarnos retos anovadores e estimulantes para facer da nosa vida experiencia de gratuidade e transformación. Por iso che dicimos:

QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ, SEÑOR

ü Para que todos e todas nós, que formamos a túa Igrexa, saibamos acollerte non desde o medo ou a imposición, senón desde o convencemento de que lle has dar sentido á nosa vida, OREMOS.

QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ, SEÑOR

ü Polas nosas comunidades para que nunca esquezamos que nosa credibilidade pasa sempre polo camiño do amor misericordioso e compasivo, un amor de nai; OREMOS.

QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ, SEÑOR

ü Por tod@s nós, para que escoitemos a túa voz que nos fala nas persoas que viven nas periferias existencias creadas por un mundo inxusto; OREMOS.

QUEREMOS ESCOITAR A TÚA VOZ, SEÑOR

Grazas, Señor, por abrirnos os ollos e mostrarnos que non é nos falsos tabores dos templos, senón nos sorrisos e nas dificultades da vida, onde temos que saber descubrirte. P.X.N.S. Amén.

MIRADA ESPERANZADA

Cando nos esquecemos de nós mesmos,

cando nos esgotamos no servizo aos últimos,

cando vencemos a tentación de calquera apego,

cando aceptamos o sufrimento coma compañeiro,

cando soubemos perder,

cando xa non pretendemos gañar,

cando compartimos o que precisabamos,

cando arriscamos polo pobre,

cando enxugamos as bágoas do inocente,

cando rescatamos a alguén do seu inferno,

cando nos metemos no corazón do mundo

cando puxemos a nosa vontade nas mans de Deus,

cando nos purificamos do noso orgullo,

cando nos baleiramos de tanto consumismo superfluo,

cando nos sentimos feridos...

brilla en nós, gratis, a luz de Deus,

sentimos a súa presenza que recende a primavera,

nun perfume que envolve e reanima

Xa non precisamos outros tesouros.

Deus acompáñanos, fálanos, protéxenos.

Sentímonos nun mar de felicidade.

E se non estamos nas nubes,

é un Tabor que se nos ofrece de balde

para que disfrutemos xa o presente

e camiñemos firmes e sen temores.

Comentarios

Entradas populares de este blog

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

Domingo Ramos 2025

TRANSFORMEMOS A FLOR MURCHA DA CORESMA NO VERDE ESPERANZADO CARA Á PASCUA   Comézase fóra, a poder ser nun lugar un pouco afastado da Igrexa, para poder camiñar procesionalmente unha vez bendicidos os ramos.  COMEZANDO A CAMIÑAR Xesús púxose en camiño cara a Xerusalén ,escoitaremos na lectura do evanxeo de Lucas. Un camiño que se converte en sinal de contradición. En Xerusalén vivirá a morte; pero tamén alí, na mesma Xerusalén, na resurrección, mostrarase a grandeza e a fondura do Deus que envía ao seu Fillo para ser coma nós. A resurrección é, xa que logo, o triunfo, a esperanza, o punto de chegada dun camiño duro, difícil e cheo de dificultades. Nós hoxe tamén, coma Xesús, poñémonos en camiño cara esa Xerusalén que nos levará da mesa da fraternidade ao triunfo da Noite Santa da vida, pasando pola tristura e o desacougo da Paixón do Venres Santo. Dispoñámonos, poñendo o mellor de nós, a comezar esta andaina de salvación e esperanza. ACOLLENDO A BENDICIÓN DE DEUS Señor, sabénd...