Ir al contenido principal

Aninovo 2009

COMBATER A POBREZA, CONSTRUÍR A PAZ

BENDICIÓN AO COMEZO

¨     Que Deus nos bendiga todos os días do ano

¨     Que Deus nos sorría todos os días do ano

¨     Que Deus se fixe en nós todos os días do ano

¨     Que Deus nos conceda a súa paz todos os días do ano

Pórtico

Sempre que comezamos algo novo, comezamos con moita ilusión, con bos propósitos pero sobre todo coa alegría de poder rematalo. Así pasa cando comezamos o novo ano. Un ano que sementamos de ilusión; pero que ten moitos días por diante e corremos o perigo de desfalecer, de esquecernos do novo e volver á rutina diaria, coma ese xoguete novo que pasa febreiro e o deixamos arrinconado para xogar cos de sempre.

A celebración de hoxe, na xornada da paz, é unha chamada a que poñamos todas as nosas ilusións e as nosas forzas en continuar o proxecto de Xesús. Un proxecto que se renova dia a día e ano a ano. Deixemos atrás o que nos estorbou e collamos folgos renovados, coa bendición e a paz do Señor.

 Perdón

Ø Porque pechamos os ollos, os oídos e o corazón diante de tantas pobrezas do noso mundo, SEÑOR DANOS A TÚA PAZ.

Ø Porque moitas veces os demais buscan agarimo e comprensión en nós e so atopan malhumor e palabras baleiras. CRISTO, DANOS A TÚA PAZ.

Ø  Polas veces en que non deixamos medrar e madurar ás persoas e cremos que con controlalas, quitándolles a súa liberdade, serán mellores. SEÑOR, DANOS A TÚA PAZ.

 

Remuíño

·         O Señor te bendiga: Empezar un novo ano é sempre unha bendición. Bendición porque temos unha oportunidade mais de manifestar, coa nosa vida, a vida que nos trouxo Xesús. Aceptada dende o don, dende a gratuidade, dende sentirnos pouco diante de tanta grandeza, diante dun Deus que se fai pobre para enriquecernos, que se fai pobre para que nós o aceptemos como é. Aceptar esta bendición, abrirnos a Deus, é deixar que el nos acompañe, que alumee o noso camiño, que nos aconselle, que nos anime e sobre todo, deixarnos querer por El. Aceptar a bendición de Deus é ter paz no noso corazón, é ser a súa c canle no medio dos nosos irmáns e irmás. Aceptar a bendición de Deus é ser nos mesmo. Neste tempo que nos toca vivir, cómpre, máis que nunca que nós tamén sexamos bendición: coas nosas actitudes de respecto, de diálogo, de solidariedade; coas nosas palabras de ánimo, de agradecemento, de ánimo, de amor, cos nosos feitos. Seremos bendición se valoramos a vida, especialmente a máis desfavorecida, a que pasa pola enfermidade, polo abandono, pola ancianidade. Oxalá que ao longo deste ano que comezamos todo encontro co irmán e a irmá sexa unha bendición, para ir construíndo entre todos o don que Xesús nos trae: a paz.

·         A paz, unha bendición: Todas as persoas estamos chamadas a unha grande tarefa: construír un mundo no que reine a paz. Dende as persoas que teñen maior responsabilidades nos gobernos, ata os que estamos hoxe aquí. Dende o ámbito primeiro, dende o persoal, pasando pola familia, polo traballo, pola parroquia, polo pobo,… debemos ser sementadores da paz que nos trae Xesús... Pero non poderemos sementar a paz se a nosa vida non vive nela. Se verdadeiramente o noso actuar e o pensar van unidos, se somos auténticos no noso proceder. Se no noso ser cristiáns, a fe abarca toda a nosa existencia e non se reduce a compartimentos estancos…Só así poderemos sementar paz na familia, no traballo. E paz non so como ausencia de violencia, senón a paz que fai posible unha convivencia en liberdade, en respecto, logrando a igualdade de tod@s. Para esta tarefa contamos co apoio de Deus. El non naceu para asoballar, nin para frustrar as expectativas humanas, senón a dar plenitude. Dende o respecto, o diálogo, a delicadeza e o amor, logrou mostrar a paz verdadeira e nós, os seus seguidores estamos chamados a seguir o camiño que El nos abriu.

·         Combater a pobreza, construír a paz: Pero, como poderemos falar de paz cando moitas persoas viven en condicións de extrema pobreza, cando a fenda entre ricos e pobres é cada vez máis grande?. Combater a pobreza implica traballar pola globalización en todos os seus aspectos, non só no económico. Desgraciadamente, o noso mundo está cheo de pobrezas materiais e inmateriais: enfermidades, falta de acceso á cultura, non respecto da dignidade das mulleres e dos nenos, conflitos bélicos, crise alimentaria… que nos chaman a saír de nós mesmos, a deixarnos de mirar o embigo para poñernos mans á obra e traballar polo ben común, vivindo fondamente a fraternidade e sabendo que só se constrúe a paz se se asegura o desenvolvemento. Porque como nos di o Papa na súa mensaxe de Aninovo, combater a pobreza é construír a paz. Este pode ser un bo reto e un bo compromiso para este ano que hoxe comezamos.

Oración da comunidade

Ao comezar este novo ano, pidámoslle ao Señor que verta as súas bendicións sobre todos nós e nos conceda o que lle pedimos con fe. Respondemos:

QUE ENTRE TODOS CONSTRUAMOS A PAZ

v Pola Igrexa, para que o compromiso de todos os que a formamos de amosar ao Neno que nace con humildade, pobreza e amor, sexa unha proposta humanizadora, solidaria e fraterna, no medio do mundo, OREMOS.

QUE ENTRE TODOS CONSTRUAMOS A PAZ

v Polas nosas comunidades, para que esteamos ao carón das persoas que pasan por dificultades: desempregados, persoas que traballan en condicións precarias, por aquelas que perderon a seres queridos, polas que pasan por rupturas familiares, polas que teñen medo ao futuro, polas que se senten soas, e así sexamos para elas bendición de Deus, OREMOS.

QUE ENTRE TODOS CONSTRUAMOS A PAZ

v Por todos nós, que comezamos este novo ano 2009, para que o fagamos con ilusión renovada, con esperanza no futuro, confiados en que o Señor hanos alentar e acompañar,para que con tódalas persoas fagamos posible unha convivencia cordial e fraterna, OREMOS.

QUE ENTRE TODOS CONSTRUAMOS A PAZ

Grazas Señor, porque segues a bendicir a nosa vda coa paz. Que entre todos fagamos extensible a túa bendición a tódalas persoas. PXNS

 

Para a reflexión

Deséxoche, no comezo dun novo ano:

Que Deus te mire e te envolva.

Que Deus alegre o teu corazón.

Que te encha de paz e de alegría.

Que che dea sabedoría para entender a vida como entrega.

Que che dea novidade para facer de cada día algo novo, non unha triste rutina.

Que te encha de forza nos días grises e de cansazo.

Que che dea tanto amor que non midas a entrega.

Que che conceda delicadeza para facer do amor «detalles de amor».

Que che dea sensibilidade para ler os murmuios secretos do corazón.

Que sexa o teu horizonte e a túa fonte.

Deséxoche:

Que Deus Pai e Nai, recree cada día a túa vida.

Que Deus Fillo, sande e cure as feridas que te encerran en ti mesmo.

Que Deus Espírito Santo, avive en ti todo o que Xesús nos dixo e nos deixou como signo de Vida Nova.

Deséxoche:

Que todos estes desexos poidan ser unha realidade na vida de cada día.

Cantos

  •   Panxoliñas

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2025

  MENTRES HAXA PERSOAS, HAI ESPERANZA CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) o     LECTURAS:  Ti es o pan do ceo (Nº 33) o     OFERTORIO:  Quédate, Señor, connosco (Nº 63) o     COMUÑÓN:  O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Festa da mesa preparada para compartir. Festa da mesa que acolle, reúne, escoita e acompaña. Festa da comuñón e non da soidade. Festa que nos urxe a camiñar; pero non de calquera xeito, senón polo camiño da, esperanza que, neste ano xubilar, cobra un sentido especial para as persoas cristiás, converténdose en camiño para peregrinar na súa procura, e tamén para sandar o sufrimento de tantas persoas que loitan por atopar unha saída á súa dor. O camiño da esperanza é sempre un camiño de busca. Unha busca que nos convida a ser persoas portadoras e sementadoras da bondade e da tenrura de Deus, ese Deus que h...

Epifania 2025

A ESTRELA DE DEUS GUÍA O CAMIÑO CARA Á BELÉN DA SINXELEZA CANTOS:  Panxoliñas OLLOS ABERTOS Paz e ben. Hoxe é un día máxico e de maxia. Máxico porque Deus móstrasenos a toda a humanidade, sen distincións. El non repara na nosa condición social, na cor da nosa pel, no noso xénero ou na nosa idade. El é man aberta que acolle e abraza sen exclusións de ningún tipo. Pero tamén é día de verdadeira maxia, para pequenos e grandes: a maxia da ilusión e da capacidade de sorprendernos pola estrela do Señor, que guía a nosa vida. Con esta invitación a non perder nunca a maxia da ilusión, comecemos a nosa celebración de hoxe. CORAZÓN MISERICORDIOSO Señor, inda que Ti nos invitas á maxia da ilusión, nós confundimos o camiño e andamos no pesimismo, por iso che dicimos, SEÑOR, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, Ti non cansas nunca de dicirnos que só quen ten capacidade de sorprenderse seguirá fiel no teu vieiro, por iso che pedimos, CRISTO, QUE NOS ABRAMOS Á MAXIA DO TEU AMOR. Señor, pol...

Ascensión 2025 C

  7º Domingo de pascua. Ascensión.2025 A ASCENSIÓN:  ATRÁS QUEDARON OS CENÁCULOS NOS QUE ESCONDERSE E APARTARSE DO MUNDO CANTOS · Entrada.- Con ledicia vimos ( 3 ) · Lecturas.- Cantade ao Señor ( 23 ) · Ofertorio.- Cantádelle ao Señor ( 33 ) · Comuñón.- Señor Xesús bendito sexas (52) ABRÍNDONOS AO ESPÍRITO A Ascensión do Señor é a festa coa que Xesús nos quere transmitir que unha vez que El xa non está correspóndenos a nós perder os medos, saír da casa e anunciar no medio do mundo a forza, sempre alentadora e esperanzada, da súa mensaxe. El chámanos a ser testemuñas de toda a alegría rebordante que nos ofrece coa súa Boa Nova, porque xa non é tempo de esconderse e laiarse. Agora comeza o tempo do compromiso, da presenza activa e non excluínte, no medio do mundo. E sempre desde alí onde esteamos. Atrás quedaron os cenáculos nos que esconderse e apartarse do mundo. El farase presente se nós, co noso actuar e coa coherencia e honestidade de da nosa palabra, o facemos presente. CU...