PARA NON FORMAR PARTE DUNHA SOCIEDADE ANÓNIMA
PÓRTICO
No medio da noite escura da humanidade, no medio da opresión e da marxinación, no medio do duro traballo preciso para vivir, no medio do acontecer dun pobo e dunhas vidas, ao longo das interminables horas nas que unhas persoas coidan, limpan, conducen, gardan... e outras permanecen insomnes, Deus fáisenos presente para traernos a paz, a ledicia, a salvación.
Hoxe, neste día de Nadal, estamos chamd@s a descubrir que o nacemento de Xesús ten plena actualidade, que non é algo pasado. Hoxe é o momento oportuno no que Deus se nos ofrece coma Boa Nova, coma ledicia, xustiza e paz!. Hoxe, aquí, agora, neste preciso instante.
Baixo o lema “Se non queres formar parte dunha sociedade anónima, coñece e escoita aos teus veciños”, celebramos hoxe a campaña de Cáritas. Que o Neno que acaba de nacer, nos axude a traballar en rede para humanizar a nosa sociedade tan deshumanizada.
O PERDÓN
Os soños proféticos cúmprense plenamente co nacemento de Xesús. É o triunfo da luz sobre as tebras, da liberdade sobre a opresión, da alegría sobre a tristura, da paz universal. O nacemento dun neno significa sempre alegría e esperanza... e o Neno que vén de nacer é Príncipe da paz, que defenderá aos pobres, establecerá a xustiza e saciará as nosas fames de Deus. Pero é un nacemento marcado pola marxinación e a pobreza. O Salvador do mundo non atopa sitio para nacer, o dono de todas as cousas precisa dos agasallos dos pastores.
Pasaron moitos anos... pero segue a pasar o mesmo. Non é difícil atopar ao Neno na noite de Nadal. O difícil é continuar o encontro, convertelo en punto de orientación da vida enteira, seguir atopando a alguén que xa non está en Belén, senón neste noso mundo de internet, illamento, murallas, consumismos, soidade e deshumanización. O difícil é deixar que acampe entre nós cada día, acollelo, aceptalo coma eixo e motor.ç
Por iso temos que seguir buscándoo. e a nós, aprendices de buscadores, séguesenos a dar o mesmo sinal: “Atoparedes a un neno envolto en cueiros e deitado nunha manxadoira”. E os nosos ollos desconcértanse, porque están afeitos a deterse no que brilla, no que chama a atención, no que se anuncia... e agora teñen que descubrir ese sinal que está na penumbra do pequeno e do escondido. O noso corazón estremécese, pois presinte que terá que facerse máis sensible, xa que a un neno hai que achegarse desde a tenrura e non desde o poder, desde o desarme e non desde a agresividade, desde a esperanza e non desde a desilusión. Os nosos pés resístense, pois teñen que poñerse en marcha cara ás periferias, deixando o andazo e saíndo ao encontro de quen está perdido. A nosa fe séntese débil, pois pedímoslle que crea que por debaixo de tantas vidas endurecidas, baleiras, engurradas e rotas, hai un neno perdido á espera de que alguén recoñeza a súa presenza. O noso orgullo séntese ameazado, pois para atopar a este neno non hai que subir, senón baixar; non hai que poñerse títulos, senón ser sinxelo; non hai que mandar, senón amar.
Pero apesares de todo, o neno que tod@s levamos dentro relouca de ledicia, impulsándonos a recobrar a inocencia, que consiste en seguir esperando e confiando máis alá de todas as decepcións, porque Deus segue, coma sempre, xunta nós e ámanos.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
A Ti, Pai, que tanto amaches ao mundo que lle deches ao teu Fillo, dicímosche confiadamente:
PARA A REFLEXIÓN
Unha vez máis tes, onda ti, de balde, o Nadal.
Coma outros moitos anos desde que es consciente
el pasará, onda ti, tal como es, sen disfraces.
Que raro se nos fai!
Chamará á túa porta con suavidade ou inoportunamente,
coma outros moitos anos, esperando escoitar a túa voz,
voz de traballo, voz de rúa,
voz de ledicia ou de dor,
forte ou suave,
a túa, sen disfraces.
Que raro se nos fai!.
Non che pedirá nada,
porque a pesares de que o quere todo,
quéreo de balde, entendes?.
Que raro se nos fai!.
Nadal para ti se soñas e compartes,
se camiñas e te encarnas, coma el,
xunto aos que nada teñen.
Nadal para ti, se aínda te atreves,
coma os primeiros cristiáns,
a dicir cada día:
“Gloria a Deus no ceo e paz na terra aos homes e mulleres que El quere tanto”.
CANTOS
Panxoliñas
PÓRTICO
No medio da noite escura da humanidade, no medio da opresión e da marxinación, no medio do duro traballo preciso para vivir, no medio do acontecer dun pobo e dunhas vidas, ao longo das interminables horas nas que unhas persoas coidan, limpan, conducen, gardan... e outras permanecen insomnes, Deus fáisenos presente para traernos a paz, a ledicia, a salvación.
Hoxe, neste día de Nadal, estamos chamd@s a descubrir que o nacemento de Xesús ten plena actualidade, que non é algo pasado. Hoxe é o momento oportuno no que Deus se nos ofrece coma Boa Nova, coma ledicia, xustiza e paz!. Hoxe, aquí, agora, neste preciso instante.
Baixo o lema “Se non queres formar parte dunha sociedade anónima, coñece e escoita aos teus veciños”, celebramos hoxe a campaña de Cáritas. Que o Neno que acaba de nacer, nos axude a traballar en rede para humanizar a nosa sociedade tan deshumanizada.
O PERDÓN
- Vén Xesús para ensinarnos a ser pobres, e nós facemos do seu nacemento unha festa consumista e despilfarradora, SEÑOR, PERDOA POR NON TER O TEU BERCE PREPARADO.
- Vén Xesús para ofrecernos a súa paz, e nós rivalizamos e dividímonos, CRISTO, PERDOA POR NON TER O TEU BERCE PREPARADO.
- Vén Xesús para compartir connosco a súa divindade e nós permitimos que moitas persoas vivan en condicións infrahumanas, SEÑOR, PERDOA POR NON TER O TEU BERCE PREPARADO.
Os soños proféticos cúmprense plenamente co nacemento de Xesús. É o triunfo da luz sobre as tebras, da liberdade sobre a opresión, da alegría sobre a tristura, da paz universal. O nacemento dun neno significa sempre alegría e esperanza... e o Neno que vén de nacer é Príncipe da paz, que defenderá aos pobres, establecerá a xustiza e saciará as nosas fames de Deus. Pero é un nacemento marcado pola marxinación e a pobreza. O Salvador do mundo non atopa sitio para nacer, o dono de todas as cousas precisa dos agasallos dos pastores.
Pasaron moitos anos... pero segue a pasar o mesmo. Non é difícil atopar ao Neno na noite de Nadal. O difícil é continuar o encontro, convertelo en punto de orientación da vida enteira, seguir atopando a alguén que xa non está en Belén, senón neste noso mundo de internet, illamento, murallas, consumismos, soidade e deshumanización. O difícil é deixar que acampe entre nós cada día, acollelo, aceptalo coma eixo e motor.ç
Por iso temos que seguir buscándoo. e a nós, aprendices de buscadores, séguesenos a dar o mesmo sinal: “Atoparedes a un neno envolto en cueiros e deitado nunha manxadoira”. E os nosos ollos desconcértanse, porque están afeitos a deterse no que brilla, no que chama a atención, no que se anuncia... e agora teñen que descubrir ese sinal que está na penumbra do pequeno e do escondido. O noso corazón estremécese, pois presinte que terá que facerse máis sensible, xa que a un neno hai que achegarse desde a tenrura e non desde o poder, desde o desarme e non desde a agresividade, desde a esperanza e non desde a desilusión. Os nosos pés resístense, pois teñen que poñerse en marcha cara ás periferias, deixando o andazo e saíndo ao encontro de quen está perdido. A nosa fe séntese débil, pois pedímoslle que crea que por debaixo de tantas vidas endurecidas, baleiras, engurradas e rotas, hai un neno perdido á espera de que alguén recoñeza a súa presenza. O noso orgullo séntese ameazado, pois para atopar a este neno non hai que subir, senón baixar; non hai que poñerse títulos, senón ser sinxelo; non hai que mandar, senón amar.
Pero apesares de todo, o neno que tod@s levamos dentro relouca de ledicia, impulsándonos a recobrar a inocencia, que consiste en seguir esperando e confiando máis alá de todas as decepcións, porque Deus segue, coma sempre, xunta nós e ámanos.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
A Ti, Pai, que tanto amaches ao mundo que lle deches ao teu Fillo, dicímosche confiadamente:
QUE NON CONVIRTAMOS O NADAL NUN ANTROIDO CONSUMISTA
- Para que sexamos e vivamos coma verdadeir@s fill@s teus e coma verdadeir@s irmáns, OREMOS.
QUE NON CONVIRTAMOS O NADAL NUN ANTROIDO CONSUMISTA
- Para que os responsables dos pobos estean abert@s ás necesidades doutros pobos, considerando o mundo coma unha verdadeira aldea global, OREMOS.
QUE NON CONVIRTAMOS O NADAL NUN ANTROIDO CONSUMISTA
- Para que a Igrexa sexa fermento dunha sociedade máis humana e máis divina, vivindo a verdadeira comuñón entre todos os que nos dicimos cristiáns, OREMOS.
QUE NON CONVIRTAMOS O NADAL NUN ANTROIDO CONSUMISTA
- Para que sexamos comprensivos e compasivos, acolledores e solidarios, capaces de superar individualismos e clasismos, OREMOS.
QUE NON CONVIRTAMOS O NADAL NUN ANTROIDO CONSUMISTA
Concédenos, Pai, ser testemuñas da presenza de Xesús entre nós. PXNS. AMÉN.PARA A REFLEXIÓN
Unha vez máis tes, onda ti, de balde, o Nadal.
Coma outros moitos anos desde que es consciente
el pasará, onda ti, tal como es, sen disfraces.
Que raro se nos fai!
Chamará á túa porta con suavidade ou inoportunamente,
coma outros moitos anos, esperando escoitar a túa voz,
voz de traballo, voz de rúa,
voz de ledicia ou de dor,
forte ou suave,
a túa, sen disfraces.
Que raro se nos fai!.
Non che pedirá nada,
porque a pesares de que o quere todo,
quéreo de balde, entendes?.
Que raro se nos fai!.
Nadal para ti se soñas e compartes,
se camiñas e te encarnas, coma el,
xunto aos que nada teñen.
Nadal para ti, se aínda te atreves,
coma os primeiros cristiáns,
a dicir cada día:
“Gloria a Deus no ceo e paz na terra aos homes e mulleres que El quere tanto”.
CANTOS
Panxoliñas
Comentarios