NON TODAS AS UVAS DA PARRA SON BOAS.
APRENDAMOS A SELECCIONAR
Pórtico
Agora que o tempo da vendima chega ao seu remate, as lecturas deste domingo lémbrannos algo que xa tod@s nós sabemos e mesmo experimentamos moitas veces: non por haber moita cantidade dunha cousa, significa iso que a súa calidade sexa directamente proporcional á cantidade. E algo así nos está a pasar tamén na Igrexa. Levados polo impulso de ter que ser moitos, resulta que acabamos perdendo a calidade do que supón e significa querer ser seguidor de Xesús, que non bautizados, no mundo de hoxe. Durante moito tempo, tamén agora, inda que menos, estivemos preocupados pola cantidade: ser moit@s era o que marcaba a pauta de que as cousas ían ben e se facían como é debido, pero o paso do tempo foi pondo todo no seu sitio: non é tan importante ter moitos bautizos, canto que os que se bautizan aprendan a vivir desde o camiño que marca o evanxeo; tampouco é importante casar pola Igrexa, senón vivir os valores que presenta o Evanxeo no compartir a vida, comunidade de vida e amor, do home e a muller desde a igualdade, a colaboración, a responsabilidade compartida... e poñéndoo todo ao abeiro de Deus, de xeito, que xa non importa que sexamos moit@s ou enchamos as igrexas, senón que sexamos seguidores convencidos, ledos e cheos de esperanza, e claro, isto, acostumados como estamos a recibir mensaxes de triunfalismo, xa non nos gusta tanto nin estamos tan dispostos e entendelo e asumilo. Que é senón o triunfalismo da XMX?. Que queda despois ?. Coidemos a viña,. non buscando moita uva, senón a súa mellor calidade.
Perdón
- Polo noso conservadorismo de querer seguir dependendo de fórmulas e tradicións, que non alimentan o seguimento nin invitan á sinceridade evanxélica, SEÑOR, QUE COIDEMOS AS UVAS DA TÚA VIÑA.
- Polas veces en que non sacamos partido dos talentos que nos das e incluso somos quen de criticar a dos demais, CRISTO, QUE COIDEMOS AS UVAS DA TÚA VIÑA.
- Por ter renunciado a comprometernos, propoñer, defender e traballar por opcións, proxectos e plans máis humanos e humanizadores, SEÑOR, QUE COIDEMOS AS UVAS DA TÚA VIÑA.
REMUÍÑO
- Esta claro que as nosas actuacións, as nosas palabras, os nosos comportamentos... responden ás nosas convicións morais. Facemos, dicimos e actuamos segundo nos parece que é moralmente xusto. Pero... esta moral presente en todas as persoas é a mesma?, poderíamos falar de principios morais comúns a todas as persoas?, a que nos estamos a referir cando falamos de moral cristiá?. Se analizamos ben o sentir común de moitos cristiáns, decatarémonos de que cos seus feitos dan a entender que a moral cristiá é unha moral que esixe cousas moi afastadas da vida cotiá. As cousas ordinarias, as realidades diarias, as tarefas e as implicacións sociais ou persoais… quedan fóra desta moral, que, para eles, é outra cousa.
- Así, moitos pensan que as obrigacións das leis de tráfico son unha cuestión civil; pero non moral. Outros tentan defraudar e mesmo defraudan a facenda na súa declaración da renda, porque isto, como ben sabemos, non ten que ver en absoluto coa moral cristiá. Tamén os hai que andan a cargarse o medio ambiente botando lixo, contaminando ríos e regatos, queimando sen control.... pero iso é alleo ás nosas convicións morais. A corrupción administrativa e xurídica, as recomendacións de calquera tipo, o tráfico de influenzas, as inxustizas nos procedementos administrativos e legais tan comúns no noso mundo e nos nosos días, teñen como protagonistas a cristiáns que din ter a conciencia tranquila, porque... a moral é outra cousa. As relacións laborais (cheíñas de abusos), o compromiso político, o paro, a fame no mundo, o subdesenvolvemento… son cuestións irrelevantes desde o seu punto de vista, porque… a moral cristiá refírese a outras cousas.
- O resultado?. Un auténtico caos. Moitos cristiáns acúsanse compunxidos de faltar á Misa un domingo, mesmo de ter actuado contra do sexto mandamento; porque é a estes dous aspectos ou a dun deles aos que relegan a moral cristiá. Así, non consideran inmoral explotar aos demais, non tomar en serio o seu compromiso, non coidar o medio ambiente, non formarse máis alá do cristianismo infantil no que están situados, non dar testemuño, non compartir bens e talentos, non participar na vida da Igrexa…
Por iso, as palabras de Paulo que vimos de escoitar, poden conmover as nosas conciencias. Xesús trouxo o anuncio dun Reino novo, que ten en conta todo o que é bo, nobre, belo, xusto, verdadeiro, amable… O día no o que teñamos en conta, ganará moito prestixio a moral cristiá.
- Porque hoxe a Palabra que vimos de proclamar invítanos a que miremos desde os ollos da igrexa, non coma garante e única intérprete do que escoitamos, senón desde unha actitude de autocrítica. Quen son hoxe os fariseos e os hipócritas?. Pois pode ser a Igrexa, desde o seu pouco fundamento e o seu moito fundamentalismo. Cantas veces maltratamos no nome de Deus e da Igrexa a tantas persoas, tantas opinións, tantas verdades ou inspiracións do Espírito, caendo nun uniformismo, nunha cerrazón de cabeza que só busca seguridades e non aventuras, escapar da realidade e non compartila coas demais persoas. Teñamos en conta que se non somos quen de dar respostas aos grandes interrogantes de hoxe e ás persoas, poderemos ser relegados desta tarefa, xa que é Deus quen manda obreiros e non somos nós os donos e os que decidimos quen vai ou quen sae, moitas veces botado inxustamente. Que nunca caiamos na tentación de erixirnos nós en xuíces e pola contra sexamos os primeiros en traballar areo na viña do mundo.
- Porque…non nos enganemos. Deus segue a enviar profetas, voces inconformistas que piden un cambio na humanidade e na Igrexa. Voces que nós esquivamos de moitos xeitos: difamando, acusando, excluíndo, ignorando, desprezando, burlándonos …mentres defendemos un cristianismo cómodo, egoísta, clasista e tranquilo que nos permita vivir sen sobresaltos e nos asegure a salvación.
A que esperamos para ir traballar na viña do Señor?. Hoxe é un bo momento para comezar.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Señor, porque queremos traballar na túa viña para que dea bos froitos, dicimos xunt@s:
QUE O FROITO DA VIÑA SEXAN AS NOSAS BOAS OBRAS
- Para que na Igrexa descubramos que os froitos da viña non están na fidelidade da ortodoxia, senón na capacidade de ofrecer o amor a quen se sente so, enfermo, empobrecido ou excluído, OREMOS.
QUE O FROITO DA VIÑA SEXAN AS NOSAS BOAS OBRAS
- Para que nas nosas comunidades dixemos de laiarnos de que somos poucos ou de que moitos non veñen, e comecemos a mostrarlles, por medio do noso xeito de facer as cousas, a nosa alegría e o noso modo de buscar canto nos achega, e non o que nos afasta, OREMOS.
QUE O FROITO DA VIÑA SEXAN AS NOSAS BOAS OBRAS
- Para que cada un/ha de nós espertemos do soño dunha fe morta, ritualista, lercha e ao servizo da nosa preguiza, OREMOS.
QUE O FROITO DA VIÑA SEXAN AS NOSAS BOAS OBRAS
Señor, que tomemos en serio o traballo de facer que a túa viña dea os mellores froitos por medio das nosas obras sinceras, sinxelas e xeradoras de esperanza. P.X.N.S. Amén.
REFLEXIÓN
Señor, dámosche grazas porque contigo e a través de ti, imos comezar este día. Ensínanos a comprender que na túa viña existen moitas actividades que cada un de nós podemos facer.
Ensínanos a comprender e discernir, en cal actividade queres que nós participemos, para que desa maneira poidamos servirte e servir á humanidade, á sociedade, deixando a un lado aquelas actividades que non son do teu agrado.
Ensínanos tamén a orar, para poder comprender e discernir onde podemos verte e atoparte?. Por iso, Señor, nesta mañá preguntámonos: Por que rezar neste recuncho escuro do templo ,de portas pechadas?.
Abre os teus ollos e mira: o teu Deus non está diante de ti: Está onde está o labrego a traballar a terra. Está ao longo da rúa onde traballa o canteiro. Está baixo o sol e baixo a choiva, está El con eles. E os seus vestidos están cubertos de po. Quita ese manto sagrado e baixa, coma el, ao terreo cheo de po. Amen .
CANTOS
- ENTRADA:Que ledicia a miña
- LECTURAS: Benaventurados
- OFERTORIO: Na nosa terra
- COMUÑÓN: Acharte presente
Comentarios