A BO ENTENDEDOR....
PÓRTICO
Resúltanos
difícil conxugar o que nos di a Palabra que proclamamos coa vida que vivimos.
Temos moi claro que Xesús fálanos de paz, amor, xustiza, perdón... pero nós
empeñámonos en vivir no enfrontamento, o odio, a inxustiza ou o rancor.
Ata cando vai ser así?. Deixemos de ser teóricos do
Reino, para comezar a ser vida, onde o corazón saiba amar, a cabeza descorrer e
as mans traballar.
Que a nosa oración comunitaria de hoxe nos axude a
conseguilo.
O PERDÓN
- Por todas as veces nas que non quixemos unir o que rezamos e o que vivimos, SEÑOR, AXÚDANOS A CAMBIAR
- Por todas as veces nas que renunciamos a vivir a fraternidade, empeñándonos en buscar o enfrontamento, CRISTO, AXÚDANOS A CAMBIAR
- Por todas as veces nas que somos teóricos do Reino, vendedores de fume, sen comprometer a nosa vida no teu seguimento, SEÑOR, AXÚDANOS A CAMBIAR
REMUÍÑO
Pouco a pouco, o avance da ciencia e da técnica vannos
facendo crer que as persoas podémolo todo, que elas respostan a todas as nosas
preguntas e non hai ningún interrogante que se lle resista. Dun xeito
equivocado, cremos que Deus é alguén de quen podemos prescindir, pois somos
persoas autónomas, maduras e libres que non precisan de Deus na súa vida. Pero
paradoxalmente a isto, atopámonos que cada vez son máis as persoas que recorren
a magos, adiviños, astrólogos... buscando respostas no medio dunha sociedade
tan avanzada como triste. Porque si hai dúas características que definan a nosa
sociedade son: crispación e tristura. Desgrazadamente, o progreso técnico non
sementou igualdade, xustiza, respecto... senón que, pola contra, cada día
medran máis o desamor e a desconfianza diante de todo e de todos. Poderemos
entón prescindir daquel que se presenta como sentido, paz, acollida,
misericordia.... AMOR?.
*
Pois só sabendo vivir a vida como experiencia de
fraternidade, poderemos entender a mensaxe dun Deus que en Cristo nos fai
irmáns e irmás, o que esixe de nós saír da indeferenza e do egoísmo que nos
levan a preocuparnos e mirar só para o noso embigo para abrírmonos á ocuparnos
e preocuparnos polo que lle pasa a quen comparte con nós o camiño da vida. Que
ben o entendeu Paulo e que ben llo transmite a Filemón cando lle pide unha
segunda oportunidade para o seu escravo Onésimo, facéndolle ver que o tempo dos
prexuízos é algo pasado, que temos que acoller a todos, que temos que servir a
todos; pois “por riba das nosas distancias hai unha fe que nos une” e que nos
invita a non esquecer que todos temos a mesma dignidade.
*
Porque tal e como nos lembra Xesús no evanxeo que vimos
de proclamar, ser discípulo conleva unha vida chea de riscos. Por iso antes de
dar un si que vai cambiar e orientar a nosa vida, cómpre examinar paseniñamente
os pros e as contras e decidir en consecuencia. Calcular os gastos é un elemento
de todas as invitacións a entrar no Reino. Non podemos actuar por arroutadas,
senón que temos que reflexionar, ponderar, examinar a nosa realidade persoal.
Non se constrúe como é debido nin se traballa con posibilidades de éxito se non
se coñecen os efectivos. O seguimento de Xesús non pode, entón, depender dun
impulso fácil, dunha necesidade de seguridade, dunha herdanza e moito menos
dunha rutina. Non é un xogo. Tampouco un conxunto de verdades nin unha
colección de dogmas. É unha decisión que non se pode facer á lixeira. É unha
resposta persoal, situada no aquí e agora concreto... por iso é tamén unha
resposta realista, que ten en conta as nosas limitacións e as nosas
capacidades. El invítanos a escoller o mellor; pero, a diferenza de nós, non
obriga, só ofrece e invita. E con claridade fala dos custos... Oxalá teñamos
oídos e corazón abertos para escoitar a súa chamada e, desde unha opción
persoal, responder con coherencia... e coa vida.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Abrámonos á fraternidade do Deus amigo que nos invita a
vivila desde o esforzo de ir cambiando o corazón humano, e digamos:
QUE SEXAMOS CONSTRUTORES DE FRATERNIDADE
·
Pola Igrexa, pobo de Deus en camiño de fraternidade e
perdón, para que cant@s a formamos non esquezamos que estamos chamados a ser
sal e luz, OREMOS
QUE SEXAMOS CONSTRUTORES DE FRATERNIDADE
·
Para que desde as nosas comunidades cristiás nos
esforcemos por superar a teoría das palabras baleiras, para camiñar na vivencia
dos feitos que nos levan a vivir na igualdade, a liberdade e a fraternidade de
Xesús, OREMOS.
QUE SEXAMOS CONSTRUTORES DE FRATERNIDADE
·
Por tod@s e cada unh@ de nós, para que desde a mirada
limpa e xenerosa, saibamos descubrir que o Deus da fraternidade está nos
enfermos, os inmigrantes e nos maiores, tantas veces compañeiros do noso camiño,
Oremos.
QUE SEXAMOS CONSTRUTORES DE FRATERNIDADE
Señor,
dános azos, para superar a tentación de ser consumidores de palabras, e poder
vivir desde as actitudes que nos achegan a Ti e aos irmáns. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
O noso equipaxe será lixeiro, para poder avanzar rápido.
Teremos que deixar tras de nós a carga inútil:
as dúbidas, que nos paralizan e non nos deixan mover;
os temores, que nos impiden saltar ao baleiro contigo;
as cousas que nos encadean e nos dan unha seguridade
falsa.
Teremos que deixar tras de nós o espello de nós mesmos;
o “eu” como únicas gafas,
as nosas palabras ruidosas.
E levaremos todo aquilo que non pesa:
moitos nomes coa súa historia,
mil facianas no recordo,
a vida no horizonte,
proxectos para o camiño,
o valor que Ti nos dás,
o amor que cura e non esixe.
Ti como guía e mestre
e unha oración que te faga presente:
“A Ti, Señor, levantamos a nosa alma,
en Ti confiamos, non nos deixes.
Ensínanos o teu camiño.
Mira o noso esforzo.
Perdoa as nosas faltas.
Ilumina a nosa vida, porque esperamos en Ti”. Amén.
CANTOS
ENTRADA:
Con ledicia vimos
LECTURAS:
Contade as marabillas do Señor
OFERTORIO:
Señor Xesús
COMUÑÓN:
Eu soñei
Comentarios