Ir al contenido principal

5 Domingo TO B

HABERÁ SUFICIENTE AMOR NO MUNDO PARA REDIMIR O SUFRIMENTO E A MISERIA? 
SE TE ANOTAS TI.... SEGURO QUE SI!!!!
(XORNADA DE MANS UNIDAS)

Descarga o arquivo
ESCOITA ACTIVA

Invitados a non deixarnos levar pola inercia da pasividade e da monotonía, a fe quere ser ese alento que nos fai descubrir que non todo se compra ou se vende, que non todo está dominado polas ansias de poder, que a desesperanza non vai triunfar, que podemos e queremos compartir vivencias.

Por iso é polo que nos xuntamos aquí nesta mañá do segundo domingo de febreiro no que a ONG Mans Unidas nos fai un chamamento para que nos apuntemos á loita contra a fame. Porque a Boa nova, o Evanxeo é un sentido de ser e vivir, de facer... Un sopro de frescura que nos libera e alenta. Deixarémonos sandar e vivificar por el?.

CORAZÓN MISERICORDIOSO

  • Porque vivimos a fe coma unha pesada carga sobre os nosos ombreiros e non coma un feito liberador, SEÑOR, DANOS A TÚA LIBERACIÓN.
  • Porque en demasiadas ocasións pechamos ollos, oídos e corazón aos berros de sufrimento de tantos irmáns que camiñan ao noso carón e precisan da nosa axuda, CRISTO, DANOS A TÚA LIBERACIÓN.
  • Porque moitas veces coas nosas actitudes e palabras sementamos dor e desesperanza ao noso redor nas persoas que nos queren, SEÑOR, DANOS A TÚA LIBERACIÓN.


PALABRA ENRAIZADA

A imaxe de Xob da primeira lectura atráenos, sobre todo, porque en maior ou menor medida, tod@s nos vemos retratad@s nela. Xob perdeuno todo: fillos, posesións, saúde.... un tras doutro derrubáronse todos os seus puntos de apoio, e parece que xa non lle quedan razóns para seguir confiando. A nós, en demasiadas ocasións, tamén nos pasa, un día ou outro, o mesmo. Ben sexa porque nos asaltan a dor ou a enfermidade, porque nos fallan as persoas que considerabamos amigas, porque os problemas nos agonían... o caso é que o desalento chama á nosa porta e instálase dentro de nós, facendo que nos pechemos sobre nós mesmos. Parécenos entón que Deus se esqueceu de nós, que marchou, e ata ás veces mesmo nos preguntamos se existe.

A resposta relixiosa ao problema do mal, ao que tod@s nós somos moi sensibles, inflúe moi directamente na imaxe que nos formamos de Deus, por iso convén purificar algunhas concepcións totalmente erróneas. Velaquí algunhas:
- o mal é un castigo: Xesús intervén para curar, non para converter a un en coxo ou cego. Deus non castiga.
- o mal é un aloumiño de Deus; porque El proba a quen ama: no evanxeo non atopamos nin rastro de semellantes aloumiños.... O que fai Deus é darnos a súa forza nas probas, El nunca nos proba coa dor e o sufrimento.
- Deus quíxoo así: certamente, Deus Pai-Nai non quere o sufrimento.
- hai que ter paciencia e resignación: Deus chámanos a traballar para eliminar o sufrimento; non quere persoas resignadas pasivamente.
- Deus permíteo: Deus puxo o mundo nas nosas mans e nós somos responsables del. Non lle botemos a El a culpa dos nosos erros. El toma partido polas persoas que sofren e por aquelas que tentan aliviar o seu sufrimento.(Mt. 25, 31ss)

Fronte destas concepcións erróneas, a pasaxe do evanxeo de Marcos que vimos de proclamar, coma outras moitas, achéganos á realidade verdadeira: Xesús é liberador:
- a sogra de Pedro queda libre da súa enfermidade
- moitos outros enfermos quedan libres das súas doenzas
- moitos endemoñados quedan libres da súa escravitude
- moitas persoas reciben a Boa Nova e quedan libres de toda mala noticia

E nós?: Certamente cando estamos ben é moi doado dicirlle á xente que sofre unhas palabras ou frases de consolo, moitas veces rutinarias, frías e indiferentes, do tipo: tranquilízate, ten paciencia, cálmate, non sufras.... Así, aos amigos de Xob, que non comprendían a súa dor, resultáballes fácil xulgalo e acusalo de pecador, pois segundo a mentalidade daquela, as desgrazas viñan porque se cometía algún pecado.

Quen viviu na súa propia carne o suplicio da soedade, do sufrimento, do desánimo.... e experimentou os aloumiños de Deus, poñéndoo de novo en pé de vida, xa non pode calar. Iso foi o que lle pasou a Paulo, por iso afirma: “Ai de min se non anuncio o Evanxeo!”. Quen recibiu esta graza ten que gritalo, e ese grito é crible, porque vén de alguén que pasou antes pola proba do lume.

Neste domingo no que celebramos a Campaña de Mans Unidas contra a fame, o berro de Xob é o berro de tantos irmáns e irmás nos@s que, mergullados na pobreza e na miseria, viven sen esperanza. Ese grito é escoitado por Deus, que nos urxe a non facer oídos xordos, senón a tomar partido, pois hoxe nós somos os seus instrumentos para a liberación e a promoción. E diante deste problema cómpre que nós tomemos a iniciativa, saíndo dos nosos egoísmos e particularismos, das fronteiras artificiais que nós temos construído no mundo co que o Señor nos agasallou. Somos loitadores, non sufridores. Non o esquezamos. Haberá suficiente amor no mundo para redimir o sufrimento e a miseria?.

FRATERNIDADE ORANTE

Con agarimo, e deixándonos levar da túa invitación a compartir na oración ledicias e dificultades, poñemos a nosa vida nas túas mans e dicímosche:
  • Pola Igrexa que formamos tod@s e que tantas veces sementa dor e sufrimento na vida das persoas cargando os seus ombreiros cunha manchea de obrigas e normas; para que se libere dos seus prexuízos e saiba dar unha resposta de alento e comprensión a quen a precisa, OREMOS.
TI QUE SANDAS OS CORAZÓNS, DANOS VIDA
  • Polas nosas comunidades, para que nunca lle neguemos a tenrura e o agarimo do que están precisados aos que máis sofren: persoas enfermas, maiores, paradas, dependentes... OREMOS.
TI QUE SANDAS OS CORAZÓNS, DANOS VIDA
  • Polas persoas que, en Mans Unidas, Cáritas, ou calquera outra ONG entregan o mellor das súas vidas para que a dignidade de todos os seres humanos sexa recoñecida e valorada en todos os lugares do mundo, OREMOS.
TI QUE SANDAS OS CORAZÓNS, DANOS VIDA
  • Por cada un e cada unha de nós, para que saibamos descubrir a Deus que nos interpela nos rostros das persoas que morren de fame, nas que son escravas da dor, nas que non teñen acceso á cultura, nas que viven baixo calquera tipo de opresión, nas que están marxinadas por calquera causa, nas que ven pisoteados os seus dereitos fundamentais, OREMOS.
TI QUE SANDAS OS CORAZÓNS, DANOS VIDA

Señor, compartimos contigo esta oración comunitaria, sabendo que a pesar de que moitas veces as nosas decisións nos afunden, Ti non deixas que nos vaiamos ao fondo, rescatándonos a través das mans amigas que imos atopando no noso camiño. P.X.N.S.
Amén.

MIRADA DE ESPERANZA

Onte a ti, Señor,
diante da carne doente da persoa enferma,
diante da carne esquecida da persoa marxinada,
diante da carne esgotada da persoa anciá,
diante da carne necesitada da persoa discapacitada,
diante da carne cansada da persoa parada,
diante da carne arruinada da persoa famenta,
diante da carne sometida da persoa escrava,
diante da carne corrompida da persoa leprosa,
diante da carne aflixida da nai,
diante da carne deshabitada do mozo....
conmovéronseche as entrañas,
deuche un golpe o corazón
e non puideches quedar á marxe.

Hoxe atopámonos cunha realidade máis triste.
Fai, Señor, que os nosos corazóns se movan
para non quedarmos á marxe.
Fainos persoas compasivas e tenras,
para sermos persoas dignas
e poder sementar na historia esperanza e misericordia.

CANTO GOZOSO

  • ENTRADA: Amigos nas penas
  • LECTURAS: A túa palabra
  • OFERTORIO: Acharte presente
  • COMUÑÓN: Ide e pregoade

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

2 Pascua 2023

A paz é  camiño  de  e speranza e resurrección   ( Pódese, ad libitum, facer a aspersión no momento penitencial) Cantos •  Entrada.-  Que ledicia miña ( Nº 4 ) •  Lecturas.-   Canta   Aleluia ( Nº 21 ) •  Ofertorio.-  Recibe Señor ( Nº 31 ) •  Comuñón.-  Gracias, Señor, graciñas ( Nº 50 )   Mirada agradecida   ​ O tempo de Pascua é tempo de testemuño e esperanza compartida. O primeiro, o testemuño, vano dando os seguidores e seguidoras de Xesús a medida que van vencendo os seus medos e comezan a saír e  compartir  coa veciñanza que Cristo vive; que a súa vida foi semente de vida nova e alegría que precisaban anunciar. E é  esperanza  porque esa alegría é froito da presenza, sempre alentadora, de Xesús na súa  cotidianeidade. Xesús non é o ausente ao que se lle recorda, ao contrario, é presenza viva que fai reactivar a aqueles e aquelas que o coñeceron e acompañaron . Deste xeito pouco a pouco  foron  vencendo medos e dúbidas; deste xeito, tamén nós recibimos tamén a invitación de ser h

Vixilia Pascual 2023

       1      5)     LITURXIA DA EUCARISTÍA  ð   OFERTORIO  ð   SANTO  ð   NOSO PAI  ð   PAZ  ð   COMUÑÓN  ð   MIRADA ESPERANZADA   ð   DESPEDIDA  ð     6)     CANTO GOZOSO •         Ao prender o lume : A Cristo cantamos (Nº 110)  •         Na procesión cara o templo : Amigos nas penas  •         Lecturas  o   1º Ergo os meus ollos cara aos montes (Nº 112)   o   2º Pai, Pai, póñome nas túas mans  o   3º As túas Palabras, Señor, son espírito e vida  o 4º Benaventurados (Nº 119)  o   Canta Aleluia (Nº 21)  •         Aspersión:  A auga do Señor (Nº 124) •         Ofertorio : Sementar, sementarei  •         Santo:  Santo es ti (Nº 39)  •         Noso Pai : No camiño do amor (Nº 43)  •         Comuñón : Grazas, Señor, graciñas (Nº 50)   •         Canto final á Virxe:  Boas noites (Nº 70)      P ORQUE A MORTE FOI VENCIDA ,  FAGAMOS QUE  AS BÁGOAS SE CONVERTAN EN SORRISOS   LUME DE QUENTURA E LUZ   Ao redor do lume, que nos ofrece luz e quentura, xuntámonos no nome do Señor para comezar a cel