Pentecoste 2018 B

POR AGASALLARNOS CUNHA IGREXA POLIÉDRICA.... 

GRAZAS, SEÑOR!!!!!!!!!!!!!!

Descarga o ficheiro

O modelo está no poliedro,  

que reflicte a confluencia de todas as parcialidades,  

que nel conservan a súa orixinalidade (EG 236) 

CANTO GOZOSO 

• ENTRADA: Camiñando pola vida (Nº 9) 
• ASPERSIÓN: A auga do Señor (Nº 125) 
• LECTURAS: Manda o teu Espírito(Nº 126) 

• OFERTORIO: Eu soñei (Nº 58)  
• COMUÑÓN: Ide e pregoade (Nº 55) 

PARA NON PERDER O PASO

Moitas veces cústanos entender –e xa non digamos aceptar- que non todo o mundo pensa e actúa coma nós; sen decatarnos de que se todas as persoas foramos do mesmo equipo de fútbol, da mesma asociación, do mesmo partido político ou do mesmo sindicato, non teríamos variedade e seriamos monocromáticas.  

Este fenómeno tamén se pon de manifesto na nosa vida de fe: non nos afacemos á pluralidade, pensamos que só hai unha linguaxe para falarmos de Deus. Porén, a festa que hoxe celebramos fálanos de moitas melodías, dun poliedro que, como di Francisco, recolle a confluencia de todas as parcialidades que nel conservan a súa orixinalidade e no que nada se disolve, nada se destrúe, nada se domina, todo se integra. 

A través do don do Espírito lémbrasenos que Deus fai posible o milagre de entendérmonos non só “malia a”, senón “grazas” ás diferenzas. Que esta celebración que agora comezamos nos faga caer na conta de que é o Espírito quen anima a nosa vida e fai posible esta pluralidade dentro da unidade. 

CO CORAZÓN FERIDO 

(Dentro deste momento do perdón, se así nos parece ben, podemos asperxer á comunidade; expresando con este xesto que a resurrección de Xesús confórmanos co noso bautismo e renóvanos permanentemente). 

• • Porque non acabamos de entender que a pluralidade dentro da Igrexa é un agasallo do Espírito e unha riqueza, SEÑOR, MANDA O TEU ESPÍRITO. 
  • Porque aínda que tod@s nós fomos bautizad@s nun mesmo Espírito, ás máis das veces estamos ben lonxe de formarmos un só corpo, deixándonos levar polas divisións, CRISTO, MANDA O TEU ESPÍRITO. 
  • Porque lle prestamos pouca atención ao Espírito, que segue a mandarnos mensaxes de esperanza, invitándonos a superar a nosa estreiteza de miras, SEÑOR, MANDA O TEU ESPÍRITO. 

UNHA PALABRA QUE AGROMA 

• ESPÍRITO QUE ALENTA A NOSA VIDA: Cantas veces temos escoitado ou mesmo dito esta afirmación... Porén, qué lonxe estamos de crela de verdade, de ser conscientes disto. A chegada do Espírito prometido, cincuenta días despois da Pascua, significou para os discípulos a fin do medo, do temor, e mesmo das dúbidas... comezaron a falar. Para uns estaban bébedos; para outros, loucos; seguro que os ben pensantes pensarían que buscaban desestabilizar e crear enfrontamento e división. O de sempre. Malia iso... abríronse as portas. Hoxe nós, coma daquela os discípulos, tamén precisamos que alguén nos sacuda, que nos espabilen, porque quedamos parad@s polo medo ou o, o que ás veces é peor, polo pasotismo e pola apatía; sen deixar que este Espírito que temos recibido no bautismo cuestione a nosa vida, abrindo fiestras e portas para deixar que entre aire novo e nos refresque do noso adormecemento. Temos que deixar que varra os nosos medos: medo porque somos pouc@s, medo porque perdemos influenza na sociedade, medo porque nos agonía o futuro, medo porque non vemos o camiño claro, medo....Veña, xa está ben!!!!: Tomemos conciencia da nosa misión, superemos dificultades, deixemos atrás diferenzas, rememos na mesma dirección.... Déusenos a forza do Espírito, que se note!!!. 

• ESPÍRITO QUE NOS FAI PLURAIS NA UNIDADE: Porque o Espírito distribúe os seus dons con abundancia e xenerosidade, e estes dons non son iguais, pero compleméntanse. “Cadaquén escoitaba falar na súa lingua nai das marabillas de Deus”, dísenos hoxe na lectura do libro dos Feitos. A máis linguas non veu máis confusión, como acontecera noutro tempo en Babel, cando o home quixo ser coma Deus. En Pentecostes Deus facía posible o entendemento nas diferenzas. Pentecostes simboliza un mundo plural pero acorde, unha comunidade na que cadaquén temos unha función diferente, pero igual de importante para o ben común. Canto camiño nos queda por andar!. Porque claro, é tan tentador ser actor, non mover nin un dedo, botarlle a culpa aos demais das cousas que non se fan ou que se fan mal.... que non nos decatamos de que na Igrexa, nas nosas comunidades, tod@s estamos chamad@s a participar, ofrecendo ideas, facendo propostas e colaborando para que sexan máis vivas, abertas e renovadoras. Só respectándonos e axudándonos, como membros dun mesmo corpo, descubrirémonos complementarios e valiosos nas diferenzas. A que esperamos?. 

• ESPÍRITO QUE NOS MOVE A DAR TESTEMUÑO: E ese Espírito que quere ser para nós alento, forza, novidade... móvenos a dar testemuño. Porque se a semana pasada a pregunta que se nos plantexaba era que facedes aí parad@s?, hoxe dásenos a resposta. “Coma o Pai me mandou a min, así vos mando eu a vós”. O Espírito fai que sexamos apóstolos, testemuñas, enviad@s do Resucitado. Converte a nosa vida nun canto de acción de grazas a Deus por ternos escollido para sermos os seus instrumentos, para, coas nosas palabras e os nosos feitos, ilusionar, contaxiar, apostar porque outro mundo é posible, que hai esperanza, que o presente tamén é tempo de salvación. Non pechemos a fiestra do noso corazón e deixemos que a súa brisa esperte a nosa vida para rachar cadeas. 

DESDE A ORACIÓN COMPARTIDA 

Abríndonos á forza do Espírito, poñemos a nosa vida nas mans de Deus para que a alente e acompañe, dicindo: 

DANOS O TEU ESPÍRITO DE AMOR 

• Pola Igrexa, que como ben nos lembra Paulo, formamos tod@s @s bautizad@s, para que non deixemos que ninguén tome decisións por nós, senón que, axudad@s polo Espírito, sexamos autónomos, coherentes e adultos, OREMOS. 

DANOS O TEU ESPÍRITO DE AMOR 

• Polas nosas comunidades, para que nunca rexeitemos a quen pensa, actúa ou fala distinto, senón que valoremos estas diferenzas como agasallo do Espírito, OREMOS. 

DANOS O TEU ESPÍRITO DE AMOR 

• Por cada un e cada unha de nós, para que a nosa linguaxe sexa a da palabra, a do testemuño, a da coherencia, a da comprensión e o achegamento, a do respecto... que nos permiten comprender a todas as persoas, OREMOS. 

DANOS O TEU ESPÍRITO DE AMOR 

Grazas, Señor, por ternos dado o teu Espírito, que está sempre pronto para alentar e acompañar a nosa vida. P.X.N.S. 

PARA QUE TODOS SINTAMOS A LEDICIA DO COMUNITARIO 

Saiamos dos nosos templos 

para ser as súas testemuñas no medio do mundo!. 

Sexamos a  expresión viva da amabilidade de Deus: 

amabilidade nas nosas caras, 

amabilidade nos nosos ollos, 

amabilidade no noso sorriso, 

amabilidade na nosa tarefa cotiá e na nosa loita. 

Nós somos as súas mans para construír un mundo novo, 

onde haxa máis fraternidade e xustiza. 

Nós somos os seus beizos para anunciar aos pobres 

a boa nova da liberdade. 

Nós somos os seus pés para acudir ao lado  

de tantos moz@s e nen@s, homes e mulleres, 

que necesitan palabras e xestos de ánimo. 

Saiamos dos nosos templos! 

Vaiamos máis lonxe, 

levando a tenrura no noso actuar 

e a ledicia de canto temos celebrado. 

E fagámolo convencid@s de que o Espírito vai con nós!