Ir al contenido principal

3 Domingo TO 2020

BENAVENTURADAS AS PERSOAS QUE ESCOITAN E CUMPREN A PALABRA DE DEUS

CANTO GOZOSO

  • ENTRADA: Vinde axiña (Nº 10)
  • LECTURAS: A túa Palabra (Nº 25)
  • OFERTORIO: Ti es camiño e verdade (Nº 57)
  • COMUÑÓN: Eu soñei (Nº 58)
OLLOS ABERTOS
Hoxe celebramos, por vez primeira en toda a Igrexa, o Domingo da Palabra de Deus. Esta xornada, instituída polo Papa Francisco o pasado mes de setembro, lémbranos que o Resucitado segue camiñando no medio da súa comunidade, explicando as Escrituras coa súa vida e coa súa palabra, e convidándonos a todas e a todos nós a implicarnos na tarefa de anunciar o Evanxeo e construír Reino.
Do mesmo xeito que Xesús se trasladou cara ás fronteiras de Galilea para converterse en luz e alegría, do mesmo xeito que Paulo foi máis alá dos límites do xudaísmo, tamén nós somos convidadas e convidados a saír das nosas zonas de conforto e camiñar cara ás periferias existenciais para levar a Boa Nova a todas as persoas. E iso só poderemos facelo se somos quen de poñer o Evanxeo no centro das nosas vidas, das nosas comunidades e das nosas tarefas.
PRECISANDO DA TÚA MISERICORDIA
  • Ti, Palabra encarnada, SEÑOR, QUE ESCOITEMOS A TÚA VOZ.
  • Ti, Palabra viva, CRISTO, QUE ESCOITEMOS A TÚA VOZ.
  • Ti, Palabra creadora, SEÑOR, QUE ESCOITEMOS A TÚA VOZ.
PÉS NO CHAN
Xudea e Galilea son incompatibles. Xudea persegue a Xesús, calúmniao, intenta silencialo e, como non pode, mátao. En Xudea están os sabios, os cumpridores da lei, os poderosos, os que non poden soportar a quen proclama que tod@s somos fill@s de Deus, que non é a lei senón o Espírito o que xustifica; que non é o que se come ou se toca o que nos converte en impuros, senón o que pensamos, desexamos e sentimos; que non se fixo o home para o sábado, senón o sábado para o home; que o templo espléndido e brillante quedará baleiro e sen sentido; que Deus é un Deus cercano e próximo que espera a quen se foi do seu lado. Xudea é a institución, e séntese en perigo coa doutrina revolucionaria do Fillo de Deus. Xudea é a seguridade, a norma... e para gardala sen fisuras, non dubidará en eliminar a Xesús.
Galilea é a antítese. É o risco, a aventura, o reino que ten o amor como única norma a seguir. En Galilea comeza a aventura da salvación e desde alí Xesús chama aos seus primeiros discípulos á beira do lago. En Galilea Xesús chama e alí atopa persoas sinxelas que, sen saber moi ben a que se comprometían, deixárono todo e marcharon con el.
Hoxe tamén existen pequenas ou grandes xudeas e galileas. Hoxe tamén está a Xudea na que reina o dogmatismo, a intransixencia, o cumprimento estrito da lei; hoxe tamén están as persoas que o saben todo, seguras de todo, que pesan e miden os seus actos, contabilizando o debe e o haber; persoas que cren ter asegurado o fin feliz das súas vidas.... porque fixeron o mandado...
E está tamén Galilea. Alí non hai tanta ortodoxia nin tanto dogmatismo.... pero si que haberá misericordia. A persoa comprenderá e axudará a quen queda rezagado no camiño, mesmo a quen dubida e non está seguro. A persoa de Galilea comprenderá á muller adúltera e ao fillo pródigo; farase preguntas coma a muller samaritana na beira do pozo; intentará ser samaritana do amor, axudando a quen está caído, comprendendo a quen se sente só, levando a esperanza, o sorriso e a tenrura que veñen de Deus a tanta xente que vive na escuridade e na dor.
Hoxe, nesta primeira xornada do Domingo da Palabra de Deus, nós que temos descuberto a luz que Deus nos trae, cómpre que deixemos a Xudea artificial e subamos cara á Galilea que nos invita a descubrir a Deus lendo os sinais dos tempos, pois non debemos esquecer o que nos di Xesús: “Benaventuradas as persoas que escoitan e cumpren a Palabra de Deus”.
FRATERNIDADE ORANTE
Rezamos agora xunt@s a Deus presentando a oración comunitaria e dicindo:
QUE A TÚA PALABRA, SEÑOR, SEXA GUIEIRO NA NOSA VIDA
Para que todas as persoas bautizadas, que formamos a Igrexa, deixemos que a túa Palabra alumee as nosas tebras, cuestione a nosa vida, sacuda a nosa rutina e alente o noso camiñar, OREMOS. 
QUE A TÚA PALABRA, SEÑOR, SEXA GUIEIRO NA NOSA VIDA
Por todas as persoas bautizadas, chamadas a transmitir a Palabra de Deus, para que sempre teñamos os ollos abertos, os oídos á espreita, os pés no chan e o corazón enchoupado de misericordia, pois só así seremos quen de ler os sinais dos tempos, OREMOS.
QUE A TÚA PALABRA, SEÑOR, SEXA GUIEIRO NA NOSA VIDA
Para que a través da súa Palabra sexamos quen de descubrir, coñecer e querer a quen é Boa Nova para as persoas pobres, luz para as persoas cegas, liberdade para as persoas oprimidas, OREMOS.
QUE A TÚA PALABRA, SEÑOR, SEXA GUIEIRO NA NOSA VIDA
Pola nosa diocese de Tui-Vigo e pola nosa comunidade cristiá, para que todas as súas iniciativas e proxectos pastorais busquen levar a luz, o sal e a ledicia do Evanxeo a todos os recunchos da nosa sociedade, OREMOS.
QUE A TÚA PALABRA, SEÑOR, SEXA GUIEIRO NA NOSA VIDA
Acolle canto hoxe, Señor, poñemos ao teu abeiro, coa confianza de que nos vas acompañar nesta tarefa de converter a túa Palabra en forza para o camiño da vida. P.X.N.S. Amén. 

MIRADA ESPERANZADA
Grazas, Xesús,
por aquela decisión túa
de poñerte a andar por vilas e aldeas
para dicirlles a todas as persoas
que Deus petaba na súa porta.

E ti críalo firmemente,
intuías a Deus rebulindo no cansazo do pobo,
na esperanza de dignidade que se agochaba
en cada home ou muller que soñaba con algo novo,
para si, para as súas fillas, para os seus fillos,
para o seu pobo.

Grazas, Xesús,
porque te atreviches a dicir,
no medio de tanta relixión vella e asoballante,
que Deus sabía a graza e a liberdade,
a festa e a ledicia,
a novo,
a pan e a abundancia para todas as persoas,
a revolución e a irmandade.

Grazas, Xesús,
porque non falabas de memoria,
porque Ti mesmo sentías o que falabas,
porque Deus Nai-Pai era para Ti todo iso e moito máis.

Grazas, Xesús.
A túa historia é, pode ser, hoxe, a nosa historia.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Domund 2023

Corazóns aquecidos, Pés no camiño Cantos Lecturas.-  Misioneiro serás  ( 115 ) Entrada.-  Como che cantarei  (8 ) Ofertorio.-  Recibe, Señor  ( 31 )  Comuñón.-   Acharte presente  ( 51 ) Mirada agradecida             A Xornada Mundial das Misións, que en España chamamos DOMUND, é o día no que a Igrexa reza dun xeito moi especial pola evanxelización no mundo e lémbranos que todas e todos estamos chamados a participar activamente na misión.        Oración e axuda solidaria forman unha unión inseparable, porque como crentes non podemos rezar sen comprometernos solidariamente coas nosas accións, pero tampouco podemos facer accións solidarias se non as facemos xurdir da oración persoal e comunitaria.        Neste día, e do mellor das maneiras, a Igrexa mostra a súa universalidade sen fronteiras para tender a man e poñer o corazón, desde a mirada de Deus, en tódalas persoas que, dun cabo ao outro do mundo, o precisen. Palabra de misericordia ·        Porque son moitas as veces nas que nos fa

4 advento 2023

  Advento, tempo de Xenerosidade Sinal de Advento .- Engadimos un novo elemento ás miradas con corazón deste Advento, a Xenerosidade Cantos          Entrada.-   Volve, Señor ( 90 ) Lecturas.- Benaventurados ( 119   ) Ofertorio.-   Velaqui Señor o viño ( 37) Comuñón.-   Xesús chamado amigo   ( 89 ) Abrindo o corazón Chegamos ao final de traxecto deste tempo de Advento. Ao longo destas catro semanas fóisenos invitando a facer un fondo proceso de revisión das nosas actitudes e comportamentos. E non era calquera o que nos invitaba, foi a voz de Xoán Bautista a que nos ía marcando este camiño que tiñamos que preparar cada un e cada unha de nós de maneira repousada, tranquila, sincera e liberadora. E para que? Para poder chegar a esta noite co corazón preparado para acoller nel ao neno que chega para traernos ilusión, esperanza, xenerosidade e, por riba de todo, a salvación. É dicir, sentido e horizonte para a nosa vida. Unámonos logo par co

Transfiguracón 2023

  COS OLLOS ABERTOS E COS PÉS NO CHAN CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Vinde axiña (Nº 10) o     LECTURAS:  Escoita ti (Nº 26) o     OFERTORIO:  Déixate querer (Nº 61) o     COMUÑÓN:  Quédate Señor connosco  ESCOITA ACTIVA O medo a correr riscos é unha das cousas máis paralizantes. Temos medo ao novo, como se conservar o pasado garantira automaticamente a fidelidade ao Evanxeo. Por medo calamos cando teriamos que falar, desentendémonos cando deberiamos intervir, non debatemos temas importantes para evitar plantexamentos novidosos. Temos medo a revisar liturxias e ritos que valeron noutro tempo, pero que na actualidade non din nada. Temos medo a falar de dereitos humanos, de diversidade, a recoñecer o papel da muller dentro da Igrexa. Temos medo a poñer por riba de todo a misericordia...  Segundo o relato evanxélico, os discípulos caen por terra cheos de medo.... pero Xesús achégase e dilles –dinos-:  erguédevos, non teñades medo . Que a celebración deste domingo, a Transfiguración do Señor