BENAVENTURADAS AS PERSOAS QUE DESCUBREN
CRER, CONFESAR E AMAR COMO FOLLA DE RUTA NO CAMIÑO DA VIDA
PÓRTICO
Bo día!. A festa de
tódolos santos, a festa dos sinxelos de corazón e vida, volve convocarnos unha
vez máis neste comezo de novembro para que fagamos memoria agradecida de tantas
persoas
de tantos tempos e lugares que camiñaron como servos e servas de Deus; tantos
homes e mulleres que creron sempre que o amor era o meirande ben; de tanta
xente, dunha moitedume tan inmensa que nos enche o corazón de esperanza,
porque, coñecidos ou descoñecidos, todas aquelas persoas que hoxe celebramos
viviron o que nós queremos vivir, e por iso axúdannos e acompáñannos.
Que Deus non é de
mortos senón de vivos é unha realidade. Que Deus sigue presente no mundo por
medio da Igrexa e d@s cristiáns é unha realidade. Que moitas persoas, na súa
vida de cada día, transparentan esa presenza de Deus, a pesares das
dificultades, a dor, o rexeitamento, o sufrimento, a exclusión... é unha realidade.
A festa de hoxe lémbranos a tod@s @s sant@s, a todas esas persoas que gozan da
felicidade eterna porque souberon traer un anaquiño do ceo a terra.
Con este sentimento
de ledicia e de esperanza, comezamos a nosa celebración.
O PERDÓN
·
Porque
non somos pobres de espírito, SEÑOR,
TRANSFORMA A NOSA VIDA
·
Porque
non somos construtores de paz, XTO,
TRANSFORMA A NOSA VIDA
·
Porque
non temos o corazón limpo, SEÑOR,
TRANSFORMA A NOSA VIDA
REMUÍÑO
ö MIREI
UN MUNDO DE XENTE, DE TODAS AS NACIÓNS, TRIBOS, POBOS E LINGUAS: Na festa de todos os
santos, a Palabra, unha vez máis, volve falarnos de universalidade. E é que
Deus non cansa nunca de insistir en que El non fai distingos nin exclusións,
que para El tod@s posuímos a mesma dignidade, que chama por todos e todas nós.
O abrente está, pois, preñado de esperanza. Somos invitad@s a mirar cara
adiante e a alegrarnos, porque os plans de Deus vanse cumprindo. A nosa
contabilidade, que peca de mesquiña, non coincide coa de Deus. Hoxe celebramos
a ese mundo de xente do que se nos fala no libro da Apocalipse. Algunhas destas
persoas foron canonizadas, son coñecidas e mesmo veneradas dentro da Igrexa;
pero nesta morea de xente tamén hai persoas que non aparecen nos santorais, que
non contan nas nosas listas pero si nas de Deus. Persoas sinxelas que, no medio
das dificultades, souberon ser fieis a Deus e vivir como nos ensinou Xesús:
polo camiño das benaventuranzas.
ö CANDO
XESÚS APAREZA SEREMOS COMA EL, PORQUE O VEREMOS TAL COMO É: Porque de certo que
se collemos o camiño que Deus nos marca, atoparemos sentido para a nosa vida.
Nós, pola fe, sabemos que non camiñamos sen rumbo, que Deus é a nosa meta. A
resurrección de Xesús abriunos a porta e marcounos a orientación. Nas nosas
mans está aplicar o sentido común, fiarnos e deixarnos guiar por ela, como
fixeron ao longo da historia tantas e tantas persoas boas que pasaron polo
mundo facendo o ben e que agora están ao seu carón, participando da súa
resurrección. Por iso a festa de hoxe, a pesares de que nos lembra cemiterios e
nos deixa un pouso de tristura, é unha chamada á esperanza, á ledicia:
camiñamos cara ao encontro con Deus.
ö BENAVENTURAD@S:
Porque
se de verdade poñemos nel a nosa esperanza, traballaremos por realizar,
cadaquén no seu ambiente e segundo a súa personalidade, o sentido das
benaventuranzas. A benaventuranza dos santos foi ter aprendido a facer da súa
vida un canto de amor e servizo calado e nas máis das veces descoñecido aos
ollos dos que buscan converter as persoas en xoguetes rotos, mercadeando coas
súas vidas para gañar anunciantes. Os santos, sempre benaventurados, souberon
recoñecer e tratar coma fillos de Deus e irmáns a homes e mulleres aos que a
inxustiza, a pobreza, a exclusión, o desamor, a vinganza, as intrigas… lle
quitaron a dignidade. Pero aí estaban eles, persoas de carne e oso, coma nós
que con sinxeleza e humildade, quixeron e souberon poñer corazón, razón e mans,
para facer das vidas de cantos os necesitaban, oasis de misericordia,
igualdade, entrega e dignidade; presentando a través do seu facer o rostro do
Deus que nos quere e nos leva da man.
ORACIÓN DA COMUNIDADE
Presentámoslle
a Deus Pai as nosas necesidades e as nosas inquedanzas dicindo:
GRAZAS
POR CONTAR CON NÓS
*
Felices as persoas
con espírito sinxelo, porque delas é o Reino de Deus. Para que o Señor nos axude
a poñer toda a nosa confianza nel, sabendo valorar o sinxelo, o humilde, o belo
e o pequeno, OREMOS.
GRAZAS
POR CONTAR CON NÓS
*
Felices as persoas
que desexan que triúnfe o que é xusto e bo. Para que Deus nos axude a
traballar a prol da xustiza e a buscar o ben dos demais, OREMOS.
GRAZAS
POR CONTAR CON NÓS
*
Felices as persoas
misericordiosas, porque Deus terá misericordia delas. Para que Deus nos axude a
vivir na familia, na comunidade, na sociedade, sendo tolerantes, comprensivos e
misericordiosos, OREMOS.
GRAZAS
POR CONTAR CON NÓS
*
Felices as persoas
que teñen limpa a conciencia, porque elas verán a Deus. Para que o Señor nos axude
a ter un corazón limpo, a vivir con transparencia e a actuar sen engano e sen
dobres intencións, OREMOS.
GRAZAS
POR CONTAR CON NÓS
*
Felices as persoas
que traballar pola paz, porque Deus chamaraas fillas súas. Para que o Señor
nos axude a construír a paz, que ten como alicerces o desenvolvemento, a
verdade e a xustiza, OREMOS.
GRAZAS
POR CONTAR CON NÓS
Acompaña e anima, Señor,
esta nosa oración, para que uníndonos a cantos xa están ao teu lado, camiñemos
sempre no camiño que nos leva a resucitar contigo. P.X.N.S. Amén.
PARA A REFLEXIÓN
Felices
os pobres que combaten a pobreza non querida,
os
sinxelos que queren a terra en herdade,
os
que choran a su audacia e a súa esperanza no cárcere ou o desterro.
os
que teñen fame de pan e xustiza e sede de liberdade.
Felices
os que pensan e actúan limpamente,
os
que loitan cada día, sen descanso, pola paz,
os
que son perseguidos, por xustos e esixentes,
odiados,
porque buscan un mundo compartido, transparente,
unha
persoa liberada de verdade.
Estas
son as condicións da humana e da divina,
única
felicidade.
(Víctor
M.Arbeloa, Cantos de fiesta y lucha,111)
CANTOS
ð ENTRADA: Vinde
axiña
ð LECTURAS: O Señor é
o meu pastor
ð OFERTORIO:
Benaventurados
ð COMUÑÓN: Grazas,
Señor, graciñas
Comentarios