BENAVENTURADAS AS PERSOAS QUE TRABALLAN POLA PAZ
PÓRTICO
Bo día e Feliz Aninovo
para tod@s!!!!!!!!!!!!!!. Poderiamos dicir que son tres os eixos arredor dos
que xira hoxe a nosa celebración:
û En primeiro lugar, coma
sempre, a nosa celebración é acción de
grazas a Deus por tantas e tantas cousas: encontros, acontecementos,
oportunidades, oracións.... que pon diante de nós ao comezo dun novo ano. Reunímonos
tamén para pedir perdón por tantos
erros, tantos excesos, tantas insensibilidades, tanta falla de amor cara Deus e
cara aos irmáns. Reunímonos tamén para abrirnos
á esperanza: o futuro non está escrito. Cada día, cada hora é un talento co
que Deus nos agasalla, porque cremos no Deus das promesas, que non nos deixa
solos.
û En segundo lugar, hoxe
poñemos os nosos ollos e os nosos corazóns en María, Nai e Señora, que nos ofrece a Xesús, e pedimos o seu amparo
no novo ano que comeza.
û En terceiro lugar, celebramos
a 46 Xornada Mundial da Paz baixo o lema “Benaventuradas
as persoas que traballan pola paz”.
Deus ofrécenos, unha vez
máis, un tempo cheo de esperanza e de posibilidades. Comecemos a sacarlle
partido desde agora xa.
ö Por ser como a gasosa e
faltarnos constancia cos propósitos de comezo de ano, SEÑOR, ALENTA A NOSA CONSTANCIA.
ö Por non facer da paz un
guieiro da nosa vida, CRISTO, ALENTA A NOSA CONSTANCIA.
ö Por non ser capaz de
poñer a construción da paz co trato xusto e igualitario para cos demais, SEÑOR, ALENTA A
NOSA CONSTANCIA.
Remuíño
·
A Palabra, Deus, estaba desde o principio. Ela é a
causa de todo, e por ela volvemos comezar o ano poñéndonos nas súas mans e
recibindo a súa bendición. Bendita Palabra que anima, alenta, acompaña, axuda,
descobre e chama a espertar do sono da comodidade e o desalento!. Bendita
Palabra que nos segue a ilusionar e fai posible a marea de solidariedade, sen
conseguir abaternos nin vencernos malia á crise e ás dificultades que esta vai
traendo ás familias!. Bendita Palabra que posibilita que as persoas sigamos a
confiar unhas noutras, sen abandonar aos máis pobres e necesitados, a pesares
dos abusos, os enganos, as manipulacións, o maltrato, as inxustizas ou a
mentira!. Bendita Palabra que nin o consumismo, nin a superficialidade, nin o
egoísmo nin a soberbia son capaces de silenciar e facer que non se escoite!.
Grazas, Deus Palabra, neno pequeno, pobre e esquecido dos poderosos, por querer
nacer entre nós; por querer facerte presente na nosa vida, por alentarnos e
chamarnos a camiñar unidos, a non deixar que as fendas dos que mandan e toman
as decisións sobre nós nos dividan e enfronten!. Grazas, Deus Palabra feito home
para asumir a nosa humanidade e sentir o desgarro da inxustiza, do engano e da
angustia que nos provocan os que din que xa non hai sitio nin para ti nin
tampouco para nós; porque o queren todo, o collen todo, o dominan todo, o …
pero por moito que o intentan, non poden contigo. Ti, Palabra viva e activa,
que nos dás forza para non deixarnos
derrubar, unión para facer fronte
aos que nos meten en sarillos, indignación
para non calar cando os poderosos, querendo aparentar ser bos, fan xestos para
as cámaras e as portadas de periódicos, pero non senten o que fan e poñen
sorrisos de plástico.
·
E a Palabra habitou entre nós. Si, non quixeches irte,
e quedaches para asumir a nosa condición humana, coas nosas pobrezas e
debilidades, coa nosa impotencia cando queren xogar con nós como se foramos
bonecos, coa nosa frustración por conternos e non usar o mesmo xeito de facer
as cousas ca eles, coa incapacidade para superar o noso propio interese e
unirnos con indignación para dicirlles que somos persoas, que temos
sentimentos, que non poden tratarnos coma se foramos mercancía. E estando en
nós axúdasnos a espertar, a non deixarnos ir, a atopar razóns para facer que
non esmoreza a esperanza e siga viva en nós a capacidade de renovarnos,
xuntarnos, esforzarnos … e sempre en comunidade. Grazas, Señor, por ser Palabra
que non se esquece unha vez que remata o telexornal ou pechan as rotativas coas
novas, senón que estás sempre, alentas sempre, ilusionas sempre; e tamén,
porque che doe o que nos fan, sofres sempre con nós. Desde o principio, no
antes e no agora, no mañá que está por vir e non queremos pecharlle aos nen@s
que nacen hoxe, que crecen hoxe, que confían en nós hoxe. Grazas, Señor, por
ser Palabra viva, ardente, solidaria, xusta e, o que a ti máis che gusta:
comunitaria. A pesares dos profetas de calamidades e dos mestres da nostalxia,
neste comezo de ano volves dicirnos que o que pasou non hai que esquecelo, pero
si deixalo atrás, e que os pasos temos que ir dándoos cara adiante, sen medo e
cheos de confianza. Porque só así entenderemos o que queres dicir: que a
Palabra fíxose carne para habitar entre nós.
·
Esta Palabra que estando en Deus se nos mostra hoxe a
cant@s a queiramos acoller, dinos que neste primeiro de ano, nunha nova xornada
da paz, non podemos calar nin deixarnos ir como se os problemas non fosen con
nós. O Papa Bieito XVI, na súa mensaxe para este día lémbranos que a nosa
actitude non pode ser a do derrotado, a do que se deixa ir, a do que pensa que
todo xa está feito e non queda máis que aguantar. Non, el dinos que:
- Cada
novo ano trae consigo a esperanza dun mundo mellor
§ Nos
50 anos do Concilio Vaticano II, os cristiáns, como Pobo de Deus en comuñón con
el e camiñando coas persoas, comprométense na historia compartindo as alegrías e
esperanzas, as tristezas e angustias, anunciando e salvación de Cristo e
promovendo a paz para todos.
§ Os
fundamentalismos e os fanatismos son as verdadeiras ameazas para a paz.
§ A
paz só pode chegar se hai xustiza e desenvolvemento, non só económico, senón
integral, de toda a persoa e de canto a fai máis humana.
§ Que
esta tarefa, sendo de tod@s, temos que desenvolvela desde unha ética de comuñón
e participación: non somos espectadores, senón participantes dela.
§ A
pura tecnoloxía e eficencia non fan felices ás persoas, senón que as escravizan
e as dominan.
§ Só
poderemos construír e deixar un camiño de paz para nós e para os que veñan
despois se o asentamos na verdade –todo o que humaniza á persoa– a xustiza, a
liberdade e o amor. Porque a paz non é nin un soño nin unha utopía –algo
inalcanzable–, senón que é posible. A nós correspóndenos cambiar as actitudes
para acadala; e só o poderemos facer desde a búsquea a do ben común.
·
Participemos
logo desta marea na búsquea da paz. Fagámolo poñendo a nosa forza na Palabra
que é Xesús, que se nos mostra nacendo do ventre da súa nai como luz no camiño.
Que este comezo de ano sexa o comezo de algo grande que entre tod@s podemos
construír.
Oración da comunidade
Neste día no que a Palabra feita humanidade nos invita a ser persoas
activas na tarefa de converternos en construtores de paz, deixémonos levar da
súa man e digamos xunt@s:
QUE
NON CALEMOS DIANTE DA INXUSTIZA DOS VIOLENT@S
- Para que neste comezo de ano, o noso compromiso sexa o de loitar contra todo aquilo que impida facer de nós, das nosas familias, dos nosos barrios, das nosas parroquias, do noso país, persoas e lugares de paz, OREMOS.
QUE
NON CALEMOS DIANTE DA INXUSTIZA DOS VIOLENT@S
- Para que o ano que hoxe empezamos reforce entre nós as relacións de confianza, colaboración, unión e preocupación duns polos outros, OREMOS.
QUE NON CALEMOS DIANTE DA INXUSTIZA DOS VIOLENT@S
- Para que, do mesmo xeito que a maternidade de María foi para nós un agasallo de amor, saibamos nós agasallar co amor convertido en tempo e presenza ás persoas que poidan necesitarnos, OREMOS.
QUE
NON CALEMOS DIANTE DA INXUSTIZA DOS VIOLENT@S
Grazas,
Señor, por ser Palabra sempre viva e presente que vai alentando, animando e
ilusionando a nosa vida para convertela en esforzo continuado e creador de paz
con nós mesmos, cos irmáns e contigo. P.X.N.S. Amén.REFLEXIÓN
A
Xesús, deitadiño na manxadoira,
entre o admiramento dos
seus pais
e os ditos e louvanzas
de pastores,
polo baixiño,
presentámoslle os nosos
desexos
para o ano que empeza.
Que haxa pan e paz nas
nosas casas.
Que vaia adiante a unión
que nos libera.
Que solezan os pobres
desta terra.
Que a terra sexa fiel a
tantas suores.
Que o mar cos mariñeiros
se volva doce.
Que teñamos razóns para
vivir cada amencer.
Que non morra a
esperanza nas horas negras.
Que vexamos en cada
noite a nosa estrela.
Que medren os amigos ás
nosas portas.
Que a confianza abonde
no noso trato.
Que morra a falsidade,
que a leve o trasno.
Que non morran os soños
dos soñadores.
Que non se apague a vela
dos que alumean.
Que non cansen da loita
os loitadores.
Que aproveitemos o don
de cada día.
Que fagamos render os
bens xa recibidos.
Que veña a túa man,
Xesús, e nos bendiga. Amén.
REGAL,
M. “Un caxato...” (Pax. 250-1)
Comentarios