Ir al contenido principal

Bautismo do Señor

COMPRACID@S EN XESÚS POR TERNOS ABERTO A PORTA DA SALVACIÓN

Pórtico
Invítanos o salmo a proclamar, non só coa boca senón tamén co corazón, que o Señor bendinos a tod@s coa paz. Paz como desexo, paz como tarefa, paz como compromiso de tod@s, paz como camiño para o entendemento, paz... sempre a paz como guieiro das nosas vidas. É a paz que Deus nos invitou a construír desde o día do noso bautismo, para que a presenza do Espírito se vaia mostrando na nosa vida e comecemos a sentir a súa forza á hora de actuar, de comprometernos, de ir dando razón da nosa esperanza. É a paz que nos trae tamén a oración que por nós compartiron pais e padriños o día do noso bautismo; unha paz que, desde a perspectiva do camiño iniciado no comezo do Advento ao ir presentando os grandes textos do Concilio Vaticano II, nos pide hoxe que canto de gozo e renovación aportou o Concilio, non o esquezamos nin o deixemos esmorecer. Ao contrario, na celebración de hoxe invítasenos a que tomemos conciencia do que supón e significa ter recibido o bautismo desde o noso ser Igrexa no medio do mundo. Que os compromisos bautismais sexan sempre lembranza da tarefa que temos por diante: facer da Igrexa comunidade de comuñón renovada e guiada pola esperanza vivida no medio do mundo, sen deixarnos levar nin polo medo nin pola rutina.

O PERDÓN
ð  Por non acabar de descubrir que a oración ten que ser motor, impulso e alento no noso vivir cotián, SEÑOR, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.

ð  Porque nos poden máis os costumes que a coherencia entre a fe e a vida, CRISTO, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.

ð  Porque o noso madurar na vida non sempre vai acompañado do noso madurar na fe, SEÑOR, RENÓVANOS CO TEU ESPÍRITO.
 

REMUÍÑO
ü  Como Xesús, tamén nós recibimos o bautismo. Non foi este un simple botarnos auga por riba da cabeza, senón un sinal dunha incorporación plena ao proxecto de Deus; o proxecto que nos sinala desde o principio como membros participantes e protagonistas da súa presenza no medio do mundo; un proxecto no que o Espírito é impulso renovador da esperanza e de unión ao mundo e ás persoas; un proxecto no que óleo e crisma son non só recendo externo, senón incorporación plena de toda a nosa persoa ao plan de Deus. Por iso é tan importante crecer como Igrexa coñecendo que é e significa pedir, libre e voluntariamente, o sacramento do bautismo, sen deixarnos levar de tradicións, costumes ou ritos. Bautizarse é optar por atoparse con Deus como compañeiro na viaxe que cada un/ha de nós vai facendo ao longo da súa vida. Unha viaxe que iniciamos no momento no que, nós ou os nosos pais e padriños, responden á invitación que nos fai Xesús de seguilo coa petición do bautismo. Esta acción supón a nosa incorporación a un proxecto que está rexido polo amor, a tolerancia e a tarefa de facer agradable e xusta a vida dos demais e do mundo no que vivimos. Bautizarse é todo o contrario do enfrontamento, a inxustiza, o abuso, a destrución do planeta... porque seguir a Cristo non se reduce a facer prácticas de piedade dentro dos templos, senón que consiste en vivir o seu proxecto de salvación alí e desde onde esteamos. E como ben sabemos, non podemos separar a nosa vida en comportamentos illados uns dos outros. Nós somos sempre os mesmos, sen separacións, cando traballamos, estamos coa familia, visitamos aos amigos, acompañamos a un enfermo, axudamos a quen nos necesite ou recemos na igrexa. O bautismo incorpóranos a un proxecto que é integral, e non pode separarse, como se cada cousa non tivera que ver con outra. Ata que non entendamos isto e o comecemos a vivir, faremos ritos externos, pero estaremos moi lonxe do que Xesús pensou, entendeu, viviu e nos deixou como tarefa aos seus seguidores.

ü  Por iso, hoxe, na celebración do bautismo de Xesús, é unha boa ocasión para analizar canto fomos mostrando e explicando ao longo do Advento e Nadal sobre o que significou e quixo o Concilio, é dicir a renovación. Só unha Igrexa, e polo tanto, uns cristiáns que saben o que son e ao que os chama a súa fe, poden entender o esforzo do Concilio por achegarse aos problemas (gozos e esperanzas) das persoas en cada momento da historia para aportar a súa pequena dose de esforzo e esperanza. Só unha Igrexa, e polo tanto uns cristiáns, capaces de entender que a Biblia é Palabra viva e eficaz (alma e fonte da vida cristiá) poden entender a necesidade de coñecela, proclamala ben, rezar desde ela, e buscar nela fondura e razóns para estar no mundo con actitude activa e transformadora da nosa vida e da sociedade, a través da que Deus se vai revelando. Só unha Igrexa, e polo tanto uns cristiáns, capaces de entender por que o que vivimos debemos celebralo, compartilo e agradecelo (Eucaristía como fonte e cume), entenderemos a importancia da renovación litúrxica, que non foi un simple cambiar de lugar o altar, ou entender o que facía o cura, senón que con eses cambios chamábasenos a entrar en relación cun Deus que é misterio e presenza que non se esgota no aparente, senón que nos trascende. En fin, só unha Igrexa que ten entendido todo isto, é capaz de descubrir por que somos comunidade, sacramento universal de salvación e pobo de Deus que manifesta a presenza de Aquel, que sendo de condición divina, non tivo reparo de ser un coma nós, e asumir a nosa condición limitada e fragmentada.

ü  A todo isto nos invita a celebración de hoxe, dedicada, desde o bautismo do Señor, a reflexionar sobre as razóns e os por qué do noso propio bautismo. Fagamos un esforzo por entendelo, reflexionalo e vivilo.


ORACIÓN DA COMUNIDADE

Coma no día do bautismo de Xesús, tamén nós, Pai, queremos que a auga do sinal da cruz sexa sinal viva da presenza do Espírito, por iso dicimos:

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

û  Para que na Igrexa sexamos sempre conscientes de que o que rezamos, dentro ou fóra do templo, ten que ir acompañado cun xeito de actuar que nos faga sentir que somos Pobo de Deus e sacramento de Salvación para os irmánse as irmás, OREMOS.

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

û  Porque nas nosas comunidades esquecemos moitas veces que non se pode celebrar a fe se non estamos dispostos a participar compartindo gozos e esperanzas, tristuras e angustias dos homes e mulleres do noso mundo: os parad@s, os enferm@s, os entritecidos, os desilusionad@s, @s enganad@s, OREMOS.

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

û  Para que fagamos o esforzo de atender á proclamación da Palabra nas celebracións e nos comprometamos a coñecela máis e mellor, de xeito que poidamos aprender a vivila coa forza, ilusión e esperanza coa que o fixeron tantos homes e mulleres que coma nós recibiron a forza do bautismo para facer o ben no medio do mundo, OREMOS.

PAI, QUE NOS DEIXEMOS ACOMPAÑAR DO ESPÍRITO

Pai, que esta oración comunitaria sexa sempre expresión do que sentimos, do que nos preocupa e da confianza que en ti poñemos para acompañala. P.X.N.S. Amén.

PARA A REFLEXIÓN
            Señor, sabemos que a vida humana , o tempo humanizado, o tempo de calidade, non é outra cousa que o intento de responder a esa interpelación, e dicir en cada momento: “aquí estou, presente, contigo, vivo, para ti, para os irmáns...”, porque cada instante é un mundo, e , por iso, cada cousa ten o seu tempo.

            Sabendo estar ao lado de quen sofre, se sente só, está desacougado, non atopa horizonte na vida... temos tamén que aprender a manexar o tempo. Un tempo que temos que aprender a recoñecer como limitado. E como di o refrán, “en cada tempo, o seu tento”. Por iso non temos tempo que perder, e si que compartir, ofrecer, alentar, acompañar... deixándonos guiar pola luz do Espírito. Ese Espírito que pousou en nós o día que botaron sobre a nosa cabeza a auga que acompañaron tamén da invocación ao Pai e a ao Fillo.

Que a forza recibida ao ser acollidos na fe, faga do noso tempo, calidade, escoita, silencio, encontro, e sobre todo e con todo: amor. Amén.

CANTOS
*    ENTRADA: Camiñarei
*    LECTURAS: A auga do Señor
*    OFERTORIO: Grazas, Señor, na mañá
*    COMUÑÓN: Ide e pregoade

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2025

  MENTRES HAXA PERSOAS, HAI ESPERANZA CANTO GOZOSO o     ENTRADA:  Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) o     LECTURAS:  Ti es o pan do ceo (Nº 33) o     OFERTORIO:  Quédate, Señor, connosco (Nº 63) o     COMUÑÓN:  O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Festa da mesa preparada para compartir. Festa da mesa que acolle, reúne, escoita e acompaña. Festa da comuñón e non da soidade. Festa que nos urxe a camiñar; pero non de calquera xeito, senón polo camiño da, esperanza que, neste ano xubilar, cobra un sentido especial para as persoas cristiás, converténdose en camiño para peregrinar na súa procura, e tamén para sandar o sufrimento de tantas persoas que loitan por atopar unha saída á súa dor. O camiño da esperanza é sempre un camiño de busca. Unha busca que nos convida a ser persoas portadoras e sementadoras da bondade e da tenrura de Deus, ese Deus que h...

1 Advento 2024

Carpinteiras do berce da esperanza   CANTOS ·        ENTRADA: Volve, Señor. (Nº 90) ·        LECTURAS: Amostrame, Señor, os camiños da vida (Nº 20) ·        OFERTORIO: Velaquí Señor o viño (Nº 37) ·        COMUÑÓN: Xesús chamado amigo (Nº 89)   SINAL O sinal que utilizaremos neste tempo de Advento vai ser un berce. Berce que iremos conformando ao longo dos catro domingos, para que cando chegue o día de Nadal poidamos poñer sobre el ao Neno recén nacido.   ABRINDO O CORAZÓN             Comezamos hoxe as catro semanas de Advento previas ao tempo de Nadal. Ao longo delas invitarásenos a volver os ollos e o corazón ao Señor, de xeito que cando El chegue nos atope cos brazos abertos e toda a mellor das disposicións para que quede con e entre nós.          ...

3 Advento 2024

  CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA XUSTIZA SINAL DE ADVENTO:  Colocamos no taboleiro a terceira parte do noso berce. CANTO GOZOSO   §      Entrada: Volve, Señor (Nº 90)  §      Lecturas: Que ledicia miña (Nº 4) §      Ofertorio: Na nosa terra (Nº 36) §      Comuñón: Ven axiña visitarnos (Nº 86)   OLLOS ABERTOS E PÉS NO CHAN   Estamos xa no terceiro domingo do Advento. Nas semanas anteriores a Palabra de Deus invitábanos a espertar e a ir preparando o berce do noso corazón. Neste domingo, entre as palabras de ánimo do profeta Sofonías e a invitación á ledicia de Paulo, fáisenos unha nova indicación que vén responder, coma nos tempos do Bautista, á nosa pregunta de “que temos que facer?”. A indicación desta terceira semana é ben directa e clara: convértete e practica a xustiza!. Porque non nos enganemos: todas as persoas estamos necesitadas de conversión, de cambiar actitud...