Festa de Tódolos Santos
A
festa da dos que pasaron con sinxeleza facendo do servizo ledicia
Cantos
Lecturas.- camiñarei na presenza do Señor
Ofertorio.- Deixate querer
Comuñón.- Pan do ceo
Pórtico
Deus únenos hoxe no seu amor desde o testemuño dos homes e mulleres b@s e
xeneros@s, para os que a esperanza e a sinxeleza foron eixes da súa vida. Este
mesmo Deus acóllenos ao seu carón para invitarnos á confianza diante de toda a
desconfianza do noso mundo. Chámanos chamarnos polo noso nome fronte ao
anonimato que nos ignora e silencia; ofrécenos a súa man nun momento no que o individualismo
e o interese puramente materialista se vai impondo por riba da amizade, o amor
e a espiritualidade de quen fai da dignidade respecto de persoas e vidas. A
festa de hoxe, quere ser logo, chamada a non deixarse arrastrar do pesimismo,
para facer agromar a esperanza daquel que sempre que achega a nós, non canse de
dicirnos: benaventurados. Por tant@s
Benaventurados que responderon a súa invitación, compartimos e celebramos hoxe
este momento de oración.
Perdón
Para que aprendamos a facer da nosa vida servizo e non egoísmo. Señor, que non nos arrastre o pesimismo. Para que non caiamos na tentación da imposición e a falta de respecto aos
demais. Xto., que non nos arrastre o
pesimismo. Para que os nosos ollos non se
pechen diante da inxustiza. Señor, que
non nos arrastre o pesimismo.
Remuíño
Benaventurad@s dinos o evanxeo que acabamos de proclamar, Benaventurad@s
por non deixarnos arrastrar polo que fan todos e caer na mediocridade de quen
fai da súa vida vulgaridade que se desenvolve no culto aos cartos, ao poder, ao
autoritarismo e ao abuso e imposición. Ao longo da historia da humanidade teñen
sido moitos e moitas os escollid@s, Salvad@s e agarimd@s pola tenrura deste
Deus que hoxe nos invita a facer memoria histórica de agradecemento das persoas
que foron deixando pegada no mundo; as persoas capaces de transformar as
estruturas inxustas en servizo, colaboración e gratuidade xenerosa; e que xa
gozan da presenza de Deus. Hoxe miramos a tódals xentes para as que o recendo de amor foi o seu xeito de actuar e tratar aos
demais. Tomando en serio a palabra proclamada, e prestandolle atención,
descubriremos que a mensaxe que nos quere dirixir é en positivo: a bondade do
amor de Deus está moito máis presente entre nós do que cremos, por iso temos
que deixar de laiarnos, mirar só o negativo, e comezar a construír desde o bo
que percibimos ao noso redor. Unha bondade que se nos mostra cada día nas
persoas que dan o seu tempo como servizo aos demais, nas que se abren ao
compartir o que teñen, nas que están dispostas a facer da vida dos outros un
tempo de sorriso e paz. Esa foi a tarefa na que tanto se implicaron homes e mulleres
aos que temos coñecido, e que hoxe queremos dicirlle desde esta nosa oración
comunitaria: grazas polo voso exemplo, grazas polo camiño que nos abristes,
grazas por mostrarnos de que fronte ao
noso pesimismo hai outro xeito, outro mundo, outro corazón que crece e vive en
esperanza. A celebración de hoxe tan que ser
para tod@s nós unha celebración de agradecemento, por todo o Reinado de Deus
que temos recibido a través da vida, o exemplo e o testemuño das persoas coas
quer temos compartido tempo e vida, e que repousan nos “camposantos” das nosas parroquias. E inda que os seus nomes non
están nos calendarios, nin as súas festas non se celebran con foguetes e
música, hoxe nós, miramos para as lapidas nas que están escritos os seus nomes,
e cheos de agradecemento celebramos que teñan sido as mellores testemuñas do
amor de Deus. Os mellores embaixadores do ilusionante e esperanzado proxecto de
amor, paz e xustiza que viviu e nos invitou a vivir Xesús de Nazaret. Por iso
nós hoxe, con actitude orante, corazón latexando de lembranzas e pensamento
agradecido nos reunimos para celebrar que “ por riba das nosas distancias,
hai unha fe; unha esperanza que medra en nós tamén . Desde esta fe e nesta
esperanza hoxe a nosa presenza é tamén compromiso de recoñecemento do recibido
e esixencia para transmitirlle aos que veñen tras de nós o testemuño da
identidade crente e servidora que hoxe celebramos.
Oración da comunidade
Deus, que é amor e acollida,
invítanos neste momento a compartir a oración comunitaria dicindo xunt@s: Grazas pola sinxeleza da xente de ben.
Ø
Para que en toda a Igrexa saibamos ser agradecidos e
valoremos os exemplos de xenerosidade de tantas persoas, que hoxe, na súa
festa, a festa dos santos sen calendario, ven recoñecido o seu traballo e o seu
esforzo. Oremos. Grazas pola sinxeleza
da xente de ben.
Ø
Para que nas nosas comunidades non desalentemos nunca, e
nos esforcemos por ser testemuño de tenrura e servizo sen mediar interese nin
cartos. Oremos. Grazas pola sinxeleza da xente
de ben.
Ø
Para que cada un / ha de nós, saibamos valorar a
felicidade está na capacidade que teñamos de saír ao encontro dos demais e
ofrecernos como samaritanos servidores e ledos. Oremos. . Señor, grazas por facer da santidade don e entrega.
Grazas,
Señor, por este día no que nos mostrar a riqueza da vida de tantas persoas que
pasaron pola nosa vida facendo o ben. Por Xesucristo o noso Señor. Amén.
Reflexión
Señor, axúdame a ser Santo:
Santo sen premio,
Santo para non ofenderte,
Santo para servir mellor aos demais.
Señor, neste día,
que recordamos e celebramos a memoria de tódolos Santos,
axúdame a acercarme máis a Ti.
que o Espírito, me conceda os dons necesarios para ser mellor.
Non porque eu mereza algo,
Senón para que a miña loanza chegue a Ti, máis plena.
Señor, Perdóame,
Polas miñas infidelidades e abandonos,
Por todo o que podía ter feito e non fixen,
Por todo o que podía ter servido e non servín,
Por todo o que teño desaproveitado.
Dáme a túa Bendición para que o resto da miña vida,
te sexa Fiel e Caritativo,
Luz Túa e Servidor de Todos,
segundo Ti me pidas en cada momento.
Grazas Señor pola Túa Misericordia comigo.Amén.
Santo para non ofenderte,
Santo para servir mellor aos demais.
Señor, neste día,
que recordamos e celebramos a memoria de tódolos Santos,
axúdame a acercarme máis a Ti.
que o Espírito, me conceda os dons necesarios para ser mellor.
Non porque eu mereza algo,
Senón para que a miña loanza chegue a Ti, máis plena.
Señor, Perdóame,
Polas miñas infidelidades e abandonos,
Por todo o que podía ter feito e non fixen,
Por todo o que podía ter servido e non servín,
Por todo o que teño desaproveitado.
Dáme a túa Bendición para que o resto da miña vida,
te sexa Fiel e Caritativo,
Luz Túa e Servidor de Todos,
segundo Ti me pidas en cada momento.
Grazas Señor pola Túa Misericordia comigo.Amén.
Comentarios