Ir al contenido principal

Festa de Todos os Santos 2018



Festa de Tódolos Santos 

A festa da dos que pasaron con sinxeleza facendo do servizo ledicia
Cantos

Entrada.- Benaventurados
Lecturas.- camiñarei na presenza do Señor
Ofertorio.- Deixate querer
Comuñón.- Pan do ceo

Pórtico

          Deus únenos hoxe no seu amor desde o testemuño dos homes e mulleres b@s e xeneros@s, para os que a esperanza e a sinxeleza foron eixes da súa vida. Este mesmo Deus acóllenos ao seu carón para invitarnos á confianza diante de toda a desconfianza do noso mundo. Chámanos chamarnos polo noso nome fronte ao anonimato que nos ignora e silencia; ofrécenos  a súa man nun momento no que o individualismo e o interese puramente materialista se vai impondo por riba da amizade, o amor e a espiritualidade de quen fai da dignidade respecto de persoas e vidas. A festa de hoxe, quere ser logo, chamada a non deixarse arrastrar do pesimismo, para facer agromar a esperanza daquel que sempre que achega a nós, non canse de dicirnos: benaventurados.  Por tant@s Benaventurados que responderon a súa invitación, compartimos e celebramos hoxe este momento de oración.

Perdón

*    Para que aprendamos a facer da nosa vida servizo e non egoísmo.  Señor, que non nos arrastre o pesimismo.

*    Para que non caiamos na tentación da imposición e a falta de respecto aos demais. Xto., que non nos arrastre o pesimismo.

*    Para que os nosos ollos non se pechen diante da inxustiza. Señor, que non nos arrastre o pesimismo.

Remuíño

*    Benaventurad@s dinos o evanxeo que acabamos de proclamar, Benaventurad@s por non deixarnos arrastrar polo que fan todos e caer na mediocridade de quen fai da súa vida vulgaridade que se desenvolve no culto aos cartos, ao poder, ao autoritarismo e ao abuso e imposición. Ao longo da historia da humanidade teñen sido moitos e moitas os escollid@s, Salvad@s e agarimd@s pola tenrura deste Deus que hoxe nos invita a facer memoria histórica de agradecemento das persoas que foron deixando pegada no mundo; as persoas capaces de transformar as estruturas inxustas en servizo, colaboración e gratuidade xenerosa; e que xa gozan da presenza de Deus. Hoxe miramos a tódals xentes para as que o recendo de amor foi o seu xeito de actuar e tratar aos demais.

*    Tomando en serio a palabra proclamada, e prestandolle atención, descubriremos que a mensaxe que nos quere dirixir é en positivo: a bondade do amor de Deus está moito máis presente entre nós do que cremos, por iso temos que deixar de laiarnos, mirar só o negativo, e comezar a construír desde o bo que percibimos ao noso redor. Unha bondade que se nos mostra cada día nas persoas que dan o seu tempo como servizo aos demais, nas que se abren ao compartir o que teñen, nas que están dispostas a facer da vida dos outros un tempo de sorriso e paz. Esa foi a tarefa na que tanto se implicaron homes e mulleres aos que temos coñecido, e que hoxe queremos dicirlle desde esta nosa oración comunitaria: grazas polo voso exemplo, grazas polo camiño que nos abristes, grazas por mostrarnos de que fronte  ao noso pesimismo hai outro xeito, outro mundo, outro corazón que crece e vive en esperanza.

*    A celebración de hoxe  tan que ser para tod@s nós unha celebración de agradecemento, por todo o Reinado de Deus que temos recibido a través da vida, o exemplo e o testemuño das persoas coas quer temos compartido tempo e vida, e que repousan nos “camposantos” das nosas parroquias. E inda que os seus nomes non están nos calendarios, nin as súas festas non se celebran con foguetes e música, hoxe nós, miramos para as lapidas nas que están escritos os seus nomes, e cheos de agradecemento celebramos que teñan sido as mellores testemuñas do amor de Deus. Os mellores embaixadores do ilusionante e esperanzado proxecto de amor, paz e xustiza que viviu e nos invitou a vivir Xesús de Nazaret. Por iso nós hoxe, con actitude orante, corazón latexando de lembranzas e pensamento agradecido nos reunimos para celebrar que “ por riba das  nosas distancias, hai unha fe; unha esperanza que medra en nós tamén . Desde esta fe e nesta esperanza hoxe a nosa presenza é tamén compromiso de recoñecemento do recibido e esixencia para transmitirlle aos que veñen tras de nós o testemuño da identidade crente e servidora que hoxe celebramos.

Oración da comunidade

          Deus, que é amor e acollida, invítanos neste momento a compartir a oración comunitaria dicindo xunt@s: Grazas pola sinxeleza da xente de ben.

Ø  Para que en toda a Igrexa saibamos ser agradecidos e valoremos os exemplos de xenerosidade de tantas persoas, que hoxe, na súa festa, a festa dos santos sen calendario, ven recoñecido o seu traballo e o seu esforzo. Oremos. Grazas pola sinxeleza da xente de ben.


Ø  Para que nas nosas comunidades non desalentemos nunca, e nos esforcemos por ser testemuño de tenrura e servizo sen mediar interese nin cartos. Oremos.  Grazas pola sinxeleza da xente de ben.


Ø  Para que cada un / ha de nós, saibamos valorar a felicidade está na capacidade que teñamos de saír ao encontro dos demais e ofrecernos como samaritanos servidores e ledos. Oremos. . Señor, grazas por facer da santidade don e entrega.

Grazas, Señor, por este día no que nos mostrar a riqueza da vida de tantas persoas que pasaron pola nosa vida facendo o ben. Por Xesucristo o noso Señor. Amén.

Reflexión

Señor, axúdame a ser Santo:
Santo sen premio,
Santo para non ofenderte,
Santo para servir mellor aos demais.
Señor, neste día,
que recordamos e celebramos a memoria de tódolos Santos,
axúdame a acercarme máis a Ti.
que o Espírito, me conceda os dons necesarios para ser mellor.
Non porque eu mereza algo,
Senón para que a miña loanza chegue a Ti, máis plena.
Señor, Perdóame,
Polas miñas infidelidades e abandonos,
Por todo o que podía ter feito e non fixen,
Por todo o que podía ter servido e non servín,
Por todo o que teño desaproveitado.
Dáme a túa Bendición para que o resto da miña vida,
te sexa Fiel e Caritativo,
Luz Túa e Servidor de Todos,
segundo Ti me pidas en cada momento.
Grazas Señor pola Túa Misericordia comigo.Amén.

Comentarios

Entradas populares de este blog

Corpus 2024 B

ALÍ ONDE NOS NECESITAS, ABRIMOS CAMIÑOS Á ESPERANZA (CORPUS 2024) CANTO GOZOSO ENTRADA: Pan do ceo, pan da vida (Nº 54) LECTURAS: Ti es o pan do ceo (Nº 33) OFERTORIO: Quédate, Señor, connosco (Nº 63) COMUÑÓN: O amor é o meirande (Nº 120) PARA NON PERDER O PASO Hoxe é día do Corpus Christi, festa grande. Baixo o lema “Alí onde nos necesitas, abrimos camiños á esperanza” celebramos a xornada da caridade, que nos convida a non esquecer que, sempre e en todo lugar, a Igrexa, cada unha das persoas que a formamos, estamos chamadas a ser servidoras e samaritanas, achegándonos para aliviar, acompañar, escoitar e erguer a tanta xente ferida e tirada nas cunetas da vida. O Señor, que hoxe sae ás nosas rúas, volve dicirnos: “Estou aquí, facendo o camiño contigo”. Abramos o noso corazón para escoitar a súa voz que, dun xeito alto e claro, convídanos a abrir camiños de esperanza. CO CORAZÓN FERIDO Ti convídasnos a abrir camiños de esperanza; pero nós moitas veces somos profetas de calamidades, por...

Santos 2024

  Tódolos Santos. 2024 Camiñando na comuñón do Pai, do Fillo e do Espírito Santo Cantos Entrada.-  Benaventurados  ( 118) Lecturas.-  O amor é o meirande  ( 119) Ofertorio.-  Quédate, Señor, connosco   ( 63 ) Comuñón.-  Non vou so   ( 60 )   Ollos para ver          As persoas cristiás celebramos hoxe a festa da esperanza. Non é nin a festa dos disfraces nin a festa do medo, é a festa do agradecemento polo testemuño de vida que nos teñen deixado homes e mulleres, os santos da porta do lado, como diría o papa Francisco, que foron quen de construír comunidade en comuñón. Sabendo unir, escoitar, acompañar e mostrar que na vida, o que nos fai verdadeiramente felices é facer o ben, e non rosmar e estar permanentemente facendo crítica e vendo so o negativo das demais persoas.          E hoxe entón a festa da comuñón no Pai, no Fillo e no espírito...

4 advento 2024

    HUMILDES CARPINTEIRAS E CARPINTEIROS DO BERCE DA SINXELEZA ACOLLEDORA SINAL DE ADVENTO Completamos o noso berce.   CANTO GOZOSO o    ENTRADA:  Volve Señor (Nº 90) o    LECTURAS:  Vén axiña visitarnos (Nº 86) o    OFERTORIO:  Recibe, Señor (Nº 31) o    COMUÑÓN:  No colo de miña nai (Nº 49)   OLLOS DE ESPERANZA              Belén era unha aldea pequeniña, un lugar que pasaba totalmente desapercibido e que semellaba pouco ou nada importante. Ata que unha noite converteuse en lugar de salvación e acollida, porque alí naceu o Fillo de Deus. Neste cuarto e derradeiro domingo do Advento, Belén quere ser para todas e todos nós un recordatorio claro de que Deus está no sinxelo, no humilde, na xente máis esquecida e que, ao igual que Belén, é moitas veces invisibilizada e marxinada.    CORAZÓN MISERICORDIOSO ·      ...