SERVIR SUPÓN SABER ESTAR PRESENTE NO MOMENTO XUSTO
CANTO GOZOSO
Entrada.- Que ledicia ( )
Lecturas.- As túas palabras, Señor, son espírito e vida ( )
Ofertorio.- Acharte presente ( )
Comuñón.- Xesús é Señor ( )
ESPERTANDO Á RENOVACIÓN
Saber estar no lugar adecuado no momento xusto, ten suposto non poucas alegrías, e evitado tamén non poucas tristezas a quen foi protagonista nesa situación. E disto, da discreción de saber estar fálannos hoxe as lecturas. Non calar cando vemos unha inxustiza, dicir a palabra xusta sen necesidade de caer en verborreas baleiras, non pasar de largo cando alguén está nunha situación de dificultade, saber agardar sen alporizarnos, son todas elas actitudes nas que a discreción se converte eixe no que a persoa é centro desde o que ir artellando a vida.
Deixemos que esta palabra enchoupe o noso corazón coa discreción de quen, sen facerse notar, vai sementando estrelas de encontro e solidariedade alí por onde pasa.
ABRÍNDONOS Á MISERICORDIA
· Polo noso intento de destacar sen valorar o que outras persoas fan. Señor, que a discreción dirixa a nosa vida.
· Por non saber calar a tempo. Cristo, que a discreción dirixa a nosa vida.
· Porque a nosa autosuficiencia non nos deixa ser persoas sinxelas. Señor, que a discreción dirixa a nosa vida.
PALABRA PROCLAMADA
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Por Sión non quedarei en silencio,
e por Xerusalén non ficarei quedo,
ata que a súa xustiza saia como un resplandor
e a súa salvación alume coma unha lámpada.
Os pobos verán a túa xustiza e tódolos reis a túa gloria,
chamaráseche cun nome novo, o que indique a boca do Señor.
Serás coroa preciosa na man do Señor
e turbante rexio na palma da man do teu Deus.
Non se che volverá chamar "Abandonada",
nin á túa cidade se lle volverá dicir "Ruína",
senón que a ti se che chamará "Ti e-lo meu amor"
e á túa cidade se lle chamará "A casada".
Si, o amor do Señor estará en ti,
e a túa cidade casará.
Como casa un mozo cunha virxe,
así casará contigo o teu Construtor.
O gozo que sente o noivo pola noiva,
sentirao o teu Deus por ti. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA PRIMAIRA CARTA DE SAN PAULO APÓSTOLO ÓS CORINTIOS
Irmáns e irmás:
Hai diversidade de dons, pero un mesmo Espírito. Hai diversidade de servicios, pero un mesmo Señor. Hai diversidade de realizacións, pero un mesmo Deus, que é quen realiza todo en todos.
A cadaquén dáselle a manifestación do Espírito para o ben común. A un o Espírito dálle palabra de sabedoría; a outro dálle palabra de ciencia o mesmo Espírito; a aquel outro o mesmo Espírito concédelle fe. A un este mesmo Espírito dálle o don de curacións; a outro, o don de facer milagres; a outro, o don da profecía; a outro, discernimento de espíritos. A un, don de falar distintas linguas; a outro, o saber interpretar esas linguas. Pero todo isto é un e o mesmo Espírito quen o realiza, repartindo a cada un en particular, como a El lle parece. Palabra do Señor.
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
Houbo un casamento en Caná de Galilea, e estaba alí a nai de Xesús. Tamén foi convidado Xesús e mailos seus discípulos ó casamento. Chegou a falta-lo viño e a nai de Xesús díxolle:
‑Non che teñen viño.
Replicoulle Xesús:
‑Muller ¿que ten que ver iso comigo e contigo? Aínda non chegou a miña hora.
Súa nai díxolles entón ós servidores:
‑Facede o que el vos diga.
Había alí seis tinas de pedra para as purificacións dos xudeus, que levaban ó pé de cen litros cada unha. E ordenoulles Xesús:
‑Enchede de auga as tinas.
Eles enchéronas de todo.
Díxolles entón:
‑Collede agora e levádelle a proba ó mestresala.
Eles levárona. E, cando o mestresala probou a auga volta viño, sen saber de onda viña (os servidores si que o sabían, que eles colleran a auga) falou co noivo e díxolle:
‑Todo o mundo pon de primeiras o viño bo e, cando xa están bébedos, o máis cativo; ti, en troques, deixáche-lo viño bo para agora.
Foi así como fixo Xesús o primeiro dos signos en Caná de Galilea; manifestou a súa gloria, e creron nel os seus discípulos. Palabra do Señor.
PALABRA REMOÍDA
· Nos tempos que estamos a vivir, e dos que nós tamén somos construtores, é habitual atoparnos con persoas ás que lles gusta destacar ou darse a coñecer, que saiban o que din e fan. Non temos máis que pensar un pouco nas redes sociais e en todo o que nelas vai poñendo a xente. O que acaba converténdose nunha exposición permanente, con gardas de vinte e catro horas, ao que non escapa ningunha cousa da vida. Parece que, para moitas persoas, o sentido da súa vida está en que coñeza cantas máis xente mellor; sen importar a razón dese ser coñecidas. Búscase que sexan os “likes” os que dean sentido á vida, aínda que aquilo que se está a valorar sexa insubstancial ou sen contido. O que importa é que sexan moitas as persoas que o vexan, porque iso trae fama e popularidade.
· Fronte a esta forma de abordar a presenza e a aportación ao desenvolvemento da sociedade, a palabra de Deus volve falarnos nun sentido distinto: a discreción. Unha discreción que se fixa no traballo ben feito, silencioso e sen necesidade de publicitalo, pero que se centra no ben das persoas. O que as fai felices, o que as axuda a superar atrancos e evita que queden soas e illadas. A proposta cristiá, que nos achega hoxe a palabra, asentada no non esquecer que somos imaxe e semellanza de Deus, inda que vaia contracorrente, segue a facer posible que o humano, o que humaniza, o que fai feliz, o que fai ben ás persoas... é o que verdadeiramente importa.
· E como lideresa desta discreción, pero non por iso pasividade ou inanición, aparece hoxe María. Ela sempre adoitaba estar no lugar adecuado cando era preciso. E vemos como Xesús sabe escoitala, sabe estar pendente do que outras persoas lles din, sabe poñer a confianza, non na autosuficiencia, senón na sinxeleza e na discreción. E isto fai que ante tanto barullo dunha e doutra parte, aprendamos a buscar e valorar a importancia dos silencios como momentos e experiencias de autocoñecemento e verdadeira reflexión. Que este sexa o sinal de que a nosa mirada segue na xeira de Xesús! .
COMPARTINDO O QUE NOS UNE
Presentamos agora a oración comunitaria dicindo: Señor, grazas , por invitarnos a facer da discreción servizo.
· Para que a Igrexa saiba traballar con discreción na busca do ben das persoas e da sociedade. Oremos. Señor, grazas por invitarnos a facer da discreción servizo.
· Para que nas nosas parroquias actuemos coa discreción que sempre merece a man tendida a quen nola solicite. Oremos.. Señor, grazas por invitarnos a facer da discreción servizo.
· Para que nós non fagamos da vida escaparate, senón servizo gozoso canto trae felicidade servizal aos nosos corazóns. Oremos. Señor, grazas por invitarnos a facer da discreción servizo.
Na túa man poñemos Señor a nosa oración de hoxe, coa convicción de que sempre acompañas o noso camiñar. Por Cristo o noso Señor. Amén.
AGRADECENDO O DON DA FE
María, veño saudarte e darche grazas. Hoxe descubrinte cunha luz nova. Agora comprendo mellor o teu lugar na vida de Xesús. Quero que teñas tamén un lugar fundamental na miña vida. Pídoche que me ensines a vivir a túa sinxeleza e profundidade, a túa apertura a Deus e o teu compromiso con Xesús. Que coñecéndote e amándote cada día máis, poida coñecer e amar mellor a Deus e aos meus irmáns e irmás. Amén.
(cat.server.grupo-sm.com/ecat_Documentos/AR181204_011148.pdf )
Comentarios