ALIMENTANDO A ILUSIÓN, QUE TANTA FALTA NOS FAI
CANTOS: Panxoliñas
OLLOS DE ESPERANZA
A festa que celebramos hoxe é a festa da ilusión, unha ilusión que está hoxe no centro da nosa celebración. Se o domingo se nos chamaba a descubrir a maxia que nos leva a ter presentes nela ás persoas que non están, ás persoas enfermas, ás persoas migrantes, a quen está pasando por dificultades, hoxe somos invitadas e invitados a enchoupar esa maxia coa ilusión de saber que, coma os magos, tamén seguimos a estrela que leva ao Salvador.
A festa de hoxe, a manifestación do Señor a todos os pobos, convídanos a camiñar cara ao portal para agradecer que somos persoas escollidas por Deus para formar parte do seu proxecto de amor, que une corazóns e mans solidarias.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
Señor, coma os Reis, poñémonos con sinxeleza diante túa e pedímosche perdón por non ter sabido darche o incenso, o ouro e a mirra das nosas vidas. SEÑOR, RENOVA A NOSA ILUSIÓN.
Cristo, coma os Reis, poñémonos con humildade diante túa e pedímosche perdón por deixar murchar a ilusión da nosa fe; CRISTO, RENOVA A NOSA ILUSIÓN.
Señor, coma os Reis, poñémonos con dispoñibilidade diante túa e pedímosche perdón por non ter sabido ser caxato para quen buscaba en nós unha man para erguerse; SEÑOR, RENOVA A NOSA ILUSIÓN.
PALABRA PROCLAMADA
PROCLAMACION DA PALABRA RECOLLIDA NA PROFECÍA DE ISAÍAS
Levántate, brilla, que a túa luz xa chegou;
si, a gloria do Señor resplandece sobre ti.
Pois, olla, a escuridade encobre a terra
e a negrura os pobos,
pero sobre ti resplandece o Señor
e a súa gloria faise ver sobre ti.
Certo que os pobos camiñarán coa túa luz
e os reis co resplandor do teu alborexar.
Levanta os teus ollos arredor,
todos estes xuntáronse, viñeron a ti.
Os teus fillos veñen de lonxe
e as túas fillas son traídas no colo.
Entón, cando o vexas,
estarás radiante
e o teu corazón latexará e ensanchará,
pois as riquezas do mar traeránchese a ti
e os bens dos pobos virán para ti.
Estarás cuberta dunha chea de camelos,
de dromedarios novos.
Todos eles virán de Sabá.
Virán cargados de ouro e incenso,
e proclamarán lediciosos a louvanza do Señor.
Palabra do Señor
Grazas a Deus
PROCLAMACION DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE PAULO APÓSTOLO AOS EFESIOS
Coido que oístes falar da encomenda que a graza de Deus me fixo en favor voso: xa que por medio dunha revelación se me deu a coñecer o misterio que noutras xeracións non se lle dera a coñecer á humanidade como agora llelo manifesta o Espírito ós seus santos apóstolos e profetas: que os xentís son parceiros, membros do mesmo corpo e copartícipes da promesa en Cristo Xesús polo Evanxeo.
Palabra do Señor
Grazas a Deus
PROCLAMACION DA BOA NOVA DO NOSO SEÑOR XESUCRISTO SEGUNDO MATEU
Xesús naceu en Belén de Xudea, en tempos do rei Herodes. E nisto uns magos de Oriente chegaron a Xerusalén preguntando:
û ¿Onde está o Rei dos xudeus que acaba de nacer? Porque vimos saír a súa estrela alá no Oriente, e vimos para lle rendermos homenaxe.
Oíndo isto, o rei Herodes alporizouse, e con el toda Xerusalén. Convocou a todos os sacerdotes e letrados do pobo, para lles preguntar onde tiña que nacer o Mesías. Eles responderon:
û En Belén de Xudea, que así o deixou escrito o profeta:
E ti Belén, terra de Xudea,
de ningún xeito es a máis pequena,
entre as vilas de Xudea,
que de ti ha saír o guía
que será o pastor do meu pobo Israel.
Entón Herodes, ás agachadas, chamou ós magos, para se informar ben de cando lles aparecera a estrela. Logo mandounos a Belén, dicíndolles:
û Ide e informádevos ben do que hai dese neno; e unha vez que o atopedes, avisádeme, para ir eu tamén a lle render homenaxe.
Eles, despois de oíren ó rei, puxéronse en camiño. E, velaí, a estrela que viran saír no Oriente foinos guiando ata se deter enriba de onde estaba o neno. Grande alegría sentiron ó veren saír de novo a estrela.
E cando entraron na casa atoparon o neno con María, súa nai. Prostráronse e rendéronlle homenaxe; logo, abrindo os seus tesouros, ofrecéronlle coma regalo ouro, incenso e mirra. Logo, avisados en soños de que non volvesen por onda Herodes, saíron para a súa terra por outro camiño
Palabra do Señor
Louvámoste, Señor
PALABRA REMOÍDA
û Luz e ledicia: A luz de Belén non quere quedar confinada dentro da súa casa, senón que se abre a todos os pobos e culturas para que poida ser acollida por toda a humanidade. Hoxe, na festa da manifestación do Señor a todos os pobos, somos invitadas e invitados a mirar cara dentro de nós para arrincar esa soberbia que nos fai crer persoas únicas, importantes, posuidoras da verdade. Como anuncia Isaías na súa profecía: “Levanta os teus ollos arredor, todos estes xuntáronse, viñeron a ti”. Que nós tamén sexamos capaces de levantar os nosos ollos arredor para descubrir a fraternidade que nos converte en persoas solidarias, en persoas que somos quen de caer na conta de que camiñamos en comunidade, de que todas e todos temos que chegar, de que ninguén é menos ca ninguén...E así a luz enchoupa de ledicia a nosa vida, unha ledicia que temos que compartir con todas as persoas que camiñan con nós.
û Debilidade e coidado: E esa luz chéganos na forma de algo tan vulnerable coma un Neno. Esa luz pon no centro os coidados que todos os seres humanos precisamos. Esa luz invítanos a decatarnos de que as persoas precisamos unhas das outras, porque como dicíamos no Nadal, cada portal importa. Belén é o anuncio dunha nova humanidade, unha humanidade na que sexamos capaces de ver na outra persoa a alguén igual ca min, a alguén que precisa de min, a alguén de quen eu preciso. Esa interdependencia manifesta a luz de Belén.
û Busca e adoración: Os sabios non se detiveron a pesares dos atrancos do camiño, senón que seguindo a estrela, camiñaron e camiñaron ata chegar ao portal. Nós tamén estamos chamadas e chamados a abrir camiños de esperanza e ilusión a pesares das dificultades. Nós tamén estamos chamadas e chamados a deixar atrás a tantos Herodes que, no noso mundo, non moven nin un dedo para ir axudar a quen está canso no camiño. Os sabios adoran a un Neno que hoxe se nos manifesta en tantas persoas con rostro e nome, que, coma El, pasan polo mundo facendo o ben.
ORACIÓN COMPARTIDA
Co Deus que non exclúe a ninguén, senón que nos chama a respectar e aceptar que tendo unha mesma dignidade son múltiples as formas de vivila, digamos:
QUE NOS DEIXEMOS GUIAR POLA TÚA ESTRELA ATA O PORTAL
û Pola Igrexa, para que con sinxeleza e a humildade, saiba camiñar cara ao portal do diálogo, da escoita, da creatividade, e da pobreza, OREMOS.
û Polas nosas comunidades, para que sempre saibamos camiñar coa ilusión dunha fe esperanzada e esperanzadora, OREMOS.
û Por cada un e cada unha de nós, para que nos deixemos guiar pola estrela que nos leva aos portais nos que é necesario iluminar a cantos neles viven: o portal da xente maior a quen os fillos deron as costas, o portal das persoas enfermas, que necesitan palabras de esperanza e cariño ante a dureza da enfermidade, o portal da superación de rancores, envexas e malas falas nas que temos convertido as relacións cos veciños ou familiares, OREMOS.
Grazas, Señor, por facerte un de nós para traernos a felicidade e a esperanza. P.X.N.S. Amén
MIRADA DE ESPERANZA
Queridos Reis Magos:
Pedímosvos que a nosa mirada gañe en fondura e detalle,
para que poidamos ver con claridade a viaxe da nosa vida,
con toda a humanidade,
coma unha viaxe de paz, unidade e esperanza.
Que sexamos conscientes da fermosura dos pés do mensaxeiro
que anuncia a Boa Nova.
Que lle deamos a benvida cun sorriso
a todas as persoas que estreiten a nosa man:
as mans estendidas forman redes de solidariedade.
Que sexa noso o agasallo de todo o creado;
que saibamos disfrutalo a todas as horas do día.
Que nos enfrontemos, con valentía e entusiasmo,
á responsabilidade de coidar a terra enteira.
Que o manancial da tenrura e a compaixón
mane sen parar dentro de nós,
ata que poidamos probar os gozos e as bágoas de quen camiña con nós.
Que espertemos cada mañá serenos e agradecidos,
e que as nosas palabras e feitos, pequenos e grandes,
proclamen que todo é graza, que todo é don.
Que o noso espírito estea alerta
para descubrir o querer de Deus en todo momento.
Que a nosa oración sexa encontro de vida, de sabedoría
e de entendemento dos camiños de Deus para nós.
Que a nosa vida se mesture coa masa
e faga fermentar este mundo no que vivimos,
para que sexa novo e tenro.
E que a bendición do Deus que sae ao noso encontro,
que é a nosa roca, o noso refuxio, a nosa forza, o noso consolo
e o noso apoio en todo momento, chamémolo ou non,
descenda sobre nós e nos garde de todo mal.
Comentarios