"FACEDE O QUE EL VOS DIGA"
Pórtico
Anda… pero se xa rematou todo… Tanto preparar… tanta ilusión… tantos kilos de máis… e ao final volvemos á normalidade. Que depresión!... Resúltanos familiar esta sensación?. E é que cando reducimos o Nadal a un puro consumismo, á xuntanza familiar, a unha opípara comida..., gastamos moitas forzas en preparar todo, en facer cousas, en ter todo perfecto.. pero corremos o risco de non decatarnos de que realmente o que celebramos é que o amor de Deus é tan grande que envía ao seu Fillo feito Neno para que sexamos felices.
Hoxe, na Igrexa, volvemos ao tempo ordinario despois do Advento e o Nadal. O extraordinario pasou e é tempo de poñelo en práctica... Tódalas ilusións, tódolos propósitos, toda esa vida proxectada para este ano. Que alegría sentir esa nova vida que vai revolucionando e transformando o cotiá, o día a día, pois diso se trata.
Que a celebración de hoxe sexa un motivo de encontro co Pai que nos anima a comezar esta nova xeira.
PERDÓN
- Porque nos deixamos vencer pola apatía, pola indiferenza e non temos en conta nin escoitamos aos demais, SEÑOR QUE ESCOITEMOS A TÚA VOZ.
- Porque moitas veces non escoitamos os teus anuncios, pechamos os oídos e torcemos a cara, CRISTO, QUE ESCOITEMOS A TÚA VOZ.
- Porque non somos quen de descubrir o bo das persoas, de valoralo, de contar con elas na nosa vida, SEÑOR, QUE ESCOITEMOS A TÚA VOZ.
Remuíño
- Xesús comeza a súa predicación, xa ten os primeiros discípulos... A escena transcorre nunha voda; pero... non teñen viño, falla o máis importante da festa. Nós tamén comezamos o tempo ordinario, o día a día do noso compromiso cristián: na casa, cos veciños, no traballo... e cantas situacións de carencia de...!. A nós este domingo, invítasenos, como fixo María, a estar atentos a esas situacións, intentar comprendelas e na medida do posible buscar solucións. Pero sen protagonismos, sen trompetas de anuncio, sen "aquí estou eu". Só dende o diálogo, a comprensión, a escoita... poderemos ser quen de mostrar a Xesús aos demais.
- Este "facede o que El vos diga" é o que transforma a auga... auga de tristura, de soidade, de incomprensión, de calumnias, de desprezo... en viño novo de comprensión, de diálogo, de paz, de novos lazos familiares, veciñais, na Igrexa...É Xesús quen fai posible que a auga se transforme en viño sen deixar de ser nós, sen obrigas, senón dende a liberdade de sentirnos queridos polo Pai que se manifesta nos demais.
- E sempre coa valentía de Isaías, por amor ás persoas para que non se sentan abandonadas nin desfavorecidas para que atopen o rostro de Deus no noso compromiso, no noso actuar no medio deles. Que esta celebración do amor do Pai a todos nós sexa festiva, alegre e chea de ilusión, xa que é o mesmo Deus quen está no medio de nós.
Peticións
Pai, Ti sempre estas atento ás nosas necesidades, por iso dicimos:
SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE
- Pola Igrexa, para que estea atenta ás necesidades das persoas para así saír ao paso de situacións de dor, de incerteza, de rexeite, de pobreza... procurando a confianza con todos, OREMOS.
SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE
- Polas persoas que teñen responsabilidades no goberno das nacións, para que convertan a auga do desacougo, da tristura, do paro, do problema da vivenda, da enfermidade, da exclusión, da pena,... en viño novo de ledicia, liberación, de humanidade nova, de paz e amor, OREMOS.
SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE
- Por tód@s que estamos nesta celebración, para que esteamos atentos ás chamadas de Deus ("Facede o que El vos diga") e así sexamos quen, no día a día, de ser portadores de ledicia, solidariedade, comprensión, diálogo, escoita, acollida a Deus, OREMOS.
SEÑOR, QUE CUMPRAMOS A TÚA VONTADE
Pai, Ti queres que tod@s participemos no banquete do teu amor. Fai que sempre nos sorprenda a túa acción entre nós e así, como María, escoitemos a voz dos que non a teñen. Por Cristo noso Señor.
PARA A REFLEXIÓN
Non temos viño, Xesús.
Non temos viño.
Para as vodas de irmandade,
onde festexamos o que amor que Ti nos dás,
non temos viño.
Para as xuntanzas fraternas,
nas que fas medrar os nosos amores,
non temos viño.
Para a alianza do Norte co Sur,
do mundo rico co mundo pobre,
non temos viño.
Para a aperta solidaria cos inmigrantes,
que reclaman os dereitos máis fundamentais,
non temos viño.
Para as manifestacións de protesta,
pedindo paz, traballo, xustiza,
non temos viño.
Para a festa do compromiso humano,
onde celebramos triunfos e fracasos,
non temos viño.
Para o encontro do perdón,
que sanda, renova e rehabilita,
non temos viño.
Para a apertura do amor familiar,
limpo, fondo, agradecido,
non temos viño.
Para as nosas celebracións de cada día,
sinxelas, íntimas, queridas,
non temos viño.
E por iso andamos tristes e apoucados,
sen graza e coa ilusión apagada.
Non temos viño, Xesús.
Non temos viño.
CANTOS
- ENTRADA: Que ledicia a miña
- LECTURAS: Ide e pregoade
- OFERTORIO: Na nosa terra
- COMUÑÓN: O amor é o meirande
Comentarios