Domingo 20 TO B 2018

A Igrexa é muller, é a Igrexa, non o Igrexa. É este un desafío que xa non pode postergarse... Configurouse un novo paradigma: o da reciprocidade na equivalencia e na diferenza.

(Francisco, Discurso aos participantes na Plenaria do Consello Pontificio para a Cultura, Roma 7 febreiro 2015)

GRAZAS, SEÑOR, POR QUERERNOS EMPODERADAS E NON SUMISAS

Descarga o ficheiro

CANTO GOZOSO

• ENTRADA: Camiñar sen Xesús, sen amor (Nº 68)
• LECTURAS: Noraboa María (Nº 74)
• OFERTORIO: Benaventurados (Nº 118)
• COMUÑÓN: Coa nosa naiciña do ceo (Nº 69)

PARA NON PERDER O PASO

Se miramos a realidade dun xeito superficial, parece que a muller xa está no mesmo plano de igualdade co home. Pero se nos poñemos os anteollos da igualdade, descubriremos que en todos os ámbitos que conforman a realidade humana: social, político, relixioso, cultural, laboral... segue presente un patriarcado que discrimina á muller, relegándoa a un segundo ou terceiro posto. Nembargantes, o Evanxeo preséntanos a María coma a muller que co seu si foi capaz de cambiar a historia, de darlle un novo pulo para inaugurar unha nova xeira. Un si que segue a derrubar muros que separan para abrir camiños que unen, camiños de liberación e liberdade, camiños de loita e xustiza. Que, como María, tamén nós continuemos o labor que ela iniciou e sexamos capaces de empoderar no seu si.

CO CORAZÓN FERIDO

• Por non saber valorar o traballo e o esforzo de tantas mulleres pioneiras na loita por facer un mundo máis xusto e igual, SEÑOR, QUE A TÚA MISERICORDIA VEÑA SOBRE NÓS.
• Por non querer unir ilusións e proxectos que superan calquera discriminación da muller; CRISTO, QUE A TÚA MISERICORDIA VEÑA SOBRE NÓS.
• Por reducir a dignidade da muller a un corpo bonito e tentador, unha cousa que se pode utilizar e comprar, SEÑOR, QUE A TÚA MISERICORDIA VEÑA SOBRE NÓS.

UNHA PALABRA QUE AGROMA

PROCLAMA A MIÑA ALMA A GRANDEZA DO SEÑOR

• proclama a pesares das inxustizas coas que nós atopamos cada día
• proclama a pesares das inxustizas que, polo mero feito de ser mulleres, temos que sufrir cada día.
• proclama porque é alento para denunciar o patriarcado que oprime e impide vivir con dignidade
• proclama a pesares dos nosos silencios e dos nosos medos a defender a quen non é respectado nin recoñecido como persoa
• proclama porque máis alá do rebumbio que nos rodea, está sempre disposto a deixarse escoitar por nós
• proclama porque sen El, a nosa vida non sería nada: proxectos, plans, ilusións, esperanzas, alentos nos fracasos...

DENDE AGORA HANME FELICITAR TODAS AS XERACIÓNS

• felicitar porque o si e a valentía dunha mociña permitiu que Deus se encarnase.
• felicitar porque a pesares das murmuracións e máis alá dos sor
• felicitar porque aínda que moitos reneguen, segue habendo moitas mulleres dispostas a dar a cara por defender ás persoas explotadas, enfermas, esquecidas... porque son quen de descubrir nelas o rostro de Deus que nos interpela.
• felicitar porque, aínda con dificultades, vanse facendo cousas para que a xente sexa más feliz
• felicitar, aínda que moitos nos critiquen, falen de nós ou nos ameacen, porque, como ocorreu con María, a confianza en Deus é moita e moi grande.
• felicitar porque diante das dificultades segue habendo xente que sabe alentar e animar para que se sigan facendo cousas. E si hoxe só hai unha persoa, mañá acabarán sendo moitas.

DERRUBA DO TRONO AOS PODEROSOS, E ERGUE AOS PEQUENOS

• tamén hoxe se derruban muros que separan
• tamén hoxe hai xente empoderada, disposta a traballar por empoderar a quen está pisoteada
• tamén hoxe segue habendo testemuñas de que é posible, aínda que sexa paseniñamente, cambiar modos, xeitos e maneiras
• tamén hoxe, a pesares dos sorrisos irónicos e dos paus nas rodas, segue habendo persoas que fan da súa vida un servizo desde a opción por Cristo.
• tamén hoxe, como no tempo de María, Deus elixe á xente pequena para empoderala e erguela, pois El camiña ao noso lado.
• tamén hoxe segue habendo persoas que non fan do xénero un problema, senón unha riqueza.

DESDE A ORACIÓN COMPARTIDA

Como María, poñámonos tamén nós hoxe en actitude de acoller a misericordia de Deus e digamos:

DITOSOS NÓS POR TER CRIDO

• Pola Igrexa, para que nunca esqueza ás mulleres e sexa capaz de tomar en serio o seu importante papel dentro do Pobo de Deus como protagonistas e non como meras espectadoras, OREMOS.

DITOSOS NÓS POR TER CRIDO

• Por todas as mulleres que nas nosas comunidades realizan un traballo, calado e eficaz, e ás que poucas veces se lle recoñece de maneira xusta e pública: cantoras, catequistas, coidadoras da limpeza das igrexas, lectoras... OREMOS.

DITOSOS NÓS POR TER CRIDO

• Por todas as mulleres que dun cabo ao outro do mundo sofren polo simple feito de ter nacido mulleres: as vítimas da violencia de xénero, as que son obrigadas a prostituírse, as que son escravizadas polos modelos estéticos imperantes na nosa sociedade, as que non teñen acceso a unha cultura que permita o seu desenvolvemento como persoa, as que son ignoradas polos vellos prexuízos; OREMOS.

DITOSOS NÓS POR TER CRIDO

Grazas, Señor, por estar sendo alento, forza, camiño e esperanza na nosa vida. Que, coma María, perdamos os nosos medos e traballemos por poñer no centro sempre a misericordia. P.X.N.S. Amén.

PARA QUE TOD@S SINTAMOS A LEDICIA DO COMUNITARIO

BENAVENTURANZAS DA MULLER

BENAVENTURADAS

as que loitan pola igualdade, porque nelas agroma un novo xeito de vida.

BENAVENTURADAS

as rescatadoras de liberdade porque, coa súa vida, conquistan a xustiza.

BENAVENTURADAS

aquelas que se converten elas mesmas en Evanxeo, porque fan crible que Deus vive entre nós.

BENAVENTURADAS

mulleres fortes, xenerosas, que nunha procura conxunta e solidaria cos homes testemuñan que é posible sermos iguais na diferenza.

BENAVENTURADAS

mulleres tenras, dilixentes que, co seu esforzo e labor, deron realizado a transformación que soñaron.

BENAVENTURADAS

aquelas que, expresando a súa sensibilidade, dan recuperado a face materna de Deus.

BENAVENTURADAS

aquelas que, coa súa resistencia e constancia, glorifican a Deus transformando a sociedade.

BENAVENTURADAS

aquelas que, con fidelidade ao espírito, recuperan para o noso tempo a vida na igrexa dos pobres.

ALÉDENSE

cando, nunha andaina de oración e contemplación, saben descubrir a historia da revelación e interprétana para os outr@s.

ALÉDENSE

cando, adiantándose á utopía da liberación, cultivan, colleitan e reparten o pan da fraternidade e da solidariedade.

ALÉDENSE

cando, sendo a un tempo nais e pais, fanse responsables da vida con espírito combativo.

De certo, recoñecemos hoxe que é agasallo do Pai, rescate do Fillo, forza do Espírito, que:

NEGRAS, BRANCAS, INDIAS, NAIS, LABREGAS, RELIXIOSAS, MILITANTES; MULLERES TODAS, SOMOS SACRAMENTO DE VIDA, FACE SALVADORA DE DEUS.

¡GRAZAS, SEÑOR, POR TERME FEITO MULLER!