DOMINGO 4 CORESMA
CICLO A
PRIMEIRA
1 Sam 16, 1b. 6-7. 10-13a
David é unxido coma rei de Israel
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NO LIBRO PRIMEIRO DE
SAMUEL
O Señor faloulle a Samuel: ‑" Enche o corno de óleo
e vaite, de parte miña, onda Ixaí, o de Belén, pois escollín un rei entre os
seus fillos".
Cando
chegaron e viu
a Eliab, pensou: ‑"De seguro
que o Señor ten diante de si o seu unxido". Pero o Señor díxolle a Samuel:
‑"Non te fixes no seu bo ver, nin na súa estatura. Ese está excluído, pois
Deus non olla coma os homes. Os homes ven as aparencias, pero Deus ve o
corazón".
Ixaí fixo pasar a sete dos seus fillos á vista de Samuel
e Samuel dixo: ‑"Ningún destes é o escollido do Señor".
Samuel preguntoulle a Ixaí: ‑"¿Xa non tes máis
rapaces?" E el respondeulle: ‑"Que-da aínda o pequeno, que está
gardando as ovellas". Samuel díxolle: ‑"Pois manda que o traian, xa
que non nos sentaremos á mesa ata que el chegue". Ixaí mandou que o fosen
buscar. Era loiro, de ollos fermosos e de bo parecer. O Señor dixo a Samuel: ‑"Érguete
e únxeo, pois é este".
Samuel colleu o corno do óleo e unxiuno diante dos seus
irmáns.
SALMO RESP.
Sal 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6
R/
(1): O Señor
é o meu pastor: nada me falta.
O Señor é o meu pastor: nada me falta.
Os pastos verdecentes lévame a repousar,
lévame a beber ás augas tranquilas:
El repón as miñas forzas.
Guíame por vereas rectas,
por mor do seu nome.
Se tiver de pasar por vagoadas sombrizas,
ningún mal temería, pois ti vas comigo:
o teu bastón e o teu caxato son o meu sosego.
Ti pos para min a mesa,
á cara dos meus inimigos;
únxesme con perfume a cabeza,
e a miña copa reborda.
A túa bondade e o teu amor vanme seguindo
tódolos días da vida.
Eu habitarei na casa do Señor
ó longo dos meus días.
SEGUNDA
Ef 5, 8-14
Érguete de entre os mortos e hate iluminar
Cristo
PROCLAMACIÓN DA PALABRA RECOLLIDA NA CARTA DE SAN PAULO
APÓSTOLO ÓS EFESIOS
Irmáns e irmás:
Antes erades tebras pero agora sodes luz no Señor. Así que
andade coma fillos da luz, (porque a luz é toda bondade, xustiza e verdade), tendo
en conta o que agrada ó Señor. E non compartáde-las obras estériles das tebras;
polo contrario, denunciádeas, que do realizado por eses tales ás agachadas dá
vergonza mesmo falar. Pero todo iso, cando o delata a luz, queda ó descuberto, pois
todo o que se manifesta é luz. Por iso dise:
Acorda, ti que estás a durmir,
érguete do medio dos mortos
e Cristo iluminarate.
VERSIÑO
Xn 8, 12
Eu son a luz do mundo, di o Señor;
quen me sigue, terá a luz da vida
EVANXEO
Xn 9, 1-41 (longo)
Foise, e lavouse, e volveu vendo
PROCLAMACIÓN DO SANTO EVANXEO SEGUNDO XOÁN
O pasar, Xesús viu a un cego de nacemento. Entón
preguntáronlle os seus discípulos:
‑Mestre, ¿quen pecou, para que nacese cego: el ou seus
pais?
Xesús respondeu:
‑Nin pecou el nin os seus pais, senón que está cego para
que se mostren nel as obras de Deus. Precisamos face-las obras do que me mandou
mentres é día; está a chega-la noite e daquela ninguén pode traballar. Mentres
eu estou no mundo, son a luz do mundo.
Dito isto, cuspiu na terra e fixo lama co cuspe e untouna
polos ollos do cego, dicíndolle:
‑Vaite lavar na piscina de Siloé (que quere dicir
"enviado"). El foi, lavouse e volveu con vista. Entón os veciños e os
que antes o viran andar a pedir preguntaban:
‑¿Non é este o que estaba sentado pedindo?
Uns dicían: "éche o mesmo"; outros, "non,
é un que se lle asemella"; e el dicía: "son eu". Entón
preguntábanlle:
‑Daquela ¿como se che abriron os ollos?
El respondeu:
‑O home que se chama Xesús fixo lama, untoume os ollos, e
díxome: "Vai a Siloé e lávate". Entón fun e, ó que me lavei, comecei
a ver.
Preguntáronlle:
‑¿Onde está ese?
El contestou:
‑Non o sei.
Levaron onda os fariseos o que fora cego. (Era sábado o
día que Xesús fixera lama e lle abrira os ollos). E outra vez lle preguntaban
tamén os fariseos como chegara a ver. El respondeulles:
‑Untoume lama polos ollos, laveime e vexo.
Algúns dos fariseos dicían: "Este home non vén de
Deus, que non garda o sábado". Outros, en cambio, dicían: "¿Como ía
poder un home pecador facer estes sinais?" E había división entre eles.
Entón preguntáronlle outra vez ó cego:
‑¿A ti que che parece ese home que lles deu a vista ós
teus ollos?
El contestou:
‑Que é un profeta.
Os xudeus non lle creron que fose cego e que chegase a
ver, ata que chamaron polos seus pais e lles preguntaron:
‑¿É este o voso fillo, o que vós dicides que naceu cego?
Logo ¿como é que agora ve?
Os pais responderon:
‑Nós sabemos que este é o noso fillo e que naceu cego: como
é que agora ve, non o sabemos; nin sabemos tampouco quen lle deu a vista.
Preguntádelle a el, que ten anos para falar en por si.
(Isto dixérono os pais, porque lles tiñan medo ós xudeus,
pois xa se puxeran de acordo en que, se alguén o recoñecía coma Mesías,
botábano da sinagoga. Por isto dixeron seus pais: "Ten idade,
preguntádelle a el").
Chamaron por segunda vez polo home que fora cego e
dixéronlle:
‑Dá gloria a Deus: nós sabemos que ese home é un pecador.
El entón respondeu:
‑Eu non sei se é un pecador; só sei unha cousa: que eu
antes era cego e que agora vexo.
Dixéronlle entón:
‑Pero ¿que foi o que che fixo? ¿Como che deu a vista?
Respondeulles:
‑Xa volo dixen e non me fixestes caso. ¿Por que queredes
oílo outra vez? ¿Ou é que tamén queredes facervos discípulos del?
Eles enchérono de aldraxes e dixéronlle:
‑Serás ti discípulo del; nós somos discípulos de Moisés. Nós
sabemos que a Moisés lle falou Deus; deste, polo contrario, non sabemos de onde
é.
O home replicoulles:
‑Pois nisto precisamente está o admirable: en que vós non
sabedes de onde é e el deulles a vista ós meus ollos. Sabemos que Deus non
escoita os pecadores, pero se un é piadoso e fai a súa vontade, a ese escóitao.
Endexamais non se soubo de ninguén que dese vista a un cego de nacemento: se
este non viñese de Deus, non podía facer nada.
Respondéronlle eles:
‑Ti naciches todo metido en pecados ¿e vasnos ensinar a
nós?
E botárono fóra.
Oíu Xesús que o botaran fóra, buscouno e preguntoulle:
‑¿Cres ti no Fillo do Home?
El respondeulle:
‑¿E quen é, Señor, para que crea nel?
Díxolle Xesús:
‑Éche o mesmo que estás vendo e que está a falar contigo.
El dixo:
‑Creo, Señor.
E prostrouse diante del.
Entón dixo Xesús:
‑Para realizar un xuízo vin eu a este mundo: para que os
que non ven, vexan; e os que ven, se volvan cegos.
Oíron isto algúns dos fariseos que estaban onda el, e
preguntáronlle:
‑¿E, logo, nós tamén estamos cegos?
Xesús contestoulles:
‑Se estivésedes cegos, non teriades pecado; mais, como
dicides que vedes, o voso pecado permanece.
Ou máis breve:
1. 6-9. 13-17. 34-38
O pasar, Xesús viu a un cego de nacemento. Entón
Dito isto, cuspiu na terra e fixo lama co cuspe e untouna
polos ollos do cego, dicíndolle:
‑Vaite lavar na piscina de Siloé (que quere dicir
"enviado"). El foi, lavouse e volveu con vista. Entón os veciños e os
que antes o viran andar a pedir preguntaban:
‑¿Non é este o que estaba sentado pedindo?
Uns dicían: "éche o mesmo"; outros, "non,
é un que se lle asemella"; e el dicía: "son eu".
Levaron onda os fariseos o que fora cego. (Era sábado o
día que Xesús fixera lama e lle abrira os ollos). E outra vez lle preguntaban
tamén os fariseos como chegara a ver. El respondeulles:
‑Untoume lama polos ollos, laveime e vexo.
Algúns dos fariseos dicían: "Este home non vén de
Deus, que non garda o sábado". Outros, en cambio, dicían: "¿Como ía
poder un home pecador facer estes sinais?" E había división entre eles.
Entón preguntáronlle outra vez ó cego:
‑¿A ti que che parece ese home que lles deu a vista ós
teus ollos?
El contestou:
‑Que é un profeta.
Respondéronlle eles:
‑Ti naciches todo metido en pecados ¿e vasnos ensinar a
nós?
E botárono fóra.
Oíu Xesús que o botaran fóra, buscouno e preguntoulle:
‑¿Cres ti no Fillo do Home?
El respondeulle:
‑¿E quen é, Señor, para que crea nel?
Díxolle Xesús:
‑Éche o mesmo que estás vendo e que está a falar contigo.
El dixo:
‑Creo, Señor.
E prostrouse diante del.
Comentarios