NUNHA SOCIEDADE CHEA DE EGOS, GRAZAS, SEÑOR, POR FACER UN SERVIZO DA TÚA MISIÓN
Descarga o ficheiro
ESCOITA ACTIVA
Chegamos
hoxe ao final do ano litúrxico que comezabamos aló polo mes de decembro do ano
pasado. Ao longo deste tempo fómonos reunindo e celebrando comunitariamente momentos
importantes nas nosas parroquias, pero todos eles estiveron rexidos polo
sentido gozoso da esperanza cristiá. Si, Xesús ofrécenos un camiño a seguir que
está marcado polo sentido esperanzado da vida, polo gozo de poder compartir,
pola ledicia de sabérmonos sempre acompañadas. E aquí nace o seu Reino; un
reino que entre tod@s, e sen deixar a ninguén nas beiras, estamos chamados a
construír alí onde esteamos. Por iso hoxe celebramos esta festa de Xesús Cristo
Rei do Universo, para compartir que desde El e para El estamos chamados sempre
a ser sementadores de canto fai posible o seu reinado entre nós: a xustiza, a
paz, a solidariedade e a verdade. Unámonos logo para expresar canto vimos
dicindo nesta celebración na que o poder de Cristo non é dominio nin
imposición, senón servizo.
CORAZÓN MISERICORDIOSO
·
Por non acabar de entender que o teu reino se
asenta sobre o servizo, e non sobre a imposición, SEÑOR, QUE NON DEIXEMOS DE CONSTRUÍR O TEU REINO.
·
Por esquecer que facer do mundo reino de Deus
esíxenos ser testemuñas e non consumidores de ritos, CRISTO,QUE NON DEIXEMOS DE CONSTRUÍR O TEU REINO.
·
Por deixarnos levar polas modas e costumes, para
caer en comportamentos inxustos, discriminadores e antievanxélicos, SEÑOR, QUE NON DEIXEMOS DE CONSTRUÍR O TEU
REINO.
PALABRA ENRAIZADA
·
De novo a figura do pastor volve a aparecer nos
textos que vimos de proclamar. Un pastor que pouco ou nada ten que ver cos
pastores ao uso. Un pastor que agarima, acompaña, preocupase, entrégase. Un
pastor que coñece e distingue, que sabe o que necesita cada unha das ovellas, e
sabe acollelas e admitilas en toda a súa pluralidade. Canto non teriamos que
aprender deste pastor?. Canto non teriamos que poñer en práctica das actitudes
do pastor?. El nunca abandona, nunca lle da as costas, nunca se queda só coas
mellores… Para El a igualdade é criterio fundamental no seu xeito de achegarse
a elas. Cómo logo non nos vai levar aos pastos verdecentes!
·
Só un pastor que se comporta deste xeito pode
ofrecer un reino onde non se viva nin se guíe por criterios de diferenza,
discriminación ou acepción de persoas. Na súa casa cabemos todos: brancos e
negros, altos ou baixos, ricos ou pobres, cultos ou incultos... ninguén queda
fóra… porque El convoca a tod@s. Entendemos isto?. Entendemos que construír
Reino esíxenos seguir as súas pegadas e superar
a tentación de ir só cos nosos, cos que nos caen ben, cos que nos rin as
grazas, cos que sempre nos aplauden, cos... Se Deus é un en tod@s, cómo nós non nos imos
esforzar por facer o mesmo?. Diante dun Deus así, e dicindo que somos os seus
seguidores, non nos queda outra que ir facendo da nosa vida, no traballo, na
casa, cos amigos unha tarefa permanente de construír Reino de Deus por medio
das actitudes que nos achegan uns aos outros, e do compromiso por ser xustos,
libres e sempre respectuosos –e sabemos que iso non é nada fácil– cos que nos
cuestionan ou pensan distinto a nós.
·
E todo iso vainos levando ao cumio que nos presenta
o evanxeo: “cada vez que llo fixestes a un destes máis pequenos, a min mo
fixestes”. E este é o noso reto hoxe e sempre, o que nos pide
romper cos convencionalismos, co que fan tod@s ou co que está de moda. Xesús
veno dicindo desde hai dous mil anos, a mágoa é que os cristiáns non acabamos
nin de darnos conta nin de entendelo. Por iso seguimos, no seu nome, ou sacando
peito ou pensando que podemos enganalo a El como enganamos aos demais. Non
tería feito falta ningún Podemos nin ningún berro de indignación se os
cristiáns, os que nos chamamos seguidores de Xesús, tomaramos en serio a súa
palabra e a súa mensaxe. Porque desde ela non hai sitio para a mentira, o engano,
a corrupción, o abuso, o aparentar o que non somos, o buscar quedar ben cos
poderosos e machucar ata a extenuación aos pequenos e excluídos. Na lóxica de
Xesús, e así debera ser tamén na lóxica de cada un de nós –pero tristemente non
o é– non hai sitio para os que se rin do trato igualitario e da solidariedade
de quen busca a xustiza e quere un mundo, un pais, unha parroquia ou unha
familia mellor. Isto, e non é pouco, é que nos quere transmitir a festa de
Cristo Rei que celebramos hoxe.
FRATERNIDADE
ORANTE
Deus está
sempre co oído atento a escoitar a nosa oración. Desde esta confianza poñémonos
na súa man e dicimos:
SEÑOR, QUE SEMENTEMOS A XUSTIZA DO TEU REINO
·
Presentamos a nosa oración sabéndonos Igrexa.
Para que non renunciemos nunca a actuar desde a liberdade e a responsabilidade
de estar sempre comprometidos na defensa dos máis débiles e excluídos, OREMOS.
SEÑOR, QUE SEMENTEMOS A
XUSTIZA DO TEU REINO
·
Presentemos a nosa oración sabéndonos membros
das comunidades parroquiais. Para
que nos esforcemos sempre por vencer a tentación de ser só cristi@ns de misa e
rito, e espertemos a unha fe comprometida en poñer igualdade e liberdade, onde
só hai sometemento e poder, OREMOS.
SEÑOR, QUE SEMENTEMOS A
XUSTIZA DO TEU REINO
·
Presentemos a nosa oración sabéndonos pedras
vivas do Evanxeo. Para que nunca perdamos a referencia de que o noso testemuño
é imaxe da presenza de Deus, e compromiso de traballo a favor dos máis necesitados
e débiles do noso mundo. Que saibamos estar ao lado dos enfermos, os
explotados, os maltratad@s, os perseguidos por defender máis xustiza e
igualdade...OREMOS.
SEÑOR, QUE SEMENTEMOS A XUSTIZA DO TEU REINO
Alentados pola túa forza,
Señor, compartimos esta oración comunitaria que nos chama a non retroceder
nunca na defensa da dignidade que puxeches en cada un de nós. P.X.N.S. Amén.
MIRADA ESPERANZADA
Escolliches as persoas que quixeches, Xesús.
Xente de non moito valer e non moito poder;
pero iso si, xente apaixonada, xente disposta ao
seguimento.
Vallo eu?.
Aquí me tes.
Disposto a acompañarte,
disposto a dicir e pregoar o teu regalo para a
xente toda,
disposto a loitar contra os demos do noso tempo.
No que poida, saiba e valla, conta comigo.
Grazas, Señor.
(Manolo
Regal, A graza daquel verán, p.75)
CANTO GOZOSO
·
ENTRADA: Pedras
vivas / Amigos nas penas
·
LECTURAS: Veña o
teu Reino
·
OFERTORIO: Grazas,
Señor, na mañá
·
COMUÑÓN: Déixate
querer
Comentarios